Seria o Archibaldzie prostym językiem mówi o rzeczach ważnych. W tej części autorki skłaniają nas do refleksji nad tym, co jest najcenniejsze. Czy mamy się skupiać na posiadaniu, na przedmiotach, czy może jest coś, co może dać nam więcej doświadczeń, emocji, spokoju?

Za sprawą tej książki przypomniałam sobie swoje własne dzieciństwo na wsi, gdy cały dzień spędzało się na dworze, leżąc na trawie, jedząc czereśnie prosto z drzewa, a truskawki prosto z krzaczka. Nie trzeba nam było wtedy zbyt wiele, by być zadowolonym. Może warto się zatrzymać na czas lektury z dzieckiem i zastanowić, czy czasem sami nie wpadliśmy w pułapkę kupowania (także mnóstwa zabawek) i tracimy z oczu to, co może być bardziej wartościowe i satysfakcjonujące.

Seria o Archibaldzie prostym językiem mówi o rzeczach ważnych. W tej części autorki skłaniają nas do refleksji nad tym, co jest najcenniejsze. Czy mamy się skupiać na posiadaniu, na przedmiotach, czy może jest coś, co może dać nam więcej doświadczeń, emocji, spokoju?

Za sprawą tej książki przypomniałam sobie swoje własne dzieciństwo na wsi, gdy cały dzień spędzało się na...

Chęć posiadania jest jakby "wyryta" głęboko w nas.
Chcemy mieć dom, dach nad głową, nowy samochód.
Czasami marzymy o pizzy na obiad, dzięki której spędzimy w kuchni mniej czasu.
Ale co tak naprawdę jest cenne?

A może inaczej: co jest cenne dla Ciebie?

Bohater książki o której chcę dziś opowiedzieć to rezolutny chłopiec, który na łamach serii autorstwa Astrid Desbordes i ilustratorki Pauline Martin odkrywa kolejne istotne prawdy w życiu i uczy się rozumieć otaczający świat.

"To co najcenniejsze" to łagodna opowieść o tym jak obserwować i wyznaczać wartość.

Archibald spacerując miejskimi uliczkami, obserwuje przechodniów i zauważa ich ogromną potrzebę zdobywania kolejnych przedmiotów. Nawet sam chętnie zakupiłby kolejną zabawkę- jest w końcu dzieckiem. Dostrzega, ze jego otoczenie składa się z półek na których można kolekcjonować je jak trofea.
I to przytłacza.
Przytłacza też mnogość rzeczy upchanych w szafkach, szufladach, na dnie pudełek...

Czy to wszystko jest potrzebne?
Czy jest to cenne?
A może to wyznacznik naszego szczęścia?

"Z naturą jest jakby na odwrót (...)".

Wnikliwa obserwacja i skupienie sprawiają, że Archibald zwraca tez uwagę na rolę natury. Dostrzega silne połączenie z nią w swoim życiu.
Widzi słowika, który śpiewa najpiękniejszą melodię i jednocześnie uczy naszego bohatera śpiewu a przy okazji wrażliwości .
Przypomina sobie lekcje pływania z tatą w pobliskiej rzece.
Mógł oddawać się nurtowi, bo rzeka znajduje w sobie niesamowitą moc i sile by "dźwigać ciężar" nie tylko małego Archibalda, ale także statków, ryb...

Natura nie stawia granic.
Nie jest szczelnie zamknięta.
Do nikogo nie należy.

Daje pole do rozwoju emocji, budowania doświadczeń i odczuwania.
Dzięki niej mamy pożywienie i miejsce do życia.

Po raz kolejny książka duetu autorek jest piękną lekcją.
Uczy świadomości i właściwego wartościowania.
A styl zawartości po raz, kolejny udowadnia, że mniej znaczy więcej.

Niestety nie jesteśmy dobrymi lokatorami naszej planety.
Świat zmierza w trudnym kierunku.
Tym bardziej warto pamiętać o tym co jest cenne.
Najcenniejsze.
I o to trzeba dbać.

Chęć posiadania jest jakby "wyryta" głęboko w nas.
Chcemy mieć dom, dach nad głową, nowy samochód.
Czasami marzymy o pizzy na obiad, dzięki której spędzimy w kuchni mniej czasu.
Ale co tak naprawdę jest cenne?

A może inaczej: co jest cenne dla Ciebie?

Bohater książki o której chcę dziś opowiedzieć to rezolutny chłopiec, który na łamach serii autorstwa Astrid Desbordes i...