Przeciętna opowieść aspirująca do gatunkowego klasyka. Mało wiarygodna wizja: dystopijna elegia w realiach konfliktu zbrojnego z maszynami. Tytułowa ,,86'', to armia wyselekcjonowanych wyrzutków na terytorium wroga, którym nadano fałszywą misję patriotyczną- strzec porządku Republiki przed intruzem. W czym tkwi problem? Ano w podziale na role oraz w wewnętrznej strukturze polityki państwa, gdzie jawnie przyznaje się do dyskryminacji oraz rasizmu (chociaż flaga narodu promuje ideały równości czy sprawiedliwości: hipokryzja i dwulicowość poza skalą). Mam uwierzyć, że ludzie za murami decydują o działaniach militarnych? Poważnie? Otrzymujemy świat, gdzie bogaci, biali panowie oraz panie bawią się na wystawnych salonach, wychowują dzieci w przyjaznej atmosferze, korzystają z łakoci, a żołnierzami po drugiej stronie barykady pogardliwie zwie się ,,świniami''. Którym odebrano prawa człowieka, mimo, że to oddziały z młodzieżą, która broni dostępu, aby obce jednostki nie wtargnęły do Republiki. Władza w ręce ludu: serio? Spełnił się komunistyczny sen dla naiwniaków. Na cienkich drutach filcowane: sensacyjne pomysły wrzucone w wir walki, gdzie wojna donikąd nie prowadzi, a batalion z ,,86'' jest skazany na porażkę. Gra na poważnych nutach podkreśla ułomny dramat autorski - podważając sens misji, cywilne wybory i wiarygodność konstrukcji cywilizacji jutra. Zawiodłem się od pierwszej do ostatniej sceny: pompatyczne przemowy nie rezonują z komedią, a Republika to faszystowskie państwo, tylko ze społecznością na poziomie pantofelka. A rządy grzecznie słuchają, co mówi naród. Poważnie? Nie no, pytam, poważnie?

Przeciętna opowieść aspirująca do gatunkowego klasyka. Mało wiarygodna wizja: dystopijna elegia w realiach konfliktu zbrojnego z maszynami. Tytułowa ,,86'', to armia wyselekcjonowanych wyrzutków na terytorium wroga, którym nadano fałszywą misję patriotyczną- strzec porządku Republiki przed intruzem. W czym tkwi problem? Ano w podziale na role oraz w wewnętrznej strukturze...