[Reklama] Wydawnictwo OVO

Zwrot o sto osiemdziesiąt stopni? Oczywiście, że tak. Szczególnie wtedy, gdy rodzice postanawiają wrócić do przeszłości i do korzeni. Tylko jak młode dziewczynki, nastolatki, mają porzucić współczesne udogodnienia na rzecz czarów i magii, w której nie do końca się widzą?
Jeju, uwielbiam takie magiczne książki. Lekkie, przyjemne, pobudzające wyobraźnię. Wciągające od pierwszego akapitu. Bez głębszych dram czy spięć na kilkanaście stron - ot, czysta fantastyka. Leciutka niczym mgiełka.
Autorki zapewniły mi, dorosłej kobiecie, naprawdę świetną rozrywkę. Z ogromną przyjemnością zgłębiałam fabułę. Z uwagą śledziłam przebieg wydarzeń. Wydarzeń, które dostarczyły mi wielu emocji i równie silnych wrażeń.
Bohaterkami są dwie nastolatki, których przygody okazały się być bardzo pasjonujące. Kłopoty, w jakie przy okazji wpadały dosłownie rozgrzewały moje czytelnicze serducho. Polubiłam te dwie młode kobietki.
Świat magii, czarów i zaklęć, magiczna szkoła, Pajęczy Dwór i Fontanna Pragnień. To wszystko było genialne. Dosłownie - wow. Dodatkowo czarnobiałe ilustracje fajnie podbudowały powieść. Dosłownie wszystko mi się podobało. Aż żałuję, że nie było więcej tej cudownej historii. Jestem nią oczarowana. Serio. I z czystym sumieniem mogę zachęcić Was do czytania - przede wszystkim młodszym czytelnikom w wieku 9+.

Polecam

[Reklama] Wydawnictwo OVO

Zwrot o sto osiemdziesiąt stopni? Oczywiście, że tak. Szczególnie wtedy, gdy rodzice postanawiają wrócić do przeszłości i do korzeni. Tylko jak młode dziewczynki, nastolatki, mają porzucić współczesne udogodnienia na rzecz czarów i magii, w której nie do końca się widzą?
Jeju, uwielbiam takie magiczne książki. Lekkie, przyjemne,...

Przyznam, że to właśnie okładka w pierwszym odruchu zwabiła mnie, by ją przeczytać. Poczułam, że bije od niej niewielka tajemnica i taka niecodzienność. Czy się pomyliłam? Przekonajcie się sami:-)

Najbardziej z całej książki utkwiła mi w pamięci starsza pani, którą poznamy zaraz na samym początku książki. Dumna seniorka z własnymi powiedzonkami, intuicją i przekonaniem, że im ktoś jest starszy, tym więcej mu wszystko wolno.
Tu pozwolę sobie wtrącić, że dobór imion był naprawdę niecodzienny. Bardzo tą książkę ozdabiały, gdyż były często używane. Treść zawierała w sobie pewną wyniosłość, aczkolwiek dla ludzi, którzy mieli się za lepszych i może nawet bardziej uprzywilejowanych. Powieść aż kipi dobrym humorem, choć nie wszystkim będzie tutaj do śmiechu.
Oprócz całej historii muszę zaznaczyć, że strasznie spodobały mi się rysunki wewnątrz książki. Potrafiły być bardzo wyraziste i realistyczne. Wszystko z w zależności od tego, co przedstawiały. Bardzo lubię, kiedy je znajduję, dlatego, że to naprawdę rzadkość. Dla zainteresowanych dodam, że to bajka dla dzieci w wieku od dziewięciu do czternastu lat, aczkolwiek poza zabawnością, porusza się tam dość ważne tematy. Polecam ją nawet dorosłym, którzy lubią się bać i śmiać:-)

Pozycja zaczyna się dość niepozornie i prawie całkowicie ukrywa cały przekaz. Bowiem nasza staruszka nie jest zwykłą babinkę, która czeka tylko na odwiedziny wnuków. To bardzo zasłużona czarownica, która spotka na swojej drodze dwie zróżnicowane dziewczyny, które wcale nie prosiły się o pobyt w Pajęczym dworze. Są jeszcze młode i wiele się muszą nauczyć. Wciąż muszą słuchać rodziców, choć marzy im się samowolka. Myślę, że w tej pozycji odnajdzie się każdy nastolatek. Ogólnie powiem tylko tyle, że jakiekolwiek problemy by nie posiadały, to znajdą tutaj ich odzwierciedlenie. Jest możliwe, że niejeden nastolatek zmieni się po przeczytaniu tej pozycji, a już z pewnością ich rodzice mogą bardziej wyrozumiale podchodzić do problemów.

W życiu trzeba być sobą i ta pozycja to pochwala. Ja się do niej przyłączam i zachęcam do lektury:-)

Przyznam, że to właśnie okładka w pierwszym odruchu zwabiła mnie, by ją przeczytać. Poczułam, że bije od niej niewielka tajemnica i taka niecodzienność. Czy się pomyliłam? Przekonajcie się sami:-)

Najbardziej z całej książki utkwiła mi w pamięci starsza pani, którą poznamy zaraz na samym początku książki. Dumna seniorka z własnymi powiedzonkami, intuicją i przekonaniem, że...

Po “Pajęczy Dwór” sięgnęłam z czystego przypadku. Nie mignął mi się on nigdzie wcześniej, dlatego tym bardziej dziękuję wydawnictwu za przesłanie mi egzemplarza! Bo jakaż bym była smutna nie poznając tej historii!
Książka w głównej mierze opowiada o dwójce czarownic: młodszej i wygadanej Rozalii, a także szesnastoletniej, zamkniętej w sobie Mirze. Dziewczyny zostały wyrwane z niemagicznego świata i zmuszone do przeprowadzki do Prastarego Lasu, gdzie znajduje się tytułowy Pajęczy Dwór. Ich rodzice uparli się na powrót do korzeni. No i jest jeszcze babcia Dobiesława, która ma już swoje lata, ale tak poza tym jest całkiem oryginalną czarownicą!

“Chcę tylko powiedzieć, że najważniejsze to szukać siebie. Że nie jesteś obrazkiem, który ma wisieć nad kanapą i ładnie wpasowywać się w salon”.

Naprawdę jestem zachwycona tym, że poruszone zostały tutaj wątki, które dotyczą niemal każdego nastolatka (mogę się wypowiadać, bo do 18 czerwca mam jeszcze naście lat!),takie jak szukanie swojego miejsca we wszechświecie, ale także znalezienie samego siebie w tym właśnie wielkim świecie. Do tego motyw relacji ze swoim ciałem i akceptacja ze strony innych. Uwielbiam to w jakim zgrabnym i wdzięcznym stylu autorki stworzyły naprawdę super książkę dla dzieci i nastolatków. W lekki sposób poruszają problemy młodych osób, równocześnie potrafią je rozładować świetnym humorem.
Na dodatek szystko zostało ubarwione pięknymi ilustracjami Doroty Wojciechowskiej-Danek.
Naprawdę, gdybym miała Wam wskazać idealną książkę dla młodszej młodzieży to bez wahania wskazałabym właśnie “Pajęczy Dwór”. <3 Jest to taka pozycja o której musi się podnieść jakiś szum, bo naprawdę WARTO! Nie polecam chyba tylko osobom, które jakoś skrajnie boją się pająków, bo tutaj jeden taki jegomość jest prawie jak piesek dla bohaterek :D

Po “Pajęczy Dwór” sięgnęłam z czystego przypadku. Nie mignął mi się on nigdzie wcześniej, dlatego tym bardziej dziękuję wydawnictwu za przesłanie mi egzemplarza! Bo jakaż bym była smutna nie poznając tej historii!
Książka w głównej mierze opowiada o dwójce czarownic: młodszej i wygadanej Rozalii, a także szesnastoletniej, zamkniętej w sobie Mirze. Dziewczyny zostały...

„Najważniejsze to szukać siebie … nie jesteś obrazkiem, który ma wisieć nad kanapą i ładnie wpasować się w salon.”
Książka, ta pokazuje czytelnikowi, że zawsze należy być sobą. Nie wolno na siłę dopasowywać się do otoczenia, w którym żyjemy.

Bohaterkami książki są dwie siostry, czarownice: szesnastoletnia Lubomira (Mira) i jedenastoletnia Rozalia. Przeprowadziły się one z niemagicznego świata, z Katowic, do starego zamku w Prastarym Lesie. Ich rodzice, Anzelma i Niecisław, chcieli wrócić do korzeni i „ubzdurali sobie, że muszą brać przykład z przodków”. Zamieszkali w Pajęczym Dworze. Rozalia jest zachwycona nową sytuacją, a Mira już niekoniecznie. Z tej zmiany nie jest również zadowolona ich babcia Dobiesława, mama taty, która jak się okaże skrywa wiele tajemnic…

Nowe miejsce daje początek wielu, niezwykłym przygodom i znajomościom. W dniu, w którym dziewczyny poleciały na miotłach, aby zrobić zakupy do szkoły, Mira poznała legendę o Fontannie Pragnień. W jej głowie zrodziło się pragnienie odnalezienia jej i… odwrócenia tego wszystkiego.
Pierwszy dzień w szkole każdej dziewczynie przynosi inne wrażenia. Rozalia, która bardzo optymistycznie podchodziła do zmian – zawodzi się. Nie czuje się akceptowana przez klasę. Jedynie w Magnolii znajduje przyjaciółkę.
Zaś Mira zauważa, że Leodegard nie jest lubiany w klasie i to z nim zawiązuje sojusz i zaczyna poszukiwania legendarnej fontanny.

Czy uda im się ją odnaleźć?
Jaką tajemnicę odkryją?
Do jakich wniosków dochodzi Mira?

I jeszcze jedna prawda życiowa, która zawarta jest w tej książce, a która bardzo mi się spodobała: „Jeśli chce się jakiejś zmiany, trzeba samemu stać się tą zmianą”.

Polecam, wszystkim tym, którzy boją się być sobą i mówić tego, co myślą, którzy poszukają własnej tożsamości oraz właściwego miejsca w życiu.

Jeżeli chcesz przeczytać moje inne recenzje zapraszam na bookstagrama @books.are_mypassion. :)

„Najważniejsze to szukać siebie … nie jesteś obrazkiem, który ma wisieć nad kanapą i ładnie wpasować się w salon.”
Książka, ta pokazuje czytelnikowi, że zawsze należy być sobą. Nie wolno na siłę dopasowywać się do otoczenia, w którym żyjemy.

Bohaterkami książki są dwie siostry, czarownice: szesnastoletnia Lubomira (Mira) i jedenastoletnia Rozalia. Przeprowadziły się one z...