Lubię książki Daniela Koziarskiego. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że to jeden z moich ulubionych autorów i bardzo żałuję, że dawno nie pojawiła się żadna nowa pozycja jego autorstwa. Tyle tytułem wstępu.
Po Klub Samobójców sięgnęłam głownie z uwagi na inne przeczytane już książki Autora, a trochę dlatego, że swojego czasu pisałam pracę magisterską o prawnokarnej ocenie samobójstwa i jakoś tak tematyka pozostała mi w jakiś sposób bliska (choć brzmi to trochę makabrycznie ;) ). Klub samobójców nie przebija jednak mojej ulubionej serii Socjopaty. Owszem, jest napisany w sposób inteligentny, dobrym językiem. Pochłonęłam go w 2 wieczory. Akcja również nie jest banalna i oklepana - może tak bardzo przypadła mi do gustu, bo dotyka trochę mojego świata - szczególnie tego, który reprezentuje Michał. Zakończenie - zaskakujące - za to ogromny plus! Minus? Brakowało mi elementów zabawnych. Wiem, że to książka, która ma samobójstwo w tytule, ale całość była trochę ciężka i przygnębiająca. Brakowało jej trochę lekkości, jak to było w przypadku książek o Socjopacie. Mimo wszystko nie żałuję, że ją przeczytałam - było warto i naprawdę ją polecam.

Lubię książki Daniela Koziarskiego. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że to jeden z moich ulubionych autorów i bardzo żałuję, że dawno nie pojawiła się żadna nowa pozycja jego autorstwa. Tyle tytułem wstępu.
Po Klub Samobójców sięgnęłam głownie z uwagi na inne przeczytane już książki Autora, a trochę dlatego, że swojego czasu pisałam pracę magisterską o prawnokarnej...