Kolejna książka, której autorzy dochodzą do wniosku, że czarna śmierć to nie była dżuma dymienicza, co racjonalnie uzasadniają (być może była to dżuma krwotoczna). Książka jest ciekawa (choć biorąc pod uwagę, że to już co najmniej trzecia jaką na ten temat przeczytałem w ostatnich latach, to może trochę mniej ;) ) i dobrze się słucha/czyta. Nie uważam też żeby pierwsza połowa przynudzała, moim zdaniem jest równie ciekawa. Ale ogólnie jest też napisana w sposób taki... bardzo popularnonaukowy ;) tzn. lekki, dla każdego czytelnika... Dla mnie byłoby to może trochę zbyt... hmm, uproszczone, gdyby nie to, że jak wyżej - to nie pierwsza książka, którą czytam o dżumie, więc może i dobrze że była napisana inaczej, bo w przeciwnym razie może bym się znudził ;)
Ciekawe są też wątki poboczne, np. ten na temat wirusa HIV.

(czytana/słuchana: 8-18.09.2023)
4+/5 [7/10]

Kolejna książka, której autorzy dochodzą do wniosku, że czarna śmierć to nie była dżuma dymienicza, co racjonalnie uzasadniają (być może była to dżuma krwotoczna). Książka jest ciekawa (choć biorąc pod uwagę, że to już co najmniej trzecia jaką na ten temat przeczytałem w ostatnich latach, to może trochę mniej ;) ) i dobrze się słucha/czyta. Nie uważam też żeby pierwsza...

Tematyka przerażająca i obleśna, ale przyznam się, że książkę przeczytałem z zapartym tchem. W pierwszych rozdziałach przedstawiony jest rys historyczny choroby, od 1347 roku, czyli pojawienia się we Włoszech. Od tego momentu autorzy podążają śladami zarazy po całej Europie do chwili jej ostatecznego wygaszenia, wskazując przy tym, co ją charakteryzowało. Na podstawie tego dochodzimy do wniosków, dlaczego dżuma zbierała tak wielkie żniwa i jakim cudem niektórym udało się przeżyć. Liczne materiały źródłowe, dają dużą wiarygodność pozycji. Na koniec Christopher Duncan i Scott Susan, pokusili się o dystopijną wizję, jak świat będzie wyglądał, jeżeli czarna śmierć powróci.

Tematyka przerażająca i obleśna, ale przyznam się, że książkę przeczytałem z zapartym tchem. W pierwszych rozdziałach przedstawiony jest rys historyczny choroby, od 1347 roku, czyli pojawienia się we Włoszech. Od tego momentu autorzy podążają śladami zarazy po całej Europie do chwili jej ostatecznego wygaszenia, wskazując przy tym, co ją charakteryzowało. Na podstawie tego...

Przerażająca jest ta bezbronność człowieka wobec zarazy. Przewidzieli Covida.

Przerażająca jest ta bezbronność człowieka wobec zarazy. Przewidzieli Covida.

Przeczytałem starszą wersję z roku 2004 i nie do końca wiem, czy ta wydana w 2020 coś uzupełnia. Książka rozkręca się wolno, jest mocno naukowa, ale końcówka robi robotę i pokazuje, jak bardzo w obecnym świecie możemy być narażeni na epidemie, pandemie i wszelkie choroby i jak łatwa będzie ich transmisja.

Przeczytałem starszą wersję z roku 2004 i nie do końca wiem, czy ta wydana w 2020 coś uzupełnia. Książka rozkręca się wolno, jest mocno naukowa, ale końcówka robi robotę i pokazuje, jak bardzo w obecnym świecie możemy być narażeni na epidemie, pandemie i wszelkie choroby i jak łatwa będzie ich transmisja.

Dość ciekawe kompendium na temat dżumy. Trochę przerażające.
Byłaby lepsza gdyby nie chaos i powtórzenia. I ta chęć udowodnienia swoich racji. Może ją mają, a może nie, ale podkreślanie tego co kilka zdań jest dość irytujące.
No i teraz nurtuje mnie pytanie, które chętnie zadałabym autorom: skąd pchły na Syberii??? ;)

Dość ciekawe kompendium na temat dżumy. Trochę przerażające.
Byłaby lepsza gdyby nie chaos i powtórzenia. I ta chęć udowodnienia swoich racji. Może ją mają, a może nie, ale podkreślanie tego co kilka zdań jest dość irytujące.
No i teraz nurtuje mnie pytanie, które chętnie zadałabym autorom: skąd pchły na Syberii??? ;)

Jest to książka z 2003r a więc trochę lat ma. Wszelkie rozważania hipotetyczne na temat kolejnej epidemii sprawdziły się. Pierwsza połowa książki dosyć nudna, dużo statystyki, źródeł historycznych. Druga połowa o niebo lepsza,dużo informacji historycznych i biologicznych.

Jest to książka z 2003r a więc trochę lat ma. Wszelkie rozważania hipotetyczne na temat kolejnej epidemii sprawdziły się. Pierwsza połowa książki dosyć nudna, dużo statystyki, źródeł historycznych. Druga połowa o niebo lepsza,dużo informacji historycznych i biologicznych.

Ogromna dawka wiedzy. Jeżeli interesuje kogoś historyczność wirusów i wszelkich epidemii to polecam, bo z pewnością się spodoba.

Ogromna dawka wiedzy. Jeżeli interesuje kogoś historyczność wirusów i wszelkich epidemii to polecam, bo z pewnością się spodoba.

Czarna śmierć, czyli dżuma krwotoczna to nieco zapomniany, ale niestety skuteczny i stosunkowo szybki zabójca. Zdarzają się fragmenty nieco przydługawe, ale ogólnie czyta się dość szybko. Dzięki książce moja wiedza na temat chorób zakaźnych została znacznie poszerzona. Jeśli nie wiecie co łączy dżumę sprzed 600 lat i HIV to warto przeczytać i się dowiedzieć!

Czarna śmierć, czyli dżuma krwotoczna to nieco zapomniany, ale niestety skuteczny i stosunkowo szybki zabójca. Zdarzają się fragmenty nieco przydługawe, ale ogólnie czyta się dość szybko. Dzięki książce moja wiedza na temat chorób zakaźnych została znacznie poszerzona. Jeśli nie wiecie co łączy dżumę sprzed 600 lat i HIV to warto przeczytać i się dowiedzieć!

Fascynujące w tej książce jest to, że powstała ponad 10 lat temu i opisuje zarazę, która zakończyła się prawie cztery wieki temu a równie dobrze mogłaby odnosić się do tego co dzieje się na świecie obecnie.

Autorzy próbują zdemaskować chorobę, która zbierała swoje największe żniwo pomiędzy XIV a XVII stuleciem. Tropią ją w księgach parafialnych, zbierają zapiski jej współczesnych, chwytają się pozostawionych śladów i tropów by wskazać jednego z najbardziej bezlitosnych i przemieszczających się bez żadnych przeszkód zabójców - dżumę krwotoczną. Określają w jaki sposób dochodzi do infekcji, jak się rozprzestrzenia, ile trwa czas inkubacji oraz jak przebiega sama choroba. I chociaż w większości przypadków choroba jest śmiertelna, to próbują również znaleźć odpowiedź dlaczego niektórzy ludzie po zachorowaniu mogą wyzdrowieć a inni nawet przebywając wśród zakażonych sami nigdy nie zachorują. Wnioski do jakich finalnie dochodzą autorzy są fascynujące i z łatwością można je przenieść na większość chorób zakaźnych.

,,Czarna śmierć" to praca, którą trzeba przeczytać, szczególnie teraz gdy świat walczy z inną pandemią. Już ponad 10 lat temu, na podstawie analizy średniowiecznej pandemii czarnej śmierci czyli dżumy krwotocznej, przygotowali scenariusze, co by było gdyby świat znowu nawiedziła wielka zaraza i jak można z nią walczyć i przed nią się chronić. Jeszcze rok temu te warianty i rozwiązania zakrawały o science fiction. Teraz to nasza rzeczywistość. Marzec i kwiecień 2020 roku pokazały jak łatwo zatrzymać świat i wszystko te rozwiązania, które zdawały się niewyobrażalne są możliwe i konieczne. Ponad 10 lat temu autorzy ostrzegali i zachęcali do obserwacji wirusów odzwierzęcych i snuli dywagacje jak badać łańcuchy rozprzestrzeniania się choroby. Wtedy to była teoria, teraz rzeczywistość.

Chociaż książka koncentruje się na chorobie, która znikła z Europy to mechanizmy i rozwiązania, które przedstawia są bardzo aktualne i uniwersalne. Wręcz szokujące jest to, że pewne elementy w ogóle się nie zmieniły. Rozwiązania stosowane 500 lat temu w przypadku ,,czarnej śmierci" stosujemy także teraz w odniesieniu do koronawirusa. Zmienił się świat, cywilizacja ruszyła do przodu, nastąpił postęp w technologii i medycynie a metody walki z chorobami pozostają takie same, tak samo jak sama natura chorób zakaźnych. Jest to szokujące i zmuszające do zastanowienia. Bardzo otwiera umysł i rozszerza horyzont. Polecam!

Fascynujące w tej książce jest to, że powstała ponad 10 lat temu i opisuje zarazę, która zakończyła się prawie cztery wieki temu a równie dobrze mogłaby odnosić się do tego co dzieje się na świecie obecnie.

Autorzy próbują zdemaskować chorobę, która zbierała swoje największe żniwo pomiędzy XIV a XVII stuleciem. Tropią ją w księgach parafialnych, zbierają zapiski jej...

Książka na czasie.
Kiedy w 2015 r. przeczytałam "Dżumę" Alberta Camusa, pomyślałam sobie, że ciekawie byłoby dowiedzieć się o tej zarazie czegoś więcej. i to jest najlepsza propozycja o czarnej śmierci.
Książka zawiera bardzo obszerne i naukowe informacje o tej zarazie- zarówno od strony historycznej, jak i medycznej. Bardzo ciekawa i na czasie.
moim subiektywnym okiem, może też posłużyć jako pomoc naukowa dla studentów medycyny i epidemiologii.

Książka na czasie.
Kiedy w 2015 r. przeczytałam "Dżumę" Alberta Camusa, pomyślałam sobie, że ciekawie byłoby dowiedzieć się o tej zarazie czegoś więcej. i to jest najlepsza propozycja o czarnej śmierci.
Książka zawiera bardzo obszerne i naukowe informacje o tej zarazie- zarówno od strony historycznej, jak i medycznej. Bardzo ciekawa i na czasie.
moim subiektywnym okiem,...