Ta lektura absolutnie nie przypadła mi do gustu. Skusiłam się na nią, bo kiedyś, dawno dawno temu miło spędziłam czas przy opowiadaniu pani Szwai – niestety, książka okazała się zupełna porażką! Opowiada ona o losach dwóch przyjaciółek – Emilki i Luli, które, by odciąć się od dawnego, niezbyt udanego życia udają się na wieś w Karkonoszach, by tam zacząć wszystko od nowa. Razem z nimi w upadającej Rotmistrzówce mieszkają ich przyjaciele, a także dwie starsze panie - dawna, przedwojenna a także obecna właścicielka. W „Statecznej i postrzelonej” irytowało mnie niemal wszystko – schematyczni bohaterowie – medal za tworzenie Mary Sue należy się pani Szwai bezapelacyjnie i nieprawdopodobne zdarzenia. Książka była niezwykle nudna i rozwleczona, przemyślenia narratorek – Emilki i Luli, żenujące. Również inni bohaterowie, którzy przewijali się na kartach powieści, nie zdobyli mojego uznania, byli zbyt szablonowi. Jedynym plusem tej powieści jest chyba to, że jest dobrą odskocznią od poważniejszych lektur, gdyż nie wymaga od czytelnika żadnego zaangażowania intelektualnego!

Ta lektura absolutnie nie przypadła mi do gustu. Skusiłam się na nią, bo kiedyś, dawno dawno temu miło spędziłam czas przy opowiadaniu pani Szwai – niestety, książka okazała się zupełna porażką! Opowiada ona o losach dwóch przyjaciółek – Emilki i Luli, które, by odciąć się od dawnego, niezbyt udanego życia udają się na wieś w Karkonoszach, by tam zacząć wszystko od nowa....