Pozycja dla chociaż trochę "wtajemniczonych" w postać Wojciecha Korfantego.

Nie jest to naszym zdaniem pozycja dla każdego. Korfanty to postać ikoniczna, znana z nazw ulic, alei, szkół czy nawet portu lotniczego w Pyrzowicach. Wiele publikacji traktuje go właśnie z tej strony, jako polskiego Komisarza Plebiscytowego, dyktatora III powstania śląskiego, polityka Polski międzywojennej oraz autonomicznego województwa śląskiego. I szczerze mówiąc, od tych publikacji naszym zdaniem należy rozpoczynać.
A potem przejść do "Silnej bestii", gdzie niejako ożywiamy pomnik, ściągamy Korfantego z piedestału na pl. Sejmu Śląskiego w Katowicach i idziemy z nim na spacer porozmawiać. A on - paląc jak to on, papierosa za papierosem - opowiada nam o swoich potyczkach z danego dnia, utarczkach słownych, wystosowanych pozwach sądowych, nowych agresywnych artykułach w jego gazetach. A był z niego niezły awanturnik, polityczny chachor.
Te i inne ciekawe aspekty są pomijane w ogólnikowych biografiach, gdzie skupia się bardziej na osiągnięciach i piastowanych stanowiskach. To bardzo ważne, lecz "Silna bestia" daje nam całkiem inny obraz tego człowieka. Jest to wciągająca lektura, lecz dla osób nieznających wcześniej Korfantego, może być zbyt ciężka.

*Recenzję tej i innych książek o śląskiej tematyce znajdziecie na naszym instagramowym profilu @rajzowanie.

Pozycja dla chociaż trochę "wtajemniczonych" w postać Wojciecha Korfantego.

Nie jest to naszym zdaniem pozycja dla każdego. Korfanty to postać ikoniczna, znana z nazw ulic, alei, szkół czy nawet portu lotniczego w Pyrzowicach. Wiele publikacji traktuje go właśnie z tej strony, jako polskiego Komisarza Plebiscytowego, dyktatora III powstania śląskiego, polityka Polski...

Ta książka to mailowy krok w opisywaniu postaci Korfantego. Chociaż dalej mamy w niej polską optykę na historię Śląska (no, może w bardziej zniuansowanej wersji polsko-śląskiej),to nie jest to w żadnym wypadku laurka dla Korfantego. Opisano go bowiem ze wszystkimi kontrowersjami, jakie towarzyszyły jego działalności, wraz z jego "grzechami" i nadużyciami a nawet zakłamaniem (w końcu to zdolny "zawodowy" polityk). Po tej lekturze postać jej bohatera jawi się bardzo ambiwalentnie... Nie ma co psioczyć na taki obraz Korfantego, bo to w końcu odbicie jego działalności, nie opisane wybiórczo ale właśnie bez tabu, dosyć uczciwie. Jest w książce i o zasługach dla Polski i o kontrowersjach.
Książkę czytało się sprawnie, szybko i z zainteresowaniem.

Ta książka to mailowy krok w opisywaniu postaci Korfantego. Chociaż dalej mamy w niej polską optykę na historię Śląska (no, może w bardziej zniuansowanej wersji polsko-śląskiej),to nie jest to w żadnym wypadku laurka dla Korfantego. Opisano go bowiem ze wszystkimi kontrowersjami, jakie towarzyszyły jego działalności, wraz z jego "grzechami" i nadużyciami a nawet...

Dobra, choć nie porywająca w swej treści biografia człowieka, który przywrócił Śląsk Polsce. Książka o długiej bibliografii nie ograniczającej się co ciekawe jedynie do źródeł historycznych, ale sięgająca również po bieżące publikacje przydatne w recepcji i ocenie postaci Wojciecha Korfantego. Z każdą kartką coraz bardziej wciągająca, choć zbyt pobieżnie w mojej ocenie potraktowany został w jej treści okres Powstań Śląskich, w szczególności okres, w którym Korfanty był dyktatorem III Powstania Śląskiego. Jak dla mnie zbyt mało również na kartach książki informacji o życiu prywatnym Korfantego - w szczególności tych, które pozwoliłyby na uzyskanie wiedzy, jaki wpływ na jego zachowania i postawę miał dom rodzinny, a później żona. Prawem każdego biografa jest "wyciągnięcie przed nawias" pewnych charakterystycznych cech opisywanej postaci albo pewnego okresu z jego życia. Wojciech Korfanty z biografii Józefa Krzyka i Barbary Szmatloch to przede wszystkim polityk parlamentarny

Dobra, choć nie porywająca w swej treści biografia człowieka, który przywrócił Śląsk Polsce. Książka o długiej bibliografii nie ograniczającej się co ciekawe jedynie do źródeł historycznych, ale sięgająca również po bieżące publikacje przydatne w recepcji i ocenie postaci Wojciecha Korfantego. Z każdą kartką coraz bardziej wciągająca, choć zbyt pobieżnie w mojej ocenie...

O silnej (blond) bestii

Wojciech Korfanty był jednym z najważniejszych polskich polityków XX wieku. Pozostaje on jednak w cieniu innych „ojców niepodległości” takich jak Piłsudski czy Dmowski. Korfanty był politykiem bezkompromisowym, doskonałym mówcą słynącym z ciętego języka, ale przede wszystkim dumnym Polakiem, który dla walki o wolną Polskę poświęcił swoje życie. Wolnej Polski, która później „odwdzięczyła” mu się w niezwykle przykry sposób.

„Korfanty. Silnia Bestia”, autorstwa Józefa Krzyka oraz Barbary Szmatloch, to interesująca reporterska biografia, którą czyta się jednym tchem. Autorzy publikacji przedstawiają postać Wojciecha Korfantego w obiektywnym świetle, porzucając wszelkie idealizowanie tej niezwykłej postaci. To nie jest książka, która ma stworzyć kolejny „pomnik” tego ważnego polityka chrześcijańskiej demokracji. „Silna bestia” to opowieść o człowieku, który jak słusznie napisał Kazimierz Kutz „pod wieloma względami wyprzedzał swój czas. Przede wszystkim jako demokratyczny polityk i liberalny biznesmen. Dlatego życie jego miało tak niezwykły, zgoła tragiczny przebieg”.

Korfantego można określić mianem buntownika, radykała oraz sprawnego biznesmena. Rozpoczynając swoją karierę polityczną, potrafił przeciwstawiać się partii Centrum, ale również popierającym tę partię klerowi, któremu zarzucał, że zbyt bardzo angażuję się w politykę. To oddzielnie „tronu od ołtarza”, którego zwolennikiem był Korfanty, jest o tyle interesujące, że on sam był gorliwym katolikiem, a wartości chrześcijańskie stanowiły ważną część jego życia. Jak na tamte czasy, takie zachowanie było niezwykle odważne i przeważnie negatywnie komentowane. On sam jednak, mało poświęcał uwagi, komentarzom wobec swojej osoby i poczynań. Wychodził bowiem z założenia, że skoro o nim mówią „nieważne, czy źle, czy dobrze – to się z nim liczą. Krytykom sprawiał kłopot, bo nie dało się go łatwo zaszufladkować. Gdy socjaliści mieli pretensje, że jest nadto ugodowy, konserwatyści widzieli w nim niebezpiecznego rewolucjonistę”. Jego radykalizm, brak ugodowości oraz niekiedy pyszałkowatość, sprawiała, że zrażał sobie osoby mu życzliwe, a z przeciwników robił śmiertelnych wrogów. Ilość procesów sądowych, których wytoczył swoich adwersarzom i które mu z wzajemnością wytaczali jego przeciwnicy, można liczyć w dziesiątkach.

Korfantemu nie można również odmówić smykałki do prowadzenia biznesów. Gdy brakowało mu pieniędzy na utrzymanie siebie oraz własnej rodziny, potrafił zdobyć gotówkę, wydając broszurki, książki, a nawet zaproszenia i bilety wizytowe. Był sprawnym – określając go współczesnym słowem – menadżerem, założonej przez siebie gazety „Polonii”. Gazeta stała się dla niego „trybuną”, gdzie zamieszczał swoje komentarze i opinie dotyczące polityków. W sprawie polityki, wyznawał zasadę, że „w polityce nie może być rzeczy złych i dobrych, ale zawsze są i będą konsekwencje”.

Czytając książkę, niezwykle podobało mi się to, że autorzy tak często sięgali do ówczesnej prasy, która jest często doskonałym źródłem do poznania epoki, w której żyła dana postać historyczna. Zamieszczone na kartach książki mowy, artykuły, paszkwile, doniesienia prasowe, sprawozdania itp. sprawiają, że w jakimś stopniu możemy „odczuć” kim dla ówczesnych ludzi był Wojciech Korfanty, nazywany przez jednym „silną bestią” a przez drugich pogardliwie „Buffalo Billem”. Cieszy również fakt, że autorzy publikacji poświęcili sporo miejsca na przedstawienie historii przodków i potomków Wojciecha Korfantego. Losy osób, które były bliskie dyktatorowi III Powstania Śląskiego są naprawdę niezwykłe. Dość napisać, że część potomków Korfantego (np. jego wnuk Feliks Korfanty) mieszka na stałe w USA.

Czego możemy zatem nauczyć się, czytając biografię Korfantego? Na pewno sensu wiary w wyznawane przez siebie zasady, upartego dążenia do wyznaczonych celów oraz przełamywania barier i granic, które wydają się być nieosiągalne. Postać Wojciecha Korfantego, zasługiwała na taką biografię. Biografię, która będąc reporterską opowieścią, pisaną piękną polszczyzną, przedstawia „uczciwy i rzetelny obraz człowieka, którego bezkompromisowość doprowadziła do rzeczy wielkich”.

[Wszystkie zamieszczone cytaty pochodzą z książki i są słowami autorów publikacji - chyba, że zaznaczono inaczej. Wyjątkiem jest ostatni cytat, który należy do wnuka Korfantego, Feliksa Korfantego.]

O silnej (blond) bestii

Wojciech Korfanty był jednym z najważniejszych polskich polityków XX wieku. Pozostaje on jednak w cieniu innych „ojców niepodległości” takich jak Piłsudski czy Dmowski. Korfanty był politykiem bezkompromisowym, doskonałym mówcą słynącym z ciętego języka, ale przede wszystkim dumnym Polakiem, który dla walki o wolną Polskę poświęcił swoje życie....

Treść życia Korfantego z pewnością nadaje się na książkę. Na plus na pewno należy zapisać rzetelny research (przywołanie wielu źródeł, w tym wypowiedzi innych ważnych dla historii postaci o Korfantym). Podoba mi się też to, że autor starał się dosyć obiektywnie ocenić Korfantego - z pewnością nie jest to laurka, powiedziałbym, że o jego wadach i przewinach jest tu nawet więcej niż o jego zasługach. Dlaczego tylko 6/10? Otóż wydaje mi się, że autor nie do końca wykorzystał potencjał historii, książka jest mało dynamiczna, może ze względu na język , którego używa p. Krzyk. Momentami czułem jakbym czytał suchą notatkę encyklopedyczną. Można, ale nie trzeba

Treść życia Korfantego z pewnością nadaje się na książkę. Na plus na pewno należy zapisać rzetelny research (przywołanie wielu źródeł, w tym wypowiedzi innych ważnych dla historii postaci o Korfantym). Podoba mi się też to, że autor starał się dosyć obiektywnie ocenić Korfantego - z pewnością nie jest to laurka, powiedziałbym, że o jego wadach i przewinach jest tu nawet...