Liczyłem na to, że powieść ta będzie fajna. Zawiodłem się, choć nie tak bardzo jak na kiczowatym i głupim Kosmicznym wikingu.

Humor jest prymitywny i przestarzały, satyra żałosna. Ale najbardziej irytują dwie rzeczy (notabene specjalności Pipera) - praktycznie nie ma tu fabuły (zamiast niej jest podbeletryzowane sprawozdanie) i najgorsza sprawa, właściwie podstawa całego cyklu Terro-Human: nałożenie na schemat federacji ziemskiej (centrum plus skolonizowane planety) ekonomii, polityki i odrobiny libertarianizmu z przełomu lat 50./60. Korupcja szaleje, gangsterzy też, są szpiedzy, detektywi, agenci Terry (w sumie szlachetni, ha-ha, bo po konfliktach zbrojnych planeta matka jest grzeczna i mało się wtrąca, w dodatku generalnie - przynajmniej na planecie Poictesme, na której toczy się akcja, wszyscy zacni obywatele doceniają zalety Federacji Terry...),bezrobocie jest wysokie, wszyscy mężczyźni noszą przy sobie broń (nie zabrakło oczywiście znanej demagogicznej dyskusji dotyczacej obrony dostępności broni...),pojedynki są dozwolone, etc. Do tego można np. zarobić na handlu brandy (międzyplanetarnym). Planety są jak miasteczka w dolinie plus sąsiednie doliny. No taki jakby nowocześniejszy, cywilizowany western...

Nazw miasteczek i planet jest mnóstwo, więc łatwo się pomylić. W powieści Kosmiczny wiking tłumacz się pogubił, bo... angielskie "to go" rozumie jako "iść, pójść", więc zamiast na inną planetę jeden z bohaterów udaje do innego miasteczka... Do tego gramatyka to słaba strona tłumaczy - nie wiedzą, co to jest następstwo czasów (nagminne) itp.; w tej powieści znajdujemy też takie kwiatki jak "półtora godziny", w sumie aż nie chce mi się dalej wyliczać.

To książka dla czytelników, którzy są zdolni do totalnego "zawieszenia niewiary". I którzy wielbią bezkrytycznie amerykańską magazynową sf lat 50. i 60., zwłaszcza specyfikę magazynu Astounding. Notabene amerykańscy fani starszej daty, którzy wychowali się na takiej sf, nostalgicznie ją kochają - to dla nich są licznie produkowane kontynuacje powieści i cykli Pipera. No cóż, amerykański kontekst bywa specyficzny, a obsesje libertariańskie i te na punkcie dostępności broni są ogólnie znane...

Liczyłem na to, że powieść ta będzie fajna. Zawiodłem się, choć nie tak bardzo jak na kiczowatym i głupim Kosmicznym wikingu.

Humor jest prymitywny i przestarzały, satyra żałosna. Ale najbardziej irytują dwie rzeczy (notabene specjalności Pipera) - praktycznie nie ma tu fabuły (zamiast niej jest podbeletryzowane sprawozdanie) i najgorsza sprawa, właściwie podstawa całego...