Nie jeden raz sama siebie strofowałam, by nie oceniać książki po okładce. By sięgać po książki i na własnej skórze przekonać się, czy są warte poświęconego im czasu, a peany na obwolucie o ich wysokiej sprzedaży adekwatne z odbiorem i wartością. Takie powieści często mają wiele zastrzeżeń – moich, prywatnych. Ale, po „Pięknego” sięgnęłam bez uprzedzeń. Postanowiłam złapać książkę z całym jej powieściowym „dobytkiem inwentarza”.
Efekt?
Pokrótce fabuła kreśli się tak – ona ratuje go z wypadku, on odwdzięcza się tym, że daje jej pracę w jednej ze swoich firm. I wydawałoby się, że to polska wersja „Rozważnej i romantycznej” zmiksowana z baśnią o Kopciuszku. Jednak, prócz romantycznych nadziei na starcie, wraz z upływem stron, nic więcej nie pozostaje. Fabuła zatraca się w seksualności bliskiej pruderii, alkoholu i porannym kacu. Czytanie mierzi. Czujesz odór alkoholu, smród wymiocin i poranną suchość w ustach. Elegancka Natalia każdy wieczór spędza na imprezowaniu bez limitu, bez zachowania własnej godności i przyzwoitości. I pewnego razu, podczas takiej libacji, dzwoni do Dominika. Tupet sięga zenitu, tym bardziej, że to ich pierwsze spotkanie od czasu pamiętnego wypadku, a Dominika jest pijana w sztok. Bełkocze, docina, kokietuje. Ale kobieta upojona alkoholem? To nie jest ani eleganckie, ani estetyczne, ani warte naśladowania. Tym bardziej, że Natalia nie zmienia swojego zachowania, a jej relacje z szefem pozostawiają wiele do życzenia.

Autorka, Agnieszka Kraśniewicz jest przykładem, że okładka wymuskanego elegancika może idealnie współgrać z treścią. To polska wersja „50 twarzy Greya”. Polskie poletko wydawnicze ma takich powieści wiele i wszystkie one są pisane wedle jednego schematu. Tu nie ma zaskoczenia, nie ma ciekawości, nie ma nawet dobrego gustu, czy szacunku do odbiorcy. Zastanawiam się, jak owa fabuła ma się do rzeczywistości. Jak pracownica poważanej firmy może się tak zachowywać nie tyle w stosunku do samej siebie, ile do szefa? Jak można do niego dzwonić w samym środku nocy i bełkocząc prosić o jego przyjazd? Jak można uprawiać wyuzdany seks z kimś, kogo się spotkało po raz drugi, czy trzeci?

„Piękny” to książka, która nic nie wnosi. Oburza, zadziwia w negatywnym tego słowa znaczeniu i mierzi. Nie znajduję w niej nic z naszej realności. Do tego dochodzi świadomość braku szacunku bohaterki do samej siebie. Kobieta bez godności.

#agaKUSIczyta

Nie jeden raz sama siebie strofowałam, by nie oceniać książki po okładce. By sięgać po książki i na własnej skórze przekonać się, czy są warte poświęconego im czasu, a peany na obwolucie o ich wysokiej sprzedaży adekwatne z odbiorem i wartością. Takie powieści często mają wiele zastrzeżeń – moich, prywatnych. Ale, po „Pięknego” sięgnęłam bez uprzedzeń. Postanowiłam złapać...

Cóż, może i piękny jest ten facet na okładce (jeśli można tak o mężczyźnie napisać, chyba raczej urodziwy wypadałoby),ale co z tego, kiedy wewnątrz już tak "pięknie" nie jest. Wprawdzie poprawnie napisana, lecz tylko miałkość i infantylizm. No i przykre, że połowa zalegających na półkach empiku książek ma okładki z takimi "pięknymi". Szkoda papieru i czasu.

Cóż, może i piękny jest ten facet na okładce (jeśli można tak o mężczyźnie napisać, chyba raczej urodziwy wypadałoby),ale co z tego, kiedy wewnątrz już tak "pięknie" nie jest. Wprawdzie poprawnie napisana, lecz tylko miałkość i infantylizm. No i przykre, że połowa zalegających na półkach empiku książek ma okładki z takimi "pięknymi". Szkoda papieru i czasu.

Dlaczego bardzo słaba a nie beznadziejna? Na jedną gwiazdkę trzeba jednak zasłużyć choć autorka robiła co mogła- skretyniała bohaterka, kompletnie pozbawiony charyzmy, charakteru, osobowości bohater, absurdalna fabuła. Ale niestety do ideału ciut ciut zabrakło- Pani Blanka Lipińska jest jednak niedościgniona- wciąż dzierży palmę pierwszeństwa w dziedzinie autorstwa dzieł ( przez usta, z szacunku do pisarzy nie przejdzie mi słowo "Książek") słabych, głupich i szkodliwych. Pani Agnieszko trzymam kciuki - może się jednak uda napisać coś jeszcze głupszego? Jeżeli wydawca jest (a jest) biznesmenem to publikuje by zarobić, a zarobi gdy ktoś to kupi. Przeświadczenie wydawcy, że na tym zarobi świadczyć może jedynie o jego ocenie intelektu naszego społeczeństwa. Drogie Panie, bo chyba do Was na fali "Greymanii", skierowane są takie "kwiatki" naprawdę pozwolicie by ktoś tak nisko Was cenił ??? Gratuluje sobie jedynie tego że nie wydałam na to złotówki. To by była dopiero hipokryzja z mojej strony.

Dlaczego bardzo słaba a nie beznadziejna? Na jedną gwiazdkę trzeba jednak zasłużyć choć autorka robiła co mogła- skretyniała bohaterka, kompletnie pozbawiony charyzmy, charakteru, osobowości bohater, absurdalna fabuła. Ale niestety do ideału ciut ciut zabrakło- Pani Blanka Lipińska jest jednak niedościgniona- wciąż dzierży palmę pierwszeństwa w dziedzinie autorstwa dzieł...

Historia tak absolutnie wystrzałowa, że nie sposób czytać bez uśmiechu. Już od pierwszych stron usta wyginały mi się do góry, gdy widziałam teksty głównej bohaterki.

Dużo różnych zwrotów akcji. Historia miłosna. Dość nieszczęśliwa. Ona ratuje mu życie. On jest wdzięczny. Zatrudnia Ją w swojej firmie. Z czasem się pożądają. Okazuje się, że On ma narzeczoną... Po drodze wychodzą przeróżne niesnaski, jak mafijne powiązania, handel bronią...

Bardzo fajna książka na poprawę humoru.

Historia tak absolutnie wystrzałowa, że nie sposób czytać bez uśmiechu. Już od pierwszych stron usta wyginały mi się do góry, gdy widziałam teksty głównej bohaterki.

Dużo różnych zwrotów akcji. Historia miłosna. Dość nieszczęśliwa. Ona ratuje mu życie. On jest wdzięczny. Zatrudnia Ją w swojej firmie. Z czasem się pożądają. Okazuje się, że On ma narzeczoną... Po drodze...

,, Ten piękny uśmiech, gdy zaczynał zbliżać się w moją stronę... Serce samo wyrywało się do przodu."

Doprawdy zjawiskowa pozycja. Lekka w czytaniu i przyswajaniu, choć bohaterzy, to totalni odlotowcy.
Natalia- piękna, zgrabna i seksowna bez pewności siebie. Nieco zaborcza, kiedy ktoś się jej czepiał. Wpierw coś robi, a dopiero potem myśli. Ale za to bardzo intensywnie. Uratowała Dominika z tonącego samochodu i od tej pory jej życie wywróciło się do góry nogami.
Dominik- Niezwykle bogaty mężczyzna. Jest bardzo stanowczy i zaborczy. Potrafi być bardzo delikatny w chwilach, kiedy pragnie, by wszystko szło po jego myśli. Jest zafascynowany Natalią, choć posiada już kogoś na oku.
Tych dwoje nie raz pokażą na co ich stać. Może i pragną siebie nawzajem, choć los wszystko im utrudnia. Oboje chcą być tą górą, którą trzeba słuchać.

,, Ciągle dyktuje warunki. Mam wrażenie, że już wie, gdzie jestem."

Książka naprawdę porwała mnie od pierwszej strony. Natalia jest może i dorosłą kobietą, ale wciąż ma charakter nastolatki. Bardzo szybko wybucha, kiedy ktoś sobie z niej żartuje. Jednak pan Piękny, czyli Dominik, wciąż pozostaje dla mnie zagadką. Nigdy nic nie tłumaczy, a jeśli już, to tak, że zawsze jest bez winy. Wszystko wie o wszystkich, choć nie podano jego informatorów. Ciężko mi było poznać jego intencje, gdyż za grosz nie pałałam do niego zaufaniem. Ludzie, którzy dla niego pracują są mu niezwykle posłuszni, jakby naprawdę się go obawiali. Tylko Natalia stara się żyć na odwrót. Jest bardzo pozytywną postacią. Często się z niej śmiałam, gdyż jest totalną fajtłapą. Ma swoje pragnienia i myśli tylko o tym, by je spełnić.
Powieść choć krótka, to jednak bardzo intensywna. Co chwila coś się w niej dzieje. Do momentu znokautowania samochodu jest dość spokojnie i nawet zabawnie. Jednak zaraz po tym incydencie robi się odrobiną poważnie. Sama od tej chwili przestałam się uśmiechać, bo nie sądziłam, że nastanie taki splot wydarzeń.. Pozycja na jeden wieczór, choć będziecie chcieli się nią delektować.

,, Ten piękny uśmiech, gdy zaczynał zbliżać się w moją stronę... Serce samo wyrywało się do przodu."

Doprawdy zjawiskowa pozycja. Lekka w czytaniu i przyswajaniu, choć bohaterzy, to totalni odlotowcy.
Natalia- piękna, zgrabna i seksowna bez pewności siebie. Nieco zaborcza, kiedy ktoś się jej czepiał. Wpierw coś robi, a dopiero potem myśli. Ale za to bardzo intensywnie....

"Piękny" to powieść, którą czyta się dosyć płynnie, gdyż autorka ma poprawny styl pisania i nie używa zbyt długich opisów. Akcja toczy się lekko a każde zdarzenie ma swoje uzasadnienie w ciągu zdarzeń. Nie brakuje scen erotycznych, jak przystało na romans. Na plus dodam, że sceny erotyczne nie są przesadzone, napisane z wyczuciem, chociaż dosyć odważnie i nie są elementem dominującym.

Trochę było za dużo wulgaryzmów, zupełnie niepotrzebnych, które główna bohaterka używa komentując jakieś wydarzenie. Bardziej podobała mi się Natalia nieprzeklinająca, taka z klasą i pewnością siebie, niż z prostackim hehehe czy k….wa. Nadmiernie też autorka używa pytań typu „co się tutaj dzieje?’ albo „co się tutaj wydarzyło”, no i określeń "maleńka" i "piękny". Ten ostatni zwrot w ogóle nie pasuje mi w odniesieniu do mężczyzny.

Mimo kilku moich zastrzeżeń, o których pisałam wcześniej, książkę przeczytałam z zainteresowaniem, gdyż chciałam poznać finał tego, co zaplanowała pani Agnieszka Kraśkiewicz dla swojej bohaterki. Nie trudno było go przewidzieć a jedynie niewiadomy był sposób, w jaki to się stanie. Nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione, ale wiadomo już, że autorka myśli o kontynuacji.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/05/768-piekny.html

"Piękny" to powieść, którą czyta się dosyć płynnie, gdyż autorka ma poprawny styl pisania i nie używa zbyt długich opisów. Akcja toczy się lekko a każde zdarzenie ma swoje uzasadnienie w ciągu zdarzeń. Nie brakuje scen erotycznych, jak przystało na romans. Na plus dodam, że sceny erotyczne nie są przesadzone, napisane z wyczuciem, chociaż dosyć odważnie i nie są elementem...

Piękny - to książka idealna na spokojny wieczór, gdy chcemy się trochę zrelaksować i sięgnąć po historię nieskomplikowaną i prostą w czytaniu.

Natalia przypadkowo ratuje życie bardzo bogatego i przystojnego Dominika- on w podziękowaniu zmienia jej życie - daje prace i wysokie zarobki.
Między Dominikiem a dziewczyną nawiązuje się coś w rodzaju "przyjaźni" . Częste rozmowy telefoniczne zbliżają ich do siebie, ale czy to ma jakąś przyszłość, czy w grę wchodzi tylko platoniczna przyjaźń?
Relacja młodych ludzi jest nie do końca określona, ale z pewnością zależy im na sobie, co będzie dalej ....
Bogaty Piękny - bo tak go nazywają - co jakoś mi nie pasuje do końca i za każdym razem irytuje- posiada kilka firm, luksusowe życie, jachty, samoloty, prywatne wyspy - wszystko dzięki mafijnym kontaktom.
Jaki wpływ wywrze to na prostej Natalii?
Czy znajdziemy w tej bajce szczęśliwe zakończenie?
Książka to typowy romans , który spodoba się fanom tego gatunku. Lekka i przyjemna pozycja.

Piękny - to książka idealna na spokojny wieczór, gdy chcemy się trochę zrelaksować i sięgnąć po historię nieskomplikowaną i prostą w czytaniu.

Natalia przypadkowo ratuje życie bardzo bogatego i przystojnego Dominika- on w podziękowaniu zmienia jej życie - daje prace i wysokie zarobki.
Między Dominikiem a dziewczyną nawiązuje się coś w rodzaju "przyjaźni" . Częste...

Piękny” romans z motywem bajkowo-baśniowo-legendarnym we wspołeczności. Co prawda nie ma tam kopcjsuza, a Pretty Woman, a zamiast Pięknej i Bestii mamy „Pięknego” i „bestię” w jednej osobie. Co więcej jest tam mafijna, polsko-hiszpańsko-włoska wersja historii o dziewczynie znikąd i mężczyźnie pięknym niczym „książę z bajki". Brzmi ciekawie? Dla mnie napewno. Uwielbiam romanse, nawiązaniu do bajek i warki mafijne, a tutaj, mamy to wszystko.

Pewnej nocy Dominik wpadł autem do rzeki, a Natalia mu pomogła. Ciekawy początek znajomości, prawda? Ona bogaty, ona nie, czy i tym razem przeciwieństwa się przyciągnął?

Tajemniczy Piękny Domnik jest jej szefem i jakby wybawicielem, o wszystkim wie i gdy coś się dzieje, może na niego liczyć.

Natalia i Piękny. Nieco skomplikowana relacja, a jednak zależy im na sobie i dobrze się razem czują. Czy to wystarczy, aby byli razem? Chyba nie, zwłaszcza gdy pojawia się narzeczona.

Piękny nie zamierza odpuścicie i, uważa, że Natalia jest jego i będzie walczyć, czy to się uda?

Bardzo zaintrygował mnie tytuł oraz to, że wszyscy zwracają się do niego "Piękny". Lubię skomplikowane historie miłosne, a ta z pewnością taka jest. Niebalany pomysł. Szybko i przyjemnie się czytało.

Piękny” romans z motywem bajkowo-baśniowo-legendarnym we wspołeczności. Co prawda nie ma tam kopcjsuza, a Pretty Woman, a zamiast Pięknej i Bestii mamy „Pięknego” i „bestię” w jednej osobie. Co więcej jest tam mafijna, polsko-hiszpańsko-włoska wersja historii o dziewczynie znikąd i mężczyźnie pięknym niczym „książę z bajki". Brzmi ciekawie? Dla mnie napewno. Uwielbiam...

Idealnie na oderwanie myśli, książkę czyta się szybko, nawet nie wiem kiedy, a już ja skończyłam. Historia trochę z wątkiem mafijnym, ale mało rozbudowanym. Miłość i seks.

Idealnie na oderwanie myśli, książkę czyta się szybko, nawet nie wiem kiedy, a już ja skończyłam. Historia trochę z wątkiem mafijnym, ale mało rozbudowanym. Miłość i seks.

Książkę czyta się płynnie, lekko, ponieważ autorka nie dodała zbyt długich opisów. Fabuła toczy się lekko wszystko jest zawsze dobrze wyjaśnione i razem łączy się w całość. Książka idealna na jesienny wieczór.

Książkę czyta się płynnie, lekko, ponieważ autorka nie dodała zbyt długich opisów. Fabuła toczy się lekko wszystko jest zawsze dobrze wyjaśnione i razem łączy się w całość. Książka idealna na jesienny wieczór.