Bardzo mała objętościowo, ale pełna ważnej treści książka. Pomogła mi znaleźć odpowiedzi na wiele pytań, które zadaję sobie po odejściu mojej mamy. To pozycja nie tylko dla tych, którzy są w żałobie. Prędzej, czy później, każdy z nas doświadczy odejścia kogoś bliskiego.

Bardzo mała objętościowo, ale pełna ważnej treści książka. Pomogła mi znaleźć odpowiedzi na wiele pytań, które zadaję sobie po odejściu mojej mamy. To pozycja nie tylko dla tych, którzy są w żałobie. Prędzej, czy później, każdy z nas doświadczy odejścia kogoś bliskiego.

Książka została napisana dwuwymiarowo- z perspektywy psychologii i wiary, lecz oba te obszary wzajemnie się dopełniają. Znajdziemy w niej próbę odpowiedzi na szereg trudnych pytań związanych ze śmiercią i dalszym życiem bliskich zmarłego: czy spotkamy zmarłego w Niebie? Czy nieochrzczone małe dziecko ma szansę na zbawienie? Jak żyć bez najbliższej osoby?
Autorzy próbują chwycić czytelnika za rękę i okazać swoje wsparcie, zrozumienie, pomóc w sposób niezwykle subtelny i taktowny. Wskazują przy tym, jak zachować się wobec osoby, która przeżywa śmierć kogoś bliskiego.

Przeprowadzeni przez kolejne etapy żałoby dostrzegamy, że każdy musi ją przejść jak chorobę duszy. Niedoleczona ciągnie się latami i nie daje spokoju. Jednocześnie powinna mieć wymiar nie tylko ludzki, sięgając tajemnicy życia wiecznego.
To trudne, często niezamknięte w naszym życiu sprawy. Nie wolno jednak udawać, że ich nie ma. Od złości można przejść do wdzięczności 🙏

Do końca życia nie zapomnę słów ostatniej piosenki religijnej, jaką organistka zagrała na zakończenie Mszy pogrzebowej mojej Mamy:
"Przyjm o Boże mych modłów dziękczynienie,
Bo jakże często wdzięczności w modłach brak,
Mądrością życia jest widzieć sens cierpienia,
Dlatego Boże śpiewamy Tobie tak:
Za każdy dzień, za nocy mrok,
Za radość mą, szczęśliwy rok,
Nawet za chmurne, deszczowe dni
Za wszystko Boże dziękuję Ci..."

Książka została napisana dwuwymiarowo- z perspektywy psychologii i wiary, lecz oba te obszary wzajemnie się dopełniają. Znajdziemy w niej próbę odpowiedzi na szereg trudnych pytań związanych ze śmiercią i dalszym życiem bliskich zmarłego: czy spotkamy zmarłego w Niebie? Czy nieochrzczone małe dziecko ma szansę na zbawienie? Jak żyć bez najbliższej osoby?
Autorzy próbują...

Mała, niepozorna, ale zawierająca w sobie to, co ciężkie, bolesne, trudne. To książka o chrześcijańskim przeżywaniu żałoby, bardzo cenna i podchodząca do śmierci w sposób niezwykle kompleksowy.

Publikacja napisana jest w formie rozmowy/wywiadu z trzema różnymi osobami. Mimo ciężaru treści czyta się ją szybko. Mnie wciągnęła mocno, choć temat jest dla mnie trudny również ze względów osobistych…

Krzysztof Popławski OP odpowiada na trudne, choć fundamentalne pytania dotyczące śmierci. Dlaczego Bóg na nią pozwala i czy jest dobry skoro cierpimy? Jak się modlić, gdy umiera ktoś, kto jest mi najbliższy? Dominikanin odpowiada również na zagadnienia dotyczące m.in. sądu, czyśćca, piekła, nieba, odpustów, mszy za zmarłych, spotkania z bliskimi po śmierci.

To, co mnie mocno przyciągnęło w jego wypowiedzi to podejście Kościoła do spraw ostatecznych – sakramentu chorych, tego czy dziecko nieochrzczone zostaje zbawione, czy można odmówić komuś katolickiego pogrzebu i wielu innych dylematów, które pojawiają się w umysłach katolików, którym umiera ktoś bliski. Bardzo mądrze i trafnie odpowiada na pytania dotyczące np. ponownego ślubu wdowca. Ważne w jego wypowiedzi są również zagadnienia przebaczenia tym, których już z nami nie ma i sensu modlitwy kierowanych do zmarłych.

Ewa Chalimoniuk dotyka tematu przeżywania żałoby. Czy można zamknąć ją w jakąś ramę? Gdzie szukać pokoju serca kiedy ból i żal staje się patologiczny? Dlaczego zdarzają się sytuacje, gdy nie jesteśmy w stanie przeżyć żałoby i co z tym zrobić? Jak moja strata może wpływać na innych, wtedy gdy ból zaczyna przysłaniać świat? Do kogo zwrócić się o pomoc?

Autorka opisuje dokładnie jakie są etapy przeżywania żałoby, tłumaczy cel każdego z nich, podając przy tym wiele przykładów ze swojej terapeutycznej działalności (ma doświadczenie w pracy z osobami w żałobie, pomaga ludziom w kryzysie i z nieprzeżytą traumą, co widać w sposobie jej wypowiedzi).


"Myślę, że całe nasze życie to jest godzenie się ze stratą, ten proces trwa, ale w takiej bolesnej formie w którymś momencie wreszcie się wysyca i zaczynamy widzieć… Ludzie mówią: wyszłam na spacer i nareszcie znów dostrzegam kolory, znów mam jakieś plany na przyszłość. Życie zwycięża". Str. 106

Elżbieta Sobkowiak kieruje wzrok czytelnika na to, jak pomóc osobom w żałobie. Temat trudny, bo często nie potrafimy rozmawiać z cierpiącym człowiekiem o jego stracie, nie wiemy czy i w jaki sposób składać mu kondolencje. Jak okazać współczucie, jakich słów unikać, jak rozmawiać o śmierci z dziećmi?

Dotknięto tutaj również tematu bardzo przyziemnego jakim jest organizacja pogrzebu – jak możemy pomóc? Jak towarzyszyć innym w kolejnych etapach żałoby by robić to mądrze i owocnie? Jak pomóc rodzinie, która straciło dziecko np. w wyniku poronienia? Jak wspomóc osobę, która obwinia się za czyjąś śmierć?

"To, co możemy zrobić w pierwszym etapie żałoby, w szoku, to być. Dla wielu osób wydaje się to za mało, ale z mojego doświadczenia terapeuty wiem, że to najbardziej pomaga żałobnikom. Bardzo doceniają to, że w obliczu tragedii nie byli sami, mieli na czyim ramieniu płakać, zostali wysłuchani. Nie musimy szukać górnolotnych słów czy też gestów, wystarczy być blisko i słuchać. Pacjenci za to są najbardziej wdzięczni i tego najbardziej im brakuje". Str. 119

Przyznam szczerze, że ta publikacja mnie zaskoczyła.

Zobaczyłam temat śmierci z wielu perspektyw – wiary, psychologii, towarzyszenia drugiemu w cierpieniu. Bardzo profesjonalne i wyczerpujące temat opracowanie dotykające każdej sfery życia i umierania. Bez owijania w bawełnę, unikania tematów trudnych. Bez patosu i wybielania Boga i człowieka, którego już z nami nie ma. Szczerze, prosto, profesjonalnie.

Polecam tę lekturę każdemu – śmierć pojawi się w naszym życiu wcześniej czy później, a świadomość tego co się wokół nas i w nas dzieje może być bezcenna. Niech ta książka stanie na naszych półkach by nieść wskazówki i nadzieję wtedy, gdy będziemy tego najbardziej potrzebowali.

https://niezawodnanadzieja.blog.deon.pl/2020/06/30/zaloba-3/

Mała, niepozorna, ale zawierająca w sobie to, co ciężkie, bolesne, trudne. To książka o chrześcijańskim przeżywaniu żałoby, bardzo cenna i podchodząca do śmierci w sposób niezwykle kompleksowy.

Publikacja napisana jest w formie rozmowy/wywiadu z trzema różnymi osobami. Mimo ciężaru treści czyta się ją szybko. Mnie wciągnęła mocno, choć temat jest dla mnie trudny również ze...

Śmierć dosięgnie każdego. Nikt się przed nią nie uchroni. Prędzej czy później ziemskie życie dobiegnie końca, a bliscy tego, kto odszedł, pozostają i muszą żyć nadal. Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazał się poradnik "Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby". Kolejna pozycja z cyklu "Psychologia i wiara" służy fachową pomocą wszystkim zmagającym się ze smutkiem po utracie najbliższych.

Trzyczęściowa treść poradnika łączy w sobie elementy teologii i psychologii. Każdy z autorów analizuje tytułowe zagadnienie z innego punktu widzenia. Dominikański duszpasterz Krzysztof Popławski, skupiając się na chrześcijańskim podejściu do żałoby, wylicza zbawienne korzyści płynące z przeżywania cierpienia, poddaje wnikliwej analizie takie kwestie jak: sakrament chorych, katolicki pogrzeb, śmierć dzieci nienarodzonych, kremacja, samobójstwo, modlitwa za zmarłych, odpusty, obcowanie świętych, wola zmarłego oraz ponowne małżeństwo po śmierci współmałżonka.

Stanowisko Krzysztofa Popławskiego (teologiczne spojrzenie na śmierć) stanowi punkt wyjścia dla psychologicznych rozważań Ewy Chalimoniuk oraz Elżbiety Sobkowiak. Obie autorki, ciesząc się dużym doświadczeniem w pracy z osobami po stracie, są w stanie wnieść wiele dobrego w ich terapię. Analizą różnych rodzajów żałoby (patologiczna, nieprzeżyta, przewlekła) zajmuje się Ewa Chalimoniuk. Rozważając proces przeżywania straty, autorka wspomina o szoku, zaprzeczeniu oraz niezgodzie, o szukaniu winy w sobie i w innych, o złości, rozpaczy, smutku, wreszcie o akceptacji śmierci osób bliskich. Z kolei tanatologiczne refleksje Elżbiety Sobkowiak to zbiór praktycznych rad, bezpośrednio związanych z towarzyszeniem osobom w żałobie: rozmowy o śmierci, organizacja uroczystości pogrzebowych, wspieranie w kolejnych etapach żałoby.

Rozważania zawarte w publikacji Wydawnictwa W drodze są interesujące. Język przekazu, choć w dużej mierze specjalistyczny, jest całkowicie zrozumiały. W tekście znalazły się fragmenty biblijne (wraz z siglami),artykuły zaczerpnięte z Katechizmu Kościoła Katolickiego oraz kanony z Kodeksu Prawa Kanonicznego, dokumenty papieskie, myśli filozofów, teologów i psychologów, opisy konkretnych przypadków a także wnioski z pracy psychoterapeutycznej. Przydatna jest również literatura pomocnicza oraz adresy stron internetowych (wraz z numerami telefonów),które służą wsparciem osobom przeżywającym stratę najbliższych. Biogramy autorów pokazujące ich wieloletnie doświadczenia, bez wątpienia świadczą na ich korzyść.

Książka "Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby" jest lekturą bardzo wartościową. Należąc do serii "Psychologia i wiara" doskonale spełnia swoje zadanie. Przeznaczona dla każdego, pobudza do głębokich refleksji nad samym sobą i ulotnością ludzkiego życia.

Śmierć dosięgnie każdego. Nikt się przed nią nie uchroni. Prędzej czy później ziemskie życie dobiegnie końca, a bliscy tego, kto odszedł, pozostają i muszą żyć nadal. Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazał się poradnik "Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby". Kolejna pozycja z cyklu "Psychologia i wiara" służy fachową pomocą wszystkim...