„Nasz azyl” Marty Józefczyk od Wydawnictwa Bis to pełna prostoty i wzruszeń opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, jakie miały miejsce w warszawskim zoo podczas II wojny światowej. Książka nawiązuje do wspomnień Ludzie i zwierzęta Antoniny Żabińskiej.
Antonina i Jan od lat opiekują się warszawskim zoo. Pomaga im przy tym kilkuletni syn Ryś. Niestety wojna niezapowiedzianie wkracza w ich życie. Zoo zostaje zbombardowane, a ocalałe zwierzęta trafiają do niemieckich ogrodów zoologicznych. Na szczęście rodzina Żabińskich może pozostać na miejscu. W ich willi coraz częściej pojawiają się różni ludzie. Ryś zostaje wtajemniczony w konspiracyjną działalność rodziców i dowiaduje się, że pomagają prześladowanym Żydom. Organizują dla nich fałszywe dokumenty i znajdują bezpieczne lokum, aby mogli rozpocząć nowe życie.

Historia rodziny Żabińskich urzeka sposobem przekazu. Mimo, że wojna napawa ich lękiem, staje się impulsem do działania i zmiany dotychczasowego życia. Narażając się na wielkie niebezpieczeństwo, Antonina i Jan pomagają innym. Ryś jest dumny z rodziców. Nie narzeka, że jego bezpieczny świat dzieciństwa nagle się skończył. Namiastką normalności jest dla niego mały zwierzyniec, którym się opiekuje. Są tam chomik, bocian ze złamanym skrzydłem, kogut, jaszczurka, kocica Balbina, a nowych lokatorów ciągle przybywa….

Książka jest przyjazna dla młodych czytelników, z nutką subtelności tłumaczy im czym jest wojna. Nawet nagłówki rozdziałów stanowią nazwy zwierząt, które w różnym czasie trafiają do willi Żabińskich. Książkę czyta się jednym tchem. Na jej pozytywny odbiór wpływają również pełne ciepła ilustracje Katarzyny Bukiert.

„Nasz azyl” Marty Józefczyk od Wydawnictwa Bis to pełna prostoty i wzruszeń opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, jakie miały miejsce w warszawskim zoo podczas II wojny światowej. Książka nawiązuje do wspomnień Ludzie i zwierzęta Antoniny Żabińskiej.
Antonina i Jan od lat opiekują się warszawskim zoo. Pomaga im przy tym kilkuletni syn Ryś. Niestety wojna...

Przepięknie wydana ze wspaniałymi ilustracjami. Opowieść o małżeństwie Żabińskich opowiedziana z perspektywy ich syna Rysia, choć nie jest on tu narratorem. Jest to jednak książka dedykowana dla dzieci myślę 7-9 lat więc ta perspektywa dziecka idealnie "gra" Język jest prosty, ale piękny. Dobór informacji też dostosowany do młodszego czytelnika jednak jakże to ważne żeby dorośli czytali takie książki ze swoimi dziećmi
Bardzo wartościowa pozycja. Jak mówi opis na okładce jest to "książka o trudnych czasach i pięknych ludziach"

Przepięknie wydana ze wspaniałymi ilustracjami. Opowieść o małżeństwie Żabińskich opowiedziana z perspektywy ich syna Rysia, choć nie jest on tu narratorem. Jest to jednak książka dedykowana dla dzieci myślę 7-9 lat więc ta perspektywa dziecka idealnie "gra" Język jest prosty, ale piękny. Dobór informacji też dostosowany do młodszego czytelnika jednak jakże to ważne żeby...

Książka czyta się sama. Każdy rozdział zwinnie przeplata kolejne losy rodziny. Tematyka wojny ujęta w sposób, który zaciekawia dziecko. Historia oryginalna, zapadająca w pamięć. Dodatkowo motyw zwierząt przyciąga młodszych czytelników. Ich świadomość na temat wojny zostanie zgłębiona, a główni bohaterowie staną się wzorem osób, które bezinteresownie pomagają innym.

Książka czyta się sama. Każdy rozdział zwinnie przeplata kolejne losy rodziny. Tematyka wojny ujęta w sposób, który zaciekawia dziecko. Historia oryginalna, zapadająca w pamięć. Dodatkowo motyw zwierząt przyciąga młodszych czytelników. Ich świadomość na temat wojny zostanie zgłębiona, a główni bohaterowie staną się wzorem osób, które bezinteresownie pomagają innym.

O rodzinie, która stworzyła azyl dla zwierząt i ludzi.

W czasie wojny ocaliła niemal 300 Żydów.

24 marca przypada Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką. Z tej okazji nie sposób nie wspomnieć o działalności rodziny Żabińskich.

"Na świecie jego nazwisko w kołach dyrektorów ogrodów zoologicznych jest do dzisiaj swoistą świętością. Ja jego imię powinienem wymawiać na stojąco" - mówił o Janie Żabińskim Antoni Gucwiński, wieloletni dyrektor Wrocławskiego Ogrodu Zoologicznego.

Jan Żabiński wraz z żoną Antoniną prowadzili warszawskie zoo. Tętniące życiem, w czasie wojny, opustoszało, a zwierzęta, które ocalały, zostały wywiezione do Niemiec. Na terenie willi Żabińskich, Niemcy stworzyli hodowlę świń, a następnie fermę lisów. Część ziemi podzielono na ogródki działkowe, a na granicy terenu, wojska niemieckie miały magazyny z amunicją. I to właśnie tu, tuż pod okiem Niemców, Żabińscy prowadzili swoją konspiracyjną działalność. Opustoszałe pomieszczenia zoo, bażanciarnia, piwnice swojej willi stały się doskonałą kryjówką dla Żydów uciekających z getta.

W tę działalność na równi z rodzicami zaangażowany był kilkuletni Ryś.

"Nasz azyl" to książka, która powstała na podstawie wspomnień "Zwierząt i ludzi" Antoniny Żabinskiej. To niezwykle poruszająca opowieść o bohaterskiej działalności widziana oczami dziecka.

W tej historii poznacie też zwierzęta, które towarzyszyły bohaterom na co dzień i odgrywały tu niezwykle ważną rolę. W willi Żabińskich były one domownikami i najlepszymi przyjaciółmi Rysia.

Wydarzenia wojenne w publikacjach dla dzieci nie pojawiają się często. Ta trudna tematyka wymaga wyważonego stylu i odpowiedniego wprowadzenia najmłodszych w dramatyczne wydarzenia. Marta Józefczyk osadza dobro i nadzieję na tle wojny, dając tym samym lekturę pełną wzruszeń, empatii i mądrości. To bardzo ważna książka, która w subtelny sposób opowiada o trudach wojny i zauracza swym ciepłem, które płynie z domu Żabinskich.

Książka o wielkich sercach i bohaterskich czynach.

O rodzinie, która stworzyła azyl dla zwierząt i ludzi.

W czasie wojny ocaliła niemal 300 Żydów.

24 marca przypada Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką. Z tej okazji nie sposób nie wspomnieć o działalności rodziny Żabińskich.

"Na świecie jego nazwisko w kołach dyrektorów ogrodów zoologicznych jest do dzisiaj swoistą świętością. Ja jego...

To pełna wzruszeń i humoru opowieść o niezwykłej działalności Państwa Żabińskich- właścicieli warszawskiego Zoo, którzy podczas II wojny światowej pomagali Żydom oraz osobom potrzebującym. Byli uczynni i szlachetni, narażali swoje życie i bezpieczeństwo, aby pomagać, mimo gróźb utraty życia. Odważni, dzielni, kochali zwierzęta, ratowali ludzi. To książka o trudnych czasach i pięknych ludziach. To cudna, wzruszająca, trzymająca w napięciu opowieść, od której nie można się oderwać. Poruszany ciężki temat wojny, ale przedstawiony w subtelny sposób, bez brutalności i przemocy.
To historia, którą trzeba pamiętać.
Polecam z całego serducha ❤

To pełna wzruszeń i humoru opowieść o niezwykłej działalności Państwa Żabińskich- właścicieli warszawskiego Zoo, którzy podczas II wojny światowej pomagali Żydom oraz osobom potrzebującym. Byli uczynni i szlachetni, narażali swoje życie i bezpieczeństwo, aby pomagać, mimo gróźb utraty życia. Odważni, dzielni, kochali zwierzęta, ratowali ludzi. To książka o trudnych czasach...

Wartka historia z pięknymi ilustracjami, normalnie samo się czyta :D

Wartka historia z pięknymi ilustracjami, normalnie samo się czyta :D

W roku 2020r. nakładem wydawnictwa BIS ukazała się książka o warszawskim ogrodzie zoologicznym w czasie okupacji, tym razem historię opowiada syn państwa Żabińskich, kilkuletni Rysiek.
Ryś od urodzenia, był otoczony zwierzętami, żył z nimi w wielkiej przyjaźni nawet imię odziedziczył po ulubieńcach swojej mamy – rysiczkach i był z niego bardzo dumny.
Przed wojną w warszawskim zoo mieszkało mnóstwo ciekawych gatunków zwierząt. Jednak gdy Warszawa została zbombardowana, część zwierząt uciekła, a najcenniejsze gatunki Niemcy wywieźli do zoo w Berlinie.
Chłopiec bardzo przeżył rozstanie ze swoimi ulubieńcami, strasznie za nimi tęsknił, a zwłaszcza za malutką słonicą Tuzinką.
Niemcy na terenie opustoszałego zoo założyli hodowlę świń, następnie farmę srebrnych lisów, ogródki działkowe, oraz magazyny z amunicją.
Antonina i Jan Żabińscy postanowili teren ogrodu zoologicznego wykorzystać w inny sposób. Klatki dla zwierząt, bażanciarnię, oraz samą willę, a zwłaszcza piwnicę przeznaczono na kryjówki dla uciekających z getta ludzi. Jan wielokrotnie pomagał Żydom w ucieczce z getta. Żabińscy swoją tajemnicą byli zmuszeni podzielić się z synem, gdyż wiedzieli, że bystry chłopiec i szybko zauważy, że w domu przebywają obcy ludzie.
Mały Rysiu nie tylko dochował tajemnicy, ale sam na ile mógł angażował się w pomoc ukrywającym się gościom.
Cytat: „Rozumiem mamo. Skoro nie możemy już pomagać zwierzętom, to spróbujmy pomóc ludziom”.
Nie tylko Żabińscy z synem pomagali ludziom z getta, czytając książkę napisaną przez Panią Martę, miałam wrażenie, że pomagały również zwierzęta.
Kogo uratowała kotka Balbina?
Za kim tęskniła jamniczka Żarka?
Kogo nazywano Szpakiem, a kogo Bażantami ?
Kim był Szczurcio, ukochany przyjaciel Rysia?
Co oznaczała grana na fortepianie przez Antoninę melodia z operetki „Piękna Helena” Offenbacha
Kto nazwał willę Żabińskich „Willą pod Zwariowaną Gwiazdą”?
Oglądając przepiękne rysunki Katarzyny Bukiert w książce „Nasz Azyl”, patrząc na twarze bohaterów, ale przede wszystkim przesuwając palcami po sylwetach zwierząt pomyślałam - w książkach dla dorosłych również powinny być ilustracje. Teraz już wiem dlaczego tak często sięgam po literaturę dziecięcą.
Przepięknie napisana i zilustrowana książka o ludziach, którzy narażając swoje życie, bezinteresownie uratowali setki ludzkich istnień. Gorąco polecam.
Za książkę do recenzji „Nasz Azyl” Marty Józefczyk bardzo dziękuję wydawnictwu BIS.

W roku 2020r. nakładem wydawnictwa BIS ukazała się książka o warszawskim ogrodzie zoologicznym w czasie okupacji, tym razem historię opowiada syn państwa Żabińskich, kilkuletni Rysiek.
Ryś od urodzenia, był otoczony zwierzętami, żył z nimi w wielkiej przyjaźni nawet imię odziedziczył po ulubieńcach swojej mamy – rysiczkach i był z niego bardzo dumny.
Przed wojną w...

Zainteresowania naszych dzieci czasami mogą nas zaskoczyć. Jako rodzice zdarza się, że stajemy przed wyzwaniem znalezienia książki, która kilku-, kilkunastolatkom opowie o II wojnie światowej. Ale jak znaleźć lekturę, która nie przytłoczy okrucieństwem tych czasów, nie przerazi bestialstwem człowieka wobec człowieka? Często się nad tym zastanawiałam, a teraz już wiem, bo poznałam „Nasz azyl” Marty Józefczyk. Jest to książka inspirowana wspomnieniami Antoniny Żabińskiej, polskiej pisarki związanej z Ogrodem Zoologicznym w Warszawie.
Pełna przebłysków nadziei okładka mieści w sobie opowieść o Janie Żabińskim – dyrektorze ZOO w Warszawie, wspomnianej wyżej żonie Antoninie oraz ich synu – Rysiu. Podczas II wojny światowej ogród został niemal całkowicie zniszczony, przekształcony częściowo w hodowlę świń, a częściowo w miejsce wypoczynku i spacerów. Jednak willa stojąca na jego terenie stała się siedzibą dobra, bo to w niej Żabińscy ukrywali Żydów uciekających z getta. Pomagali im przetrwać trudne początki, uzyskać nową tożsamość, wreszcie znaleźć bezpieczną przystań poza stolicą. Ukrywali również młodych ludzi, którzy uczestniczyli w akcjach sabotażowych wobec Niemców. Jan Żabiński wziął udział w walkach powstania warszawskiego.
Wszystkie wydarzenia zostały opisane z perspektywy Rysia – kilkunastoletniego dziecka, które doskonale rozumiało sytuację i zachowywał niezbędną ostrożność, angażując się przy tym w pomoc na miarę swoich dziecięcych sił i umiejętności. Opisuje ukrywanie ludzi, wspólne posiłki, całą procedurę przenoszenia ich w bezpieczne miejsca, sygnały alarmowe, gdyby działo się coś złego, sposoby wydostawania ludzi z getta, wreszcie wybuch powstania warszawskiego, wyjazd Rysia i mamy z miasta oraz powrót na jego zgliszcza, z których zdołało się podnieść dzięki wspólnemu wysiłkowi rąk mieszkańców i wszystkich Polaków. Wszystkim wydarzeniom towarzyszą małe zwierzęta, z którymi chłopiec nie potrafi się rozstać – kotka, czy też zając.
W książce panuje nastrój zagrożenia, jednak bywa też wesoło. Wiele spotkań Rysia z potrzebującymi pomocy obfituje w śmieszne dialogi, wspólną zabawę, jakiś zalążek normalności, tak bardzo potrzebny w tak okrutnych czasach. Cała książka jest utkana z nadziei, wiary w to, że zło minie i przyjdą lepsze czasy. Świetnie to oddają ilustracje Katarzyny Bukiert, które są stonowane, delikatne, trochę wyblakłe.
Nie znałam działalności Państwa Żabińskich. Książka zatem jest dla mnie spojrzeniem na to, co znane, z nowej perspektywy. Ukazaniem rzeczywistości wojennej Warszawy z punktu widzenia ludzi, którzy robią wiele dla ratowania innych. Przedstawia, czym jest getto, sytuację Żydów, działalność młodych ludzi w okupowanym mieście, powstanie warszawskie i jego skutki, wreszcie wycinek czasów powojennych, kiedy Ogród Zoologiczny znów stał się pięknym zakątkiem w stolicy. To bardzo ważna książka, która w delikatny sposób mówi o trudnych czasach, a jednocześnie pozwala wprowadzić nastoletnie dzieci w ten ponury temat. Warto na nią zwrócić uwagę zwłaszcza teraz, w przededniu rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim.

Zainteresowania naszych dzieci czasami mogą nas zaskoczyć. Jako rodzice zdarza się, że stajemy przed wyzwaniem znalezienia książki, która kilku-, kilkunastolatkom opowie o II wojnie światowej. Ale jak znaleźć lekturę, która nie przytłoczy okrucieństwem tych czasów, nie przerazi bestialstwem człowieka wobec człowieka? Często się nad tym zastanawiałam, a teraz już wiem, bo...

Książka nie jest gruba. Ma zaledwie 90 stron. W tej recenzji robię dla niej wyjątek, bo temat, który porusza jest jak najbardziej „gruby”. Tym bardziej że adresatem pozycji są dzieci. A one najszybciej chłoną informację, które na całe życie mogą im pozostać.

"Nasz azyl" Marty Józefczyk opowiada historię państwa Żabińskich – niezwykłej warszawskiej rodziny. Ojciec rodziny – Jan, był dyrektorem Ogrodu Zoologicznego w Warszawie. Podczas II wojny światowej przy wsparciu i pomocy swojej żony Antoniny i syna Ryszarda udzielali pomocy Żydom, uciekinierom z warszawskiego getta, dając im schronienie w swojej willi i w opuszczonych pomieszczeniach zoo. Jest to beletryzowana opowieść na podstawie książki Antoniny Żabińskiej Ludzie i zwierzęta.

Podczas czytania, czuć, że autorka książki, bibliotekarka z wykształcenia i pasji (jak sama się określa),ma doświadczenie w pracy z dziećmi i młodzieżą. Za pomocą prostych słów buduje napięcie oraz przekazuje niesamowitą ilość dodatkowych informacji, historycznych smaczków, np. o stworzeniu ogródków działkowych na terenie dawnych trawników i wybiegów. W opowieści przewija się dużo prawdziwych postaci, np. Szymon Tennenbaum znany entomolog, znawca owadów, który będąc w gettcie prosi o opiekę nad jego cennymi zbiorami. Historia skupia się również na losach powojennych warszawskiego zoo i jego mieszkańców. Ciekawym rozwiązaniem narracyjnym jest pokazanie wydarzeń przez pryzmat myślenia i odczuwania Rysia Żabińskiego. Niemymi bohaterami opowieści są także zwierzęta m.in. słoniątko Tuzinka, kotka Balbina itd. Poprzez swoje zwyczaje, śmieszne zachowania mamy rajski ogród w środku wojennego piekła.

Niesamowitym atutem książki są przepiękne ilustracje Katarzyny Bukiert, które z jednej strony uzupełniają tekst, przyciągają uwagę, ale z drugiej strony, stanowić mogą przyczynek do rozmowy o ludziach, zwierzęta i emocjach widocznych na rysunkach.

Książka nie powinna być skierowana tylko do młodych czytelników, nie tylko do osób zainteresowanych historią, nie tylko do rodziców. "Nasz azyl" uświadamia i opowiada, że w najgorszych czasach można zachować człowieczeństwo. I to każdy z nas może sobie uprzytomnić sięgając po tę pozycję. Chociaż dookoła panowało w sensie metaforycznym i dosłownym „zezwierzęcenie” to rodzina Żabińskich i ich towarzysze pokazali, że w każdym miejscu i sytuacji można mieć otwarte serce na drugą istotę.

Książka nie jest gruba. Ma zaledwie 90 stron. W tej recenzji robię dla niej wyjątek, bo temat, który porusza jest jak najbardziej „gruby”. Tym bardziej że adresatem pozycji są dzieci. A one najszybciej chłoną informację, które na całe życie mogą im pozostać.

"Nasz azyl" Marty Józefczyk opowiada historię państwa Żabińskich – niezwykłej warszawskiej rodziny. Ojciec rodziny...

Poznajcie opowieść o bohaterstwie zza krat warszawskiego ogrodu zoologicznego. Nawet nie podejrzewaliście, jakie tajemnice mogło skrywać to miejsce. Jakim ludziom uratowało życie i sprawiło, że mogli przeczekać najtrudniejszy okres wojny. Bohaterska, pełna odwagi postawa Jana i Antoniny Żabińskich wywołuje ogromne wrażenie. Właściciel ogrodu zoologicznego korzystając ze swoich znajomości uratował również niejedną osobę z warszawskiego getta. Pomysłowość i heroiczne wyzwania to codzienność tych ludzi. Warto zajrzeć do ich codziennego życia, jakie musieli prowadzić w najtrudniejszych czasach XX wieku.
W tej historii poznacie też niezwykłe zwierzęta towarzyszące naszym bohaterom na co dzień. Pewna mała wydra potrafiła nawet wpłynąć na zwiększenie datków i przyspieszenie odbudowy warszawskiego zoo. Ta niezwykłe opowieść pokazuje też, w jaki sposób ludzie potrafili jednoczyć się i wspólnymi siłami przywracać piękno swojego otoczenia. Historia tym bardziej wartościowa, iż odpowiada o autentycznych postaciach i ludziach, którzy byli, widzieli, czuli i decydowali. Przykład i pozytywne wzorce są wyjątkowo potrzebne w naszym współczesnym świecie. Teraz, w obliczu innych problemów, z jakimi mierzymy się codziennie, warto porównać i docenić to, co mamy, a nie tylko narzekać na to, czego aktualnie nie możemy robić...

Poznajcie opowieść o bohaterstwie zza krat warszawskiego ogrodu zoologicznego. Nawet nie podejrzewaliście, jakie tajemnice mogło skrywać to miejsce. Jakim ludziom uratowało życie i sprawiło, że mogli przeczekać najtrudniejszy okres wojny. Bohaterska, pełna odwagi postawa Jana i Antoniny Żabińskich wywołuje ogromne wrażenie. Właściciel ogrodu zoologicznego korzystając ze...