Bohaterem jest Juliusz boski, a jednak taki ludzki, z ludzkimi wadami i zapędami, a nawet kompleksami. Bardzo ciekawie przedstawione fragmenty życia Cezara, ciekawa językowo, mocno ironiczna, niebanalna. Zdecydowanie warta przeczytania.

Bohaterem jest Juliusz boski, a jednak taki ludzki, z ludzkimi wadami i zapędami, a nawet kompleksami. Bardzo ciekawie przedstawione fragmenty życia Cezara, ciekawa językowo, mocno ironiczna, niebanalna. Zdecydowanie warta przeczytania.

Czytając, kojarzyło mi się to ze "Sztuką wojny" Sun Tzu albo "Księciem" Machiavelliego, ot swego rodzaju studium historyczne. Od ww. pozycji odróżnia się tym, że dotyczy konkretnej osoby, jest bardziej literackie, a nawet momentami ma ironiczne zabarwienie. Stanowi jednak zbiór prawideł rządzących światem i polityką, chwytów które również dziś są aktualne.

Książka opowiada o tym, czego nie dowiemy się ze szkoły - plotki, anegdoty, opinia ludu i kompromitujące sytuacje takich postaci jak Cezar, Cyceron i inni, których historia uznaje za wielkich. Natomiast w oficjalnej historii nie ma miejsca na takie "historyjki", przyglądanie się romansom, przedstawienie stanowiska opinii publicznej.

Z jednej strony jest to recepta na boskość, z drugiej pokazanie, że nawet Cezar był człowiekiem z różnymi słabościami. A koniec końców to chyba nie jemu przypada w udziale boska chwała, tylko komuś innemu. O tym trzeba przeczytać, a ja chętnie zapoznam się z dalszymi tomami trylogii.

Czytając, kojarzyło mi się to ze "Sztuką wojny" Sun Tzu albo "Księciem" Machiavelliego, ot swego rodzaju studium historyczne. Od ww. pozycji odróżnia się tym, że dotyczy konkretnej osoby, jest bardziej literackie, a nawet momentami ma ironiczne zabarwienie. Stanowi jednak zbiór prawideł rządzących światem i polityką, chwytów które również dziś są aktualne.

Książka opowiada...