6,5/10⭐
Do końca miałam mieszane uczucia i nawet po skończeniu też tak czuję, ale mimo wszystko była to dobra książka.

6,5/10⭐
Do końca miałam mieszane uczucia i nawet po skończeniu też tak czuję, ale mimo wszystko była to dobra książka.

Afryka to moje marzenie od dzieciństwa, którego niestety nie miałam jeszcze okazji spełnić, dlatego gdy tylko zobaczyłam tytuł tej powieści postanowiłam wypożyczyć ją z biblioteki. Opis na okładce wydawał się ciekawy i zapowiadał dość emocjonującą historię.

Niestety ostatnio mam pecha do powieści, albo po prostu mój gust zrobił się bardziej wysublimowany ;)) Z początku usiadłam do tej pozycji z zapałem i zachwycałam się bogatymi opisami afrykańskiej flory i fauny. Tragedia, która wydarzyła się na samym wstępie wydawała się być ciekawym spoiwem i tłem historii.

Cóż jednak z tego, skoro w miarę rozkręcania się akcji powieść robiła się coraz bardziej trywialna, przesłodzona, banalna. Sytuacja z ratowaniem albinoskich dzieci była opisana w taki sposób, że właściwie ciężko było się czymkolwiek przejąć (a przecież to bardzo poważny temat i bardzo zamiatany pod dywan),a i sama główna bohaterka wydawała się być bardziej przejęta losami jej towarzysza, niż dzieci. Dialogi między głównymi bohaterami były kompletnie nierzeczywiste, zbyt poetyckie i patetyczne. Sami bohaterowie z początku zrobili na mnie dobre wrażenie, ale z czasem zaczęli irytować swoim zachowaniem.

Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że czytam nieco bardziej dorosłą formę "Zmierzchu" i że namiętne opisy są w tej powieści o wiele ważniejsze, niż np. tragedia tanzańskich albinoskich dzieci. Ogólnie powinno się poruszać takie tematy trudne tematy, ale autorka zrobiła to po macoszemu, trochę na odwal, prawdopodobnie tylko po to, żeby wprowadzić jakąś akcję, która ostatecznie jakby nie miała większego wpływu, dodatkowo za bardzo skupiła się na opisywaniu namiętnych uczuć. Pod sam koniec powieść po prostu spływała lukrem tak bardzo, że ciężko się to czytało.

Dodatkowo czasem nie mogłam się oprzeć pewnej nielogiczności - narrator występował w pierwszej osobie, bo była nim Rodel. Dlaczego czasem rozumiała całe wypowiedzi bohaterów w suahili, tłumacząc je czytelnikowi, a następnie napisane było, że jednak tego nie rozumie? Jak mogła widzieć w ciemności "piękne, śnieżnobiałe zęby" czy minę towarzysza? Sporo było takich smaczków, które niestety psuły dodatkowo obraz i tym bardziej tworzyły wrażenie nierzeczywistej akcji.

Podsumowując - opisy flory, fauny, tradycji to 9/10, ale sama książka i akcja w niej zawarta naprawdę mocno kuleją. Nie czułam przyjemnego ciepełka, a raczej zażenowanie, jakbym podglądała dwójkę ludzi w intymnej sytuacji, wcale nie chcąc tego robić. Książka raczej niewarta przeczytania, bo choć opisy przyrody są bogate to lepiej chyba o niej poczytać w innych, ciekawszych książkach.

Afryka to moje marzenie od dzieciństwa, którego niestety nie miałam jeszcze okazji spełnić, dlatego gdy tylko zobaczyłam tytuł tej powieści postanowiłam wypożyczyć ją z biblioteki. Opis na okładce wydawał się ciekawy i zapowiadał dość emocjonującą historię.

Niestety ostatnio mam pecha do powieści, albo po prostu mój gust zrobił się bardziej wysublimowany ;)) Z początku...

"Czy można żyć dalej po śmierci kogoś bliskiego?"....... Poruszająca książka o śmierci i miłości, a także o trudnej sytuacji albinoskich dzieci w Tanzanii. Historia mężczyzny i kobiety, których połączyła wspólna tragedia. Nigdy nie pomyślałabym, że spodobają mi się afrykańskie klimaty. A tu taka niespodzianka. Przepiękna historia oparta częściowo na prawdziwych wydarzeniach. Gorąco polecam

"Czy można żyć dalej po śmierci kogoś bliskiego?"....... Poruszająca książka o śmierci i miłości, a także o trudnej sytuacji albinoskich dzieci w Tanzanii. Historia mężczyzny i kobiety, których połączyła wspólna tragedia. Nigdy nie pomyślałabym, że spodobają mi się afrykańskie klimaty. A tu taka niespodzianka. Przepiękna historia oparta częściowo na prawdziwych...

Jakoś mnie ta pozycja nie porwała. Czyta się dobrze, ale spodziewałam się czegoś innego. Romans taki sobie i przewidywalny, za to przyroda opisana super.

Jakoś mnie ta pozycja nie porwała. Czyta się dobrze, ale spodziewałam się czegoś innego. Romans taki sobie i przewidywalny, za to przyroda opisana super.

Pierwszą połowę książki oceniam 10/10. Zapierająca dech opowieść o losach dwojga ludzi dotkniętych tragedią. Nie mogłam się oderwać. Opisy postaci, emocji, uczuć a nawet przyrody były bardzo wciągające. Wraz z rozwojem akcji, gdy już zaczęło się dziać dobrze, książka była dla mnie miejscami trywialna. Miłe, nieoczywiste zakończenie zatuszowało moje rosnące rozczarowanie. Mimo wszystko, polecam.

Pierwszą połowę książki oceniam 10/10. Zapierająca dech opowieść o losach dwojga ludzi dotkniętych tragedią. Nie mogłam się oderwać. Opisy postaci, emocji, uczuć a nawet przyrody były bardzo wciągające. Wraz z rozwojem akcji, gdy już zaczęło się dziać dobrze, książka była dla mnie miejscami trywialna. Miłe, nieoczywiste zakończenie zatuszowało moje rosnące rozczarowanie. ...

Zaskakująco przyjemna historia. Kolejna od tej autorki w mojej kolekcji i upewniła mnie w tym, że Leylah Attar naprawdę umie kreować dobre historie. Może nie wszystkie elementy budzą we mnie entuzjazm, ale nie możemy odebrać im tego, że trzymają wysoki poziom.
Nie jestem fanką afrykańskich klimatów. Tak, wiem - w takim razie po co zabierałam się za tę historię? Z ciekawości! I naprawdę nie jestem zawiedziona. Jeśli zaś chodzi o sam wątek romantyczny, to był on poprzeplatany z licznymi wydarzeniami. Mamy tu poniekąd wątek drogi, sporo akcji, autentyczne opisy, nie brak też dramatu i emocji.
Będę ją wspominać dobrze. Jeśli ktoś poszukuje romansu z Afryką w tle to Mgły Serengeti będą świetnym wyborem.

Zaskakująco przyjemna historia. Kolejna od tej autorki w mojej kolekcji i upewniła mnie w tym, że Leylah Attar naprawdę umie kreować dobre historie. Może nie wszystkie elementy budzą we mnie entuzjazm, ale nie możemy odebrać im tego, że trzymają wysoki poziom.
Nie jestem fanką afrykańskich klimatów. Tak, wiem - w takim razie po co zabierałam się za tę historię? Z...

nie ocenie ,bo moglam byc madrzejsza i nie zabierac sie za romansidlo skoro w nich nie gustuje. Przeczytalam 100 stron, ksiazka zapowiadala sie ciekawie az do momentu niepotrzebnego romansu oraz pozawatkowych opisow wioski masajow. Mnie to nie interesuje w Afryce bylam , widzialam i te opisy mnie nudzily

nie ocenie ,bo moglam byc madrzejsza i nie zabierac sie za romansidlo skoro w nich nie gustuje. Przeczytalam 100 stron, ksiazka zapowiadala sie ciekawie az do momentu niepotrzebnego romansu oraz pozawatkowych opisow wioski masajow. Mnie to nie interesuje w Afryce bylam , widzialam i te opisy mnie nudzily

Afrykańska przyroda ponownie jest świadkiem porywającej historii miłosnej. By doszło do spotkania dwójki bohaterów, musi wydarzyć sie tragedia. Rodel Emerson miała siostrę Montego, która pojechała na wolontariat do Tanzanii. Niestety zginęła w zamachu na centrum handlowe. Rodel sama podejmuje wolontariat, bo chce poznać miejsce, które urzekło zmarłą. Choć ma zaplanowane, uporządkowane życie, po pogrzebie siostry pragnie doświadczyć podobnego zachwytu afrykańską fauną. Jej przewodnikiem ma być sporo od niej starszy Jack Warden, właściciel plantacji kawy. Ten z kolei rozpamiętuje ukochaną córeczkę, ośmioletnią Lily, która też padła ofiarą terrorystów. Ponieważ akurat wtedy sprawował nad nią opiekę, nie może sobie wybaczyć, że umierała przerażona i samotna. Jaka tragedia może równać się ze śmiercią tak radosnego cudownego dziecka?
Misją Mo było ocalanie osieroconych dzeci- albinosów, gdyż polowano na nie jak na panaceum na wszelkie choroby. Chory na umyśle przywódca Tanzanii twierdził, że części ich ciał zapewnią mu zwycięstwo. Do tej pory zginęło troje z listy Mo, więc Rodel przysięga dołożyć wszelkich starań, by ocalić pozostałe. Jej przewodnik pragnie zorganizować bezkrwawe safari, by mogła zobaczyć wielką piątkę. Jedną z dzieci w przytułku jest Scholastyka, której ojciec Gabriel zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Ta rezolutna dziewczynka, mulatka, kojąco wpływa na Rodel i Jacka. Kolejną kapitalnie skonstruowaną postacią jest Goma, afrykańska Niobe, która przeżyła śmierć prawnuczki, swych dzieci, ale jest boginią domowego ogniska. Autorka wiele uwagi poświęciła opisom krajobrazu, różnorodności terenu od sawanny po busz, oazom zieloności, lasom wokół Kilimandżaro.
Na marginesie miłosnej historii poznajemy też wielu mieszkańców Czarnego Lądu, np dumnego Masaja, który aby zarabiać, bawi turystów "rytualnym i tradycyjnym" tańcem. Poznajemy różne kulturowe obrzędy, jak okaleczanie dziewczynkom narządów płciowych, muzułmańskie wychowanie, codzienność ubogich porzuconych dzieci, trudy życia. Tajemnicza wędrówka bohaterów, który narażają swoje życie dla innych sprawiła, że nie mogłam oderwać się od lektury. Obraz Afryki jest wielowymiarowy, pisarka zwraca uwagę na aspekty pozytywne, jak i na negatywne zjawiska jak zinstytucjonalizowana przemoc, nietolerancja, nierówność społeczną płci i terroryzm.
Samiec alfa łagodnieje pod wpływem Rodel, powoli otwiera się na życie, obecnośc kobiety daje mu pocieszenie i nadzieję, że nowe początki są możliwe. Niektóre epizody czy sceny uważam za zbędne, sprawiają wrażenie stworzonych w pośpiechu, ale po drobnych korektach jest to elektryzująca, pobudzająca wyobraźnię i wciągająca lektura. Oczywiście można się spodziewać ckliwego finału, i zwolennicy happy endów będą do pewnego stopnia usatysfakcjonowani, ale nie do końca mamy tu klasyczne bajkowe " i żyli długo i szczęśliwie'. Pobyt w Tanzanii zmienia zapatrywania Rodel, duchowo ją rozwija. Dostrzegając obecne tam problemy, może zdecydować się na całkowite przedefiniowanie swojego życia. Wartościowa, wielowątkowa, wielowymiarowa lektura, w której każdy odnajdzie coś dla siebie.

Afrykańska przyroda ponownie jest świadkiem porywającej historii miłosnej. By doszło do spotkania dwójki bohaterów, musi wydarzyć sie tragedia. Rodel Emerson miała siostrę Montego, która pojechała na wolontariat do Tanzanii. Niestety zginęła w zamachu na centrum handlowe. Rodel sama podejmuje wolontariat, bo chce poznać miejsce, które urzekło zmarłą. Choć ma zaplanowane,...

przepiękna opowieść...polecam

przepiękna opowieść...polecam

"Mgły Serengeti" @leylah.attar za mną.
Co to była za piękna książka.
Czy można pogodzić się ze śmiercią swoich bliskich?
Czy dwoje ludzi, których spotkała ta sama tragedia, umie żyć dalej?
Czy Rodel i Jack, główni bohaterowie wykonają zadanie? I co to za zadanie?
.
Zacznijmy od początku... Bohaterami książki są Rodel, dziewczyna, która jest nauczycielką , mieszka w Anglii oraz Jack, plantator kawy mieszkający w Tanzanii.
Tysiące kilometrów, jedna tragedia łączy tą dwójkę...
W wybuchu centrum handlowego ginie siostra Rodel - Mo oraz córka Jacka - Lily...
Jak dochodzi do spotkania Rodel z Jackiem? Jakie zadanie będą mieli do wykonania? Co z tym wspólnego mają albinoskie dzieci?
Czy uda ocalić się te dzieci?
.
Jack po śmierci córki nie potrafi cieszyć się z życia. Mężczyzna o dobrym sercu boi się zaangażowania i kolejnej utraty. Czy postać Rodel sprawi, że kamienny mur wokół serca mężczyzny pęknie? Czy Jack byłby idealnym mezczyzna dla dziewczyny? Kim jest Goma i Bahati?
.
Podsumowując książka porusza temat żałoby, śmierci, miłości. Czy jesteśmy w stanie normalnie funkcjonować po śmierci swoich bliskich?
Książka opowiada również o problemach ludzi, a dokładnie dzieci - albinosów... Albinosi są cenni i z góry skazani na śmierć. Według wierzeń, krew albinosów daje siłę, odpędza pecha.
❗❗"Wart jest więcej jako trup niż żywy. Tutaj poluje się na albinosów, by dostać ich ciała. Ludzie wierzą, że skrywają magiczne moce. Szamani robią z nich talizmany. Wykorzystują zęby, oczy, organy wewnętrzne. Rybacy wplatają w sieci włosy albinosów, bo uważają, że złapią wtedy więcej ryb. Politycy zatrudniają łowców albinosów, aby dostać ich kończyny i krew, dzięki którym wygrają wybory. Bogaci kupcy płacą za nie krocie.
Trzy tysiące dolarów za ramię lub nogę. Pięćdziesiąt tysięcy za całe ciało."
Opisy safari, widoków Tanzanii sprawiały, że książkę się przyjemnie czytało.
Zakończenie nieoczywiste, a wręcz miesza w głowie... Dlaczego? Przekonajcie się sami ☺️
❗❗" Jeśli nie umiesz rozmawiać, po prostu słuchaj"
❗❗"Czasami musimy uwolnić się od osób, które kochamy, właśnie z powodu miłości do nich. Ponieważ ich nadzieje i marzenia są inne niż nasze."

"Mgły Serengeti" @leylah.attar za mną.
Co to była za piękna książka.
Czy można pogodzić się ze śmiercią swoich bliskich?
Czy dwoje ludzi, których spotkała ta sama tragedia, umie żyć dalej?
Czy Rodel i Jack, główni bohaterowie wykonają zadanie? I co to za zadanie?
.
Zacznijmy od początku... Bohaterami książki są Rodel, dziewczyna, która jest nauczycielką , mieszka w Anglii...