Jak uwielbiam Rysia tak ta książka mnie wymęczyła. Mocno historyczna, jak dla mnie trudna,dla pasjonatów.

Jak uwielbiam Rysia tak ta książka mnie wymęczyła. Mocno historyczna, jak dla mnie trudna,dla pasjonatów.

Ładnie wydana pozycja zachęca czytelnika do sięgnięcia po nią w celu zapoznania się z historycznym zarysem celibatu. Jej język jest przystępny bez jakiegokolwiek trudnego słownictwa, zaś terminy nieznane szerszemu gronu wyjaśniane na marginesie. Czasami (zwłaszcza w III rozdz.) trudno połapać się w przypisach, a np. p. 7, s. 66 nie został uzupełniony o źródło informacji. Jak jednak forma ma się do treści? Można odnieść wrażenie, że autor znany z tendencji protestantyzujących również tutaj „odpłynął”. Główną wadą pracy są stosowane w niej pokrętne metody wyprowadzania wniosków. Treść przypomina, jakby autor zbierał dane i je opisywał pod z góry wyznaczoną tezę, iż wstrzemięźliwość kapłańska/celibat nie jest pochodzenia apostolskiego, tylko prawem skonstruowanym przez Kościół łaciński (teza ta nie wytrzymuje krytyki fragmentów Nowego Testamentu, źródeł synodalnych i Ojców Kościoła). Podobnie wydumanym konstruktem jest zarzucanie Kościołowi starożytnemu obawy przed cielesnością wynikającej z prądów gnostycko-manichejskich. Także w tekście św. Bernarda odnoszącym się do duchownych autor dostrzega „strach przed seksem” (s. 88),jakoby doktor Kościoła przesadzał w tej materii. Problemem autora jest zasadnicze niestawianie zdecydowanych tez (chyba, że służących podanej wyżej wymyślonej hermeneutyce),tylko swoiste analizowanie, a następnie delikatne sugerowanie/sygnalizowanie pewnych rzeczy, w związku z czym niekiedy trudno pojąć do czego zmierza jego wywód, co próbuje udowodnić.

W ostatnim rozdziale głównej części książki autor raczej rzetelnie analizuje posoborowe dokumenty papieskie o celibacie, dochodząc do wniosku, że teologia celibatu „dogoniła prawo” dopiero po Vaticanum II. Szkoda, że arcybiskup nie pochylił się nad magisterium dot. celibatu sprzed 1962 r. np. encykliką Ad Catholici Sacerdotii, jedynie wymieniając podstawowe dokumenty z tego okresu. Czyżby przez wcześniejsze wieki celibat był bezdusznym prawem bez oparcia w teologii? Ruch Wir sind Kirche (zamiast „Wir sind die Kirche”) powstał w 1995 r., a nie latach 80., był więc kontestacją nauczania papieskiego, a nie na odwrót, jak sugeruje autor (s. 147). Na 154-155 s. zawarta została dziwna heglowska konstrukcja. Autor wpierw podkreśla że XX-wieczne nauczanie papieskie o celibacie „przeniosło dyskusję na zupełnie inny poziom niż ten, z którego formułowano argumenty przeciw”. Po czym wskazuje, że ranga owych argumentów jest podobna i nie należy z niej rezygnować. Obie strony należy w sobie pojednać. Konstrukcja jest co najmniej dziwna, bowiem jej autor nie dochodzi jednak do rozwiązania pośredniego, lecz pozostaje zwolennikiem celibatu. Czemu więc ta synteza ma służyć? Zagadka.

Książka zwięźle i ciekawie przedstawia rozwój celibatu w każdej epoce, więc jest nie najgorszą pozycją wprowadzającą w tę tematykę. Ze względu na liczbę przeinaczeń i dziwną metodologię autora warto posłużyć się jednak znakomitą recenzją ks. dr. Dariusza Olewińskiego ujawniającego zawarte w niej nieprawidłowości: http://teologkatolicki.blogspot.com/2020/05/zakamany-celibat.html. Wywiad z arcybiskupem dołączony do nowego wydania, oprócz ponowionych udziwnień historycznych, zawiera wiele celnych myśli dot. celibatu, np. że jego choćby częściowe zniesienie nie spowoduje lawiny powołań albo o sposobach jego przeżywania w kapłaństwie.

Ładnie wydana pozycja zachęca czytelnika do sięgnięcia po nią w celu zapoznania się z historycznym zarysem celibatu. Jej język jest przystępny bez jakiegokolwiek trudnego słownictwa, zaś terminy nieznane szerszemu gronu wyjaśniane na marginesie. Czasami (zwłaszcza w III rozdz.) trudno połapać się w przypisach, a np. p. 7, s. 66 nie został uzupełniony o źródło informacji....

Osobiście przeczytałem nowe wydanie za 2020 r., które nkonczy się pięknym podsumowaniem teologicznym o sensie i wartości celibatu.

Pierwsza część dotyczy historii celibatu, która posiada sporo zawiłości oraz niecy ciemniejszych stron. Jednak postawieniem siebie przed twardymi faktami historycznymi pozwala dotrzeć do prawdy oraz zrozumieć Kościół, który jest rzeczywistością Bosko-ludzką.

Abp po raz kolejny przedstawia historię Kościoła nie jako zacięty apologeta, ale jako rzetelny historyk, biorący pod uwagę wiele nakladajaych się na siebie warstw rzeczywistości.

Jeśli ktoś chce się wgryźć w historię celibatu w KK to polecam całość, a jeśli ktoś chcialby znaleźć tutaj przesłanie teologiczne nt. celibatu to znajdzie je na końcu jako dodatek książki.

Obie części są niezwykle wartościowe, polecam dla większej świadomości.

Osobiście przeczytałem nowe wydanie za 2020 r., które nkonczy się pięknym podsumowaniem teologicznym o sensie i wartości celibatu.

Pierwsza część dotyczy historii celibatu, która posiada sporo zawiłości oraz niecy ciemniejszych stron. Jednak postawieniem siebie przed twardymi faktami historycznymi pozwala dotrzeć do prawdy oraz zrozumieć Kościół, który jest rzeczywistością...

Każdy z nas wie jacy są księża i co mogą zrobić. Bo przeczytaniu tej książki wróciłam myślami do filmu "Kler" Wojciecha Smarzowskiego, bo są do siebie podobne. Moim zdaniem autor książki nie przedstawił czarno- biało tych niektórych z tych historii.
Napisane jest to co ludzie nie widzą na pierwszy rzut oka, ale każdy to wie i milczy. Tak teraz myślę o pedofilii w kościele. Myślę, że tę książkę warto przeczytać, żeby uzmysłowić sobie parę rzeczy i to nie tylko o kościele, ale także o nas samych. I o tym jaki stosunek mieliśmy do tej instytucji, a jaki będzie po przeczytaniu.
Każdy musi to zinterpretować na swój własny sposób.

Każdy z nas wie jacy są księża i co mogą zrobić. Bo przeczytaniu tej książki wróciłam myślami do filmu "Kler" Wojciecha Smarzowskiego, bo są do siebie podobne. Moim zdaniem autor książki nie przedstawił czarno- biało tych niektórych z tych historii.
Napisane jest to co ludzie nie widzą na pierwszy rzut oka, ale każdy to wie i milczy. Tak teraz myślę o pedofilii w kościele....

Nie zdawałem sobie sprawy, jak ważny w życiu osoby duchownej jest celibat. Dobrze się czyta zwłaszcza, że na marginesie jest cenne źródło m.in. z Pisma Świętego.

Nie zdawałem sobie sprawy, jak ważny w życiu osoby duchownej jest celibat. Dobrze się czyta zwłaszcza, że na marginesie jest cenne źródło m.in. z Pisma Świętego.