Dalsza i w zasadzie ostatnia czesc przygod Stephena Leedsa oraz jego aspektow. Troche chaotyczna, troche dziwna, a z pewnoscia zbyt krotka. Warto wczesniej przeczytac "Legion", bez tego ciezko bedzie cos zrozumiec.
Moim zdaniem, gdyby Sanderson polaczyl sily z jakims porzadnym pisarzem kryminalow, stworzyliby powiesc idealna. A tak zostal niewykorzystany potencjal.

Dalsza i w zasadzie ostatnia czesc przygod Stephena Leedsa oraz jego aspektow. Troche chaotyczna, troche dziwna, a z pewnoscia zbyt krotka. Warto wczesniej przeczytac "Legion", bez tego ciezko bedzie cos zrozumiec.
Moim zdaniem, gdyby Sanderson polaczyl sily z jakims porzadnym pisarzem kryminalow, stworzyliby powiesc idealna. A tak zostal niewykorzystany potencjal.

Lubię od czasu do czasu krótsze formy, i wolę gdy książka bywa okrojona niż przegadana, ale tej historii dobrze by zrobiło wydłużenie. Może rozczarowanie wynika z tego, że historia została pokrojona na trzy nowelki, a na Legimi jest tylko ostatnia. ;)

Lubię od czasu do czasu krótsze formy, i wolę gdy książka bywa okrojona niż przegadana, ale tej historii dobrze by zrobiło wydłużenie. Może rozczarowanie wynika z tego, że historia została pokrojona na trzy nowelki, a na Legimi jest tylko ostatnia. ;)

Cienka książeczka z praktycznie samymi dialogami. Lubię takie, ale tu niewiele zrozumiałam. Dialogi na poziomie szkoły podstawowej, tak już tutaj ktoś napisał, ja potwierdzam. Mężczyzna ,albo chory na chorobę psychiczną i dlatego widzi inne osoby wokół siebie ,których inni nie widzą, albo to inne, nieznane mi przesłanki autora, że takie osoby nazwane aspektami są i jednoczenie ich "nie ma" wokół głównego bohatera. Nie byłam w stanie rozpoznać kiedy on widzi coś naprawdę, czyli to co inni, a kiedy sytuacja jest wytworem jego wyobraźni. To wkurzało... W każdym razie i bądź razie, dla mnie treść książki niezrozumiała zupełnie. Czytając widziałam wyłącznie chorego człowieka , któremu należałoby raczej pomóc farmakologicznie, a nie bohatera szpiega o niezbadanych możliwościach jego mózgu. Dlatego cały fan z czytania tej fantastyki był u mnie na poziomie- brak.

Cienka książeczka z praktycznie samymi dialogami. Lubię takie, ale tu niewiele zrozumiałam. Dialogi na poziomie szkoły podstawowej, tak już tutaj ktoś napisał, ja potwierdzam. Mężczyzna ,albo chory na chorobę psychiczną i dlatego widzi inne osoby wokół siebie ,których inni nie widzą, albo to inne, nieznane mi przesłanki autora, że takie osoby nazwane aspektami są i...

Bardzo dobrze się czytało. Pewnie dlatego, że lubię podobną tematykę.

Bardzo dobrze się czytało. Pewnie dlatego, że lubię podobną tematykę.

Sporo dzieje się w głowie Stephena, koszmary się urzeczywistniają, aspekty znikają a na dodatek wydaje mu się, że widział Sandrę. Ciekawy pomysł na fabułę, niestety nie wykorzystany. Za krótka jest ta książeczka żeby można było wsiąknąć w fabułę, za szybko się tu wszystko dzieje.
Nie sądziłam też, że dam tak niską ocenę jakiejkolwiek pozycji Sandersona, ale czegoś mi tu brakowało. Czuję potworny niedosyt i chciałabym, żeby było tu więcej wątku kryminalnego.

Sporo dzieje się w głowie Stephena, koszmary się urzeczywistniają, aspekty znikają a na dodatek wydaje mu się, że widział Sandrę. Ciekawy pomysł na fabułę, niestety nie wykorzystany. Za krótka jest ta książeczka żeby można było wsiąknąć w fabułę, za szybko się tu wszystko dzieje.
Nie sądziłam też, że dam tak niską ocenę jakiejkolwiek pozycji Sandersona, ale czegoś mi tu...

Ciekawy pomysł z aspektami, ciekawa sentencja o tym, że najwartościowsze rzeczy są niematerialne. Wymęczyło mnie jednak strasznie wykonanie: żadnych opisów, same dialogi, zdania na poziomie ucznia trzeciej klasy szkoły podstawowej. I tak przez całe opowiadanie, bo tekst ma coś koło 80 stron, a ponad 20 to są reklamy.

Brak opisów, np. przeżyć bohaterów, tylko spłycenie ich do pojedynczych wyrazów czy zdań prostych spowodował, że losy tych bohaterów były mi obojętne, bo nie było się na czym zaczepić. Akcja pędziła za bardzo.

Ciekawy pomysł z aspektami, ciekawa sentencja o tym, że najwartościowsze rzeczy są niematerialne. Wymęczyło mnie jednak strasznie wykonanie: żadnych opisów, same dialogi, zdania na poziomie ucznia trzeciej klasy szkoły podstawowej. I tak przez całe opowiadanie, bo tekst ma coś koło 80 stron, a ponad 20 to są reklamy.

Brak opisów, np. przeżyć bohaterów, tylko spłycenie...

Brandon Sanderson jak zwykle nie zawiódł, chociaż czuję lekki niedosyt. To zapewne sprawa formy. Naprawdę nie jestem fanką opowiadań.

Z Stephanem Leedsem i jego aspektami już się spotkałam.
Nasz bohater jest bardzo osobliwym detektywem a tym razem miał bardzo dziwną misję. Dziwną i ciekawą. Leeds zostaje wciągnięty w intrygę przez Sandrę, byłą ukochaną. Okazuje się, że współpracuje ona z właścicielem specyficznego zakładu penitencjarnego. Główny bohater zostaje poddany eksperymentom, na które wcale nie wyraża zgody i to wszystko kończy się, jak dla mnie, tragedią.

To opowiadanie wyprowadziło mnie z równowagi. Zabolało mnie serce, bo bardzo polubiłam bohaterów. Samego Stephena jak i J.C, Tobiasa i Ivy, a teraz... Jak żyć? Ok nie byli w 10 najkochańszych bohaterów, nie mam ochoty wydrapać Sandersonowi oczu za to co zrobił, ale rzadko zdarza mi się darzyć, aż taką sympatią postaci, których ze względu na formę jest tak mało. To zapewne dlatego, że opowiadania o Legionie są niesamowicie oryginalne i dlatego łatwo się do nich przyzwyczaić.

Zaproponowana wizja "pudła" nie jest wcale głupia. W sumie to sami się w takie więzienia pakujemy ślęcząc nieustannie z nosem w telefonie, tablecie etc. Lekko przerażająca wizja.

Jak zawsze przy pozycji od Sandersona mogę tylko polecić. Choć, zdecydowanie, jest to zakończenie przygód niezwykłego detektywa.

Brandon Sanderson jak zwykle nie zawiódł, chociaż czuję lekki niedosyt. To zapewne sprawa formy. Naprawdę nie jestem fanką opowiadań.

Z Stephanem Leedsem i jego aspektami już się spotkałam.
Nasz bohater jest bardzo osobliwym detektywem a tym razem miał bardzo dziwną misję. Dziwną i ciekawą. Leeds zostaje wciągnięty w intrygę przez Sandrę, byłą ukochaną. Okazuje się, że...

Zakończenie Legionu i tak jak przy tomach 1-2, mam te same zarzuty, ale za ładnie sklejone zakończenie ocena o 1 punkcik wyższa.

Zakończenie Legionu i tak jak przy tomach 1-2, mam te same zarzuty, ale za ładnie sklejone zakończenie ocena o 1 punkcik wyższa.

Za krótka koniec bardzo dobry

Za krótka koniec bardzo dobry

Trzecia część opowieści o człowieku, który tworzy aspekty swojej osobowości

Trzecia część opowieści o człowieku, który tworzy aspekty swojej osobowości