Don't You Forget About Me

Obyczajówka z wątkiem romantycznym.
Bs

Obyczajówka z wątkiem romantycznym.
Bs

Wbrew temu, do czego próbuje nas przekonać autorka, wydawnictwo i cały marketing, "Nie zapomnij o mnie" nie jest romansem. To powieść obyczajowa z wątkiem romansowym. Czyta się to miło, choć serwowane żarty całkowicie do mnie nie trafiły (tu jednak podejrzewam, że mocno przyczyniło się do tego polskie tłumaczenie),a natłok toksycznych postaci męskich jest wręcz odstręczający. Jest w miarę dojrzale, gdy potrzeba, miło, gdy na to pora, a nawet znalazła się chwila, by móc zapłakać. Z chęcią sięgnę po inne powieści autorki.

Wbrew temu, do czego próbuje nas przekonać autorka, wydawnictwo i cały marketing, "Nie zapomnij o mnie" nie jest romansem. To powieść obyczajowa z wątkiem romansowym. Czyta się to miło, choć serwowane żarty całkowicie do mnie nie trafiły (tu jednak podejrzewam, że mocno przyczyniło się do tego polskie tłumaczenie),a natłok toksycznych postaci męskich jest wręcz...

Właśnie takiej ciepłej i wzruszającej książki potrzebowałam! To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i z chęcią przeczytam jej poprzednią powieść. „Nie zapomnij o mnie” idealnie nadaje się na nasze wiosenne wieczory!
Georgina Horspool nie ma łatwego życia. Zwolniono ją z pracy, przyłapuje swojego faceta na zdradzie, a w nowym miejscu zatrudnienia jej szef okazuje się facetem, w którym podkochiwała się w liceum. Czy można mieć większego pecha? Ano można… Lukas jej nie poznaje, co jeszcze bardziej zaburza jej samoocenę. Czy naprawdę kilka lat wystarczy, żeby całkowicie wymazać kogoś z pamięci? Ja wam tego nie zdradzę, sięgnijcie po tę książkę i przekonajcie się sami.
Jestem miłośniczką komedii romantycznych i czasem lubię przeczytać lekką i niewymagająca książkę. I ta właśnie taka była. Fabuła podobała mi się, ale większość książki jest dość nudna. Dodatkowo Georgina działała mi na nerwy na początku, miałam wrażenie, że za wszystkie swoje niepowodzenia obwinia tylko i wyłącznie innych i robi z siebie ofiarę. Na szczęście później staje się sympatyczniejsza i przyjemniejsza w odbiorze. Książkę czytało się to dobrze, ale ma ona około 450 stron, a wciągająca i dynamiczna akcja zaczyna się dopiero koło strony numer 300, a kulminacyjny moment przypada koło 350 strony. Sami przyznacie, że autorka dość długo buduje napięcie! Końcówka zaskakująca, a my dowiadujemy się, co zniszczyło licealny związek Georginy i Lucasa oraz jakie traumy skrywa nasza bohaterka. Cały pomysł i motyw „drugiej szansy” podobał mi się, ale wykonanie nie do końca przypadło mi to gustu. To dobra książka, żeby przeczytać i się odstresować, ale nic poza tym. Mimo wszystko zachęcam was do sprawdzenia, czy Georgina i Lucas odnajdą to, co kiedyś im zabrano.

Właśnie takiej ciepłej i wzruszającej książki potrzebowałam! To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i z chęcią przeczytam jej poprzednią powieść. „Nie zapomnij o mnie” idealnie nadaje się na nasze wiosenne wieczory!
Georgina Horspool nie ma łatwego życia. Zwolniono ją z pracy, przyłapuje swojego faceta na zdradzie, a w nowym miejscu zatrudnienia jej szef...

Komedia romantyczna, w której brak zarówno elementów komedii, jak i romantycznych. Szybko ją przeczytałam, ale niektóre rozdziały wręcz kartkowałam. Wszystkiego było tu za dużo, zaczynając od postaci, idąc przez ich traumy i straty, przypadki i zrządzenia losu. Mam słabość do romansów dwuliniowych ciągnących się latami, ale tutaj coś nie zagrało. Co do bohaterów - Georgiany bardzo mi szkoda. Przykro się czyta o dziewczynie z takim potencjałem, której niestety „życie się przydarza”. Jeśli chodzi o Lucasa - mam mieszane odczucia. Rozumiem jego rezerwę, smutek, ale to wszystko jest nieco dziwne. Nie można udawać, że nie pamięta się kogoś z kim chodziło się do klasy, a co dopiero kogoś, z kim się spotykało. Naiwność głównej bohaterki jest tym bardziej zaskakująca. Nie kupuję też przemiany końcowej Lucasa. Ilość zdań wypowiedzianych pod koniec książki wyczerpuje chyba jego roczny limit.

Komedia romantyczna, w której brak zarówno elementów komedii, jak i romantycznych. Szybko ją przeczytałam, ale niektóre rozdziały wręcz kartkowałam. Wszystkiego było tu za dużo, zaczynając od postaci, idąc przez ich traumy i straty, przypadki i zrządzenia losu. Mam słabość do romansów dwuliniowych ciągnących się latami, ale tutaj coś nie zagrało. Co do bohaterów - Georgiany...

NIE ZAPOMNIJ O MNIE"
Czy kupując książki kierujecie się tylko opisem, recenzją czy może okładką? Ja nie ukrywam, że bardzo ważną rolę w wyborze przeze mnie książek odgrywa okładka, A ta okładka jest piękna. Zauroczyła mnie ogromnie ,A kiedy przeczytałam, że powieść ta przypadnie do gustu miłośniczkom gatunku i wszystkim, którzy kochają Bridget Jones ,no nie mogłam przejść obok niej obojętnie, bo Bridget Jones to ja uwielbiam na maksa. Georgina mogłaby być siostrą wspomnianej Panny, gdyż tak jak ona wpadać w tarapaty to umiała tylko panna Jones,Ale wracając do recenzji
...początek tej książki był nudny, ale w miarę jak przewracałam kolejne strony akcja się rozkręcała, dla mnie ta książka jest przepiękną historią o tym jaki duży wpływ i jakie ogromne znaczenie potrafi mieć Pierwsza miłość.Świetnie mi się ją czytało, momentami była bardzo smutna ,ponieważ były tu tematy o których ciężko się czyta, i takimi tematami jest na przykład próba gwałtu, zdrada, romans ojca, nieakceptacja ze strony rodziców, ale to wszystko sprawia że ta historia jest po prostu godna przeczytania. Bardzo mnie urzekła bohaterka, bo nie była opisana jako rozhisteryzowana baba lub taka co nie ma swojego zdania, Georgina mimo ,że nie miała w życiu lekko potrafiła postawić na swoim i mimo wpadek ,które zaliczała raz za razem i kłód które jej życie sypało pod nogi ,dawała sobie świetnie radę i była wspaniałą osobą. Przeczytajcie, jeżeli kochacie Bridget Jones to pokochacie również Georginę i Lucasa. Polecam

NIE ZAPOMNIJ O MNIE"
Czy kupując książki kierujecie się tylko opisem, recenzją czy może okładką? Ja nie ukrywam, że bardzo ważną rolę w wyborze przeze mnie książek odgrywa okładka, A ta okładka jest piękna. Zauroczyła mnie ogromnie ,A kiedy przeczytałam, że powieść ta przypadnie do gustu miłośniczkom gatunku i wszystkim, którzy kochają Bridget Jones ,no nie mogłam przejść...

Georgina Horspool przyłapuje swojego chłopaka na zdradzie i jednocześnie wylatuje z pracy. Jedno i drugie nie było warte zachodu. Jej były, początkujący komik Robin, uważa się za gwiazdę, której wszystko wolno. Nie zawaha się wykorzystać intymnych zapisków dziewczyny, żeby zdobyć materiał na występ.

Jej uczucia ma za nic, podobnie takie wartości jak wierność i lojalność. Podły bar, w którym dotąd pracowała, serwujący jeszcze podlejsze jedzenie, również nie ma się czym pochwalić, choć sprytnie udaje. Georgina próbowała zdemaskować oszustwa, co odbiło się na niej samej.

Także rodzina nie jest zadowolona w jej wątpliwych osiągnięć. Kobieta po trzydziestce, mieszkająca ze współlokatorką i zarabiająca w knajpie nie spełnia ich oczekiwań. To przykre, że nawet gdy Georgina znajduje pracę, która jej odpowiada, jej bliscy nie chcą się pogodzić z tym, że ona nalewa piwo. Widzieliby ją najchętniej na dyrektorskim stołku, jako odnoszącą sukcesy businesswoman a przy tym żonę i matkę. Nikogo nie obchodzi czego ona chce.

Kobieta znajduje zatrudnienie w porządnym barze. Nie może narzekać na zarobki. Pech chce, że jej nowym szefem jest jej chłopak z liceum, który zupełnie jej nie pamięta. Ona wciąż skrycie się w nim podkochuje a on wciąż ją odpycha.

Czasami aż chciałoby się potrząsnąć Lucasem, żeby choć postarał się być dla niej miły. Mężczyzna przeżył tragedię, lecz to nie usprawiedliwia sposobu w jaki ją traktuje.

Dopiero pod koniec książki wychodzi na jaw skrywany przez Georginę sekret jej najgorszego dnia w szkole. Wypływa on podczas konkursu talentów i ma szansę wreszcie zmienić spojrzenie Lucasa na nią.

Długo nie mogłam wciągnąć się w akcję książki, lecz gdy czytałam wyznanie Georginy chciało mi się płakać na myśl o wszystkim co przeszła. Nie dość, że była ofiarą to jeszcze zniszczono jej reputację i nie miała jak się bronić. Takie wydarzenia zostają w ludziach na zawsze, podkopując ich pewność siebie.

Jest tu dużo trudnych relacji. Mowa o przemocy psychicznej, narzucaniu swojej woli bez względu na potrzeby innych, braku komunikacji, obmawianiu, nadużyciu zaufania. Rodzina Georginy chciałaby, żeby ona była szczęśliwa, lecz narzuca jej swoją wizję szczęścia i nie bierze pod uwagę innych ewentualności. Lucas trzyma w sobie żal i złość. Nie umie szczerze rozmawiać, nawet wprost powiedzieć, że nic z tego nie będzie. To bolałoby mniej niż odrzucenie bez słowa.

Bardzo antypatyczną postacią był nowy mąż matki Georginy, który miał negatywny wpływ na całą rodzinę.

Bardzo długo czytałam tę powieść, nie było chemii między nami, tak jak między Georginą i Lucasem. Ich czas minął a kobieta pragnęła powrotu do przeszłości, co nie jest możliwe. Komedia romantyczna, w której romantyzmu jak na lekarstwo. Mamy tu dwójkę ludzi po przejściach, którzy muszą mierzyć się ze stratą i żałobą po osobach, które ich zraniły. To bardzo skomplikowane uczucie, bo nie wypada mówić źle o zmarłym a jednak żal pozostaje. Nie bawiła mnie ta książka, życie Georginy tak naprawdę było smutne. Nawet przed terapeutką nie umiała się otworzyć. Nie zaufała przyjaciołom i rodzinie na tyle, żeby powierzyć im swój sekret. Z kolei końcowa zmiana Lucasa była zbyt nagła, żebym mogła w nią uwierzyć.

Georgina Horspool przyłapuje swojego chłopaka na zdradzie i jednocześnie wylatuje z pracy. Jedno i drugie nie było warte zachodu. Jej były, początkujący komik Robin, uważa się za gwiazdę, której wszystko wolno. Nie zawaha się wykorzystać intymnych zapisków dziewczyny, żeby zdobyć materiał na występ.

Jej uczucia ma za nic, podobnie takie wartości jak wierność i lojalność....

Nie wymuszona relacja między bohaterami, która jest naturalna, smutna ale w tym wszystkim prawdziwa, a do tego ma swoje odwołanie do Wichrowych wzgórz.
Mimo swojej lekkiej formy porusza ważne tematy przemocy w bardzo mądry sposób, polecam przeczytać ☺

Nie wymuszona relacja między bohaterami, która jest naturalna, smutna ale w tym wszystkim prawdziwa, a do tego ma swoje odwołanie do Wichrowych wzgórz.
Mimo swojej lekkiej formy porusza ważne tematy przemocy w bardzo mądry sposób, polecam przeczytać ☺

Bardzo przyjemna i ciepła historia, idealny przerywnik między "poważniejszymi" lekturami. Więcej tutaj opowieści o uczuciach niż kwiecistych opisów seksu, co dla mnie stanowi szczególną zaletę. W książce jest miejsce na zbudowanie osobowości postaci, nie sprowadzając relacji do tylko i wyłącznie pożądania fizycznego.

Bardzo przyjemna i ciepła historia, idealny przerywnik między "poważniejszymi" lekturami. Więcej tutaj opowieści o uczuciach niż kwiecistych opisów seksu, co dla mnie stanowi szczególną zaletę. W książce jest miejsce na zbudowanie osobowości postaci, nie sprowadzając relacji do tylko i wyłącznie pożądania fizycznego.

Czytaliście "Wichrowe Wzgórza"? Czy uważacie, że jest to powieść o miłości? A jeżeli tak, to jakiego rodzaju jest to miłość?

Od pracy w parach dotyczącej odpowiedzi na powyższe pytania na lekcji języka angielskiego, zaczęła się znajomość Georginy i Lucasa. To była ta pierwsza miłość, ukradkowe spojrzenia, potajemne spotkania, niepewność, niecierpliwość, zarumienienie. Ale to było dwanaście lat temu...

Georiginę Horspool poznajemy w wieku 30 lat. To kolorowy ptak, tak bym ją nazwała. Szalona blondynka w różowej, futrzanej kurtce, która pracuje jako kelnerka w dość średniej restauracji. Wydaje nam się być niezwykle roztrzepana, lekko dziecina, nie zachowująca się jak na swoje lata. No właśnie. A jak niby ma się zachowywać osoba w wieku 30 lat? Czy są na to odgórne nakazy? Dziewczyna właśnie traci pracę z powodu tego, że...była szczera i nie dała sobą pomiatać. Dodatkowo po powrocie do domu nakrywa swojego chłopaka w ramionach innej. Czy to nie typowe rozpoczęcie praktycznie każdej komedii romantycznej? Parę dni później, dzięki mężowi swojej siostry udaje jej się zdobyć pracę barmanki. Świetne zarobki, atmosfera, gdyby nie fakt, że współwłaścicielem klubu jest Lucas, którego facet kochała na zabój 12 lat temu. Ale on jej w ogóle nie poznaje. Czy można zapomnieć o swojej pierwszej miłości? No czyż to nie idealny scenariusz na komedię romantyczną, pełną zabawnych, romantycznych scen niczym z filmu o Bridget Jones?


No właśnie, według mnie to nie jest komedia romantyczna. Ani z niej komedia, ani romantyczna. No niestety jak tak tej książki nie odebrałam. Według mnie autorka stworzyła bohaterów, których wnikliwie analizuje. Z pozoru lekka, zasłonięta ironią i sarkazmem, żartami głównej bohaterki, bo właśnie w taki sposób reaguje na trudne sytuacje. Ukazuje głębię psychologiczną postaci oraz skomplikowanych relacji między nimi. Poprzez analizę zachowań, szczególnie bohaterki możemy wywnioskować, w jaki sposób jej przeszłość ją ukształtowała. A musicie wiedzieć, że w życie nie miała łatwo. "Nie zapomnij o mnie" porusza trudne i wrażliwe tematy, często bardzo traumatyczne. Muszę Was uczulić, że pojawia się tu przemoc domowa, molestowanie. Z pozoru lekka, niesie w sobie ogromny przekaz. Życie nie jest bajką, lecz światem pełnym różnych odcieni szarości, a każde zachowanie niesie ze sobą ciężar przeszłości. Ta książka to także opowieść o mierzeniu się z bolesną przeszłością oraz o znaczeniu prawdziwej przyjaźni. W „Nie zapomnij o mnie”, wraz z Georginą i Lucasem, McFarlane zabiera czytelniczki w sentymentalną podróż do czasów ich młodości – wykorzystany w powieści motyw licealnej miłości sprawi, że w ich pamięci odżyją wspomnienia z czasów szkolnych. Idealna dla fanów, którzy lubią charakterystyczną brytyjską literaturę.

Czytaliście "Wichrowe Wzgórza"? Czy uważacie, że jest to powieść o miłości? A jeżeli tak, to jakiego rodzaju jest to miłość?

Od pracy w parach dotyczącej odpowiedzi na powyższe pytania na lekcji języka angielskiego, zaczęła się znajomość Georginy i Lucasa. To była ta pierwsza miłość, ukradkowe spojrzenia, potajemne spotkania, niepewność, niecierpliwość,...

Przeczytałam dwa tygodnie temu i nic z niej nie pamiętałam, dopóki nie sprawdziłam opisu. Książka raczej wyłącznie o głównej bohaterce, jakiekolwiek interakcje między 'parą' stanowią max 15% książki.
Książka należy do tych mało ciekawych obyczajówek.

Przeczytałam dwa tygodnie temu i nic z niej nie pamiętałam, dopóki nie sprawdziłam opisu. Książka raczej wyłącznie o głównej bohaterce, jakiekolwiek interakcje między 'parą' stanowią max 15% książki.
Książka należy do tych mało ciekawych obyczajówek.