Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytaliście "Wichrowe Wzgórza"? Czy uważacie, że jest to powieść o miłości? A jeżeli tak, to jakiego rodzaju jest to miłość? Od pracy w parach dotyczącej odpowiedzi na powyższe pytania na lekcji języka angielskiego, zaczęła się znajomość Georginy i Lucasa. To była ta pierwsza miłość, ukradkowe spojrzenia, potajemne spotkania, niepewność, niecierpliwość, zarumienienie. Ale to było dwanaście lat temu... Georiginę Horspool poznajemy w wieku 30 lat. To kolorowy ptak, tak bym ją nazwała. Szalona blondynka w różowej, futrzanej kurtce, która pracuje jako kelnerka w dość średniej restauracji. Wydaje nam się być niezwykle roztrzepana, lekko dziecina, nie zachowująca się jak na swoje lata. No właśnie. A jak niby ma się zachowywać osoba w wieku 30 lat? Czy są na to odgórne nakazy? Dziewczyna właśnie traci pracę z powodu tego, że...była szczera i nie dała sobą pomiatać. Dodatkowo po powrocie do domu nakrywa swojego chłopaka w ramionach innej. Czy to nie typowe rozpoczęcie praktycznie każdej komedii romantycznej? Parę dni później, dzięki mężowi swojej siostry udaje jej się zdobyć pracę barmanki. Świetne zarobki, atmosfera, gdyby nie fakt, że współwłaścicielem klubu jest Lucas, którego facet kochała na zabój 12 lat temu. Ale on jej w ogóle nie poznaje. Czy można zapomnieć o swojej pierwszej miłości? No czyż to nie idealny scenariusz na komedię romantyczną, pełną zabawnych, romantycznych scen niczym z filmu o Bridget Jones? No właśnie, według mnie to nie jest komedia romantyczna. Ani z niej komedia, ani romantyczna. No niestety jak tak tej książki nie odebrałam. Według mnie autorka stworzyła bohaterów, których wnikliwie analizuje. Z pozoru lekka, zasłonięta ironią i sarkazmem, żartami głównej bohaterki, bo właśnie w taki sposób reaguje na trudne sytuacje. Ukazuje głębię psychologiczną postaci oraz skomplikowanych relacji między nimi. Poprzez analizę zachowań, szczególnie bohaterki możemy wywnioskować, w jaki sposób jej przeszłość ją ukształtowała. A musicie wiedzieć, że w życie nie miała łatwo. "Nie zapomnij o mnie" porusza trudne i wrażliwe tematy, często bardzo traumatyczne. Muszę Was uczulić, że pojawia się tu przemoc domowa, molestowanie. Z pozoru lekka, niesie w sobie ogromny przekaz. Życie nie jest bajką, lecz światem pełnym różnych odcieni szarości, a każde zachowanie niesie ze sobą ciężar przeszłości. Ta książka to także opowieść o mierzeniu się z bolesną przeszłością oraz o znaczeniu prawdziwej przyjaźni. W „Nie zapomnij o mnie”, wraz z Georginą i Lucasem, McFarlane zabiera czytelniczki w sentymentalną podróż do czasów ich młodości – wykorzystany w powieści motyw licealnej miłości sprawi, że w ich pamięci odżyją wspomnienia z czasów szkolnych. Idealna dla fanów, którzy lubią charakterystyczną brytyjską literaturę.