„… Patrzyłam w okno na zielone liście drzew. Mama Kaczka z baśni Andersena zalecała swoim dzieciom patrzenie na zielone, bo to dobre dla oczu. Zieleń koi nie tylko oczy, ale i duszę. A to było coś, czego bardzo potrzebowałam. Odczekałam, aż skołatanemu sercu wróci normalny rytm i zabrałam się do pracy … ”

Kiedy bierzemy głęboki wdech staramy się oddychać pełną piersią. Fabuła, którą pragnę Wam przybliżyć pokazuje z pozoru spokojny świat botaników. Niestety nie jest to miejsce dla subtelnych storczyków lecz dla mięsożernych i drapieżnych rosiczek. Premiera książki miała miejsce kilka dni temu, a już wielu pasjonatów obyczajówki docenia lekki styl Bulicz – Kasprzak. Pisarka udowadnia, że każdy dzień może być pełen niespodzianek i albo w danej sytuacji jesteśmy na szczycie, lub zwyczajnie na dnie.

Autorką powieści jest Katarzyna Bulicz – Kasprzak wnikliwa obserwatorka ludzi i otoczenia. Urodziła się 20 marca 1976 roku w Lubaniu. Uwielbia zarywać noce dla dobrych książek. Kocha popkulturę, lasy i bieganie. Mieszka w Sulejówku z mężem, synem i swoimi pupilami, czyli dwiema świnkami morskimi i psami. Na swoim koncie ma takie powieści, jak „Sprzeczne sygnały”, „Pójdę do jedynej”, czy „Spadek”. Recenzje niektórych z nich mogliście przeczytać już na moim blogu.

Główna bohaterka doktor Michalina Zielińska nie prowadzi bogatego życia towarzyskiego. Od kontaktu z ludźmi woli obcowanie z naturą. Pracuje w Instytucie Botaniki, powoli pnąc się po szczeblach naukowej kariery. Nieśpieszne tempo wynika z faktu, że jest mało przebojowa i nie potrafi zawalczyć o swoje. Matka uważa ją za brzydką, dlatego pilnowała by była dobra „we wszystkim”. Kobiecie, która jest w męskim świecie badawczym ciężko się przebić. Środowisko naukowe jest hermetycznie zamknięte, ale niestety panują w nim zależności i wyścig szczurów. Wzorem dla kobiety jest profesor Stanisław Potoczkiewicz, największy autorytet, znany w kraju i za granicą. Ale czy na pewno jest aż tak kryształowy? Przechwałki, a szczerość to dwa różne bieguny. Podobnie jest z powiedzeniem, że „przyjaciół trzymaj blisko, a wrogów jeszcze bliżej …”

Dziewczyna oparcia nie znajduje też w domu. Tu jest władcza matka i siostra. Obie mają to wszystko, czego brak jest Michalinie. To uroda, siła przebicia i zdecydowanie. Często i na każdym kroku przypominają o tym, co tak bardzo je różni. Faktem jest, że brak urody u naukowca może być atutem. A nauka jest takim fokusem.

Jasnym promykiem słońca na pochmurnym niebie staje się nowy pracownik Instytutu – Filip. Mężczyzna wyprzedza ją w drodze po awans. Wydaje się, że ich związek jest w stanie zrekompensować jej tę przykrość. Na oczach czytelnika widać, jak wiele życiowych braków może doprowadzić do łez. Wszystko jest do czasu … Najpierw ginie przełożony Michaliny, profesor Potoczkiewicz, a później sama akcja nabiera zawrotnego tempa.

Pozostałe postaci są równie charakterystyczne. Julka np. jest inteligentna, ale okrutnie złośliwa. Ale kto okaże się sprawcą całego zamieszania? Momentami nasza bohaterka analizuje życie i zachowania otaczających ją ludzi. Emocje odbierają rozum, ale na kartach powieści znajdziemy nienawiść, miłość, złość, ale i radość. ;-)

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: EDIPRESSE KSIĄŻKI
Premiera: 14.08.2019 r.
Redakcja: Agnieszka Jeż
Projekt okładki i stron tytułowych: Anna Jamróz
Oprawa: miękka
Liczba stron: 328
(nowość wydawnicza)

„… Patrzyłam w okno na zielone liście drzew. Mama Kaczka z baśni Andersena zalecała swoim dzieciom patrzenie na zielone, bo to dobre dla oczu. Zieleń koi nie tylko oczy, ale i duszę. A to było coś, czego bardzo potrzebowałam. Odczekałam, aż skołatanemu sercu wróci normalny rytm i zabrałam się do pracy … ”

Kiedy bierzemy głęboki wdech staramy się oddychać pełną piersią....