Dahlia, zwana Lią, trzecia siostra McGragor, mimo łagodnego usposobienia i niewątpliwej urody, ma najwyraźniej pecha. Od zawsze marzyła o małżeństwie i dzieciach. Tymczasem nie tylko formalny narzeczony a potem randkowi absztyfikanci okazują się zwykłymi dupkami, także jej namiętny romans nie najlepiej rokuje na przyszłość. Przyjaciela swojego szwagra, Sama Branda, poznała z okazji ślubu siostry i od razu uległa jego seksapilowi. Parę miesięcy później Sam, wynajęty jako ochroniarz gwiazdeczki pop, zostaje ciężko ranny i zjeżdża do Riversend na rekonwalescencję. Namiętny romans odżywa, Lia angażuje się weń ze świadomością, że jest to przygoda bez żadnych zobowiązań. Takie jest podejście Sama, a i ona coraz bardziej tracąc wiarę w znalezienie prawdziwej miłości, przekonuje samą siebie, że przynajmniej z mocnych erotycznych doznań rezygnować nie warto.

Jest to, moim zdaniem, najsłabsza część trylogii. Owszem, frustracje Lii i powolne dojrzewanie Sama oraz jego wrastanie w rodzinną i środowiskową atmosferę miasteczka opisane są dość przekonująco. Sam okazuje się prawdziwą seksmaszyną, dostarczając niezliczonych orgazmów Lii, która ochoczo, aktywnie się im poddaje. Ale oryginalnością w prowadzeniu akcji specjalnie powieść nie poraża. Powiela typowe schematy współczesnych erotycznych romansów.

Dahlia, zwana Lią, trzecia siostra McGragor, mimo łagodnego usposobienia i niewątpliwej urody, ma najwyraźniej pecha. Od zawsze marzyła o małżeństwie i dzieciach. Tymczasem nie tylko formalny narzeczony a potem randkowi absztyfikanci okazują się zwykłymi dupkami, także jej namiętny romans nie najlepiej rokuje na przyszłość. Przyjaciela swojego szwagra, Sama Branda, poznała...