Mordecai Euripides Tremaine to sympatyczny starszy pan na emeryturze, który ma ciekawe hobby. Rozwiązuje on bowiem zagadki morderstw, ale co najważniejsze, nie odbywa się to wyłącznie w jego głowie - tak jak jest przykładowo ze mną, kiedy to sobie oglądam Kryminalne Zagadki Las Vegas i rozkminiam czy może to żona zabiła męża, a może był to jego młody i jędrny kochanek...
Mordecai czynnie bierze udział w śledztwie, czasami narażając tym na utratę stanowiska swojego znajomego ze Scotland Yardu.
Mordecai ma też cudowny dar pojawiania się, bez żadnej wcześniejszej wiedzy o strasznych zdarzeniach, na miejscu zbrodni.
Tak jest w tym przypadku. Mężczyzna jedzie do Dalmering do swoich przyjaciół - doktora Paua i jego żony Jean. Kiedy zjawia się w uroczej nadmorskiej wsi okazuje się, że w nocy doszło tam do brutalnego morderstwa. Zabito Lidię Dare jedną z organizatorek spektaklu "Morderstwo ma motyw", który mieszkańcy wsi zamierzają niedługo wystawić. Mordecai od razu chce działać, a fakt, że jego znajomy zajmuje się tą sprawą, tylko ułatwia bieg zdarzeń.
Detektyw - amator jednak nie jest w tej wsi tak anonimowy jak mu sie zdawało. Wkrótce wszyscy wiedzą o jego pasjonowaniu się morderstwami i nie są tak skorzy do zwierzeń.
Historia bardzo mnie wciągnęła. Podobał mi się w niej elegancki język, to jak ludzie się do siebie odnosili i traktowali wzajemnie (pomijając mordowanie 😂).
Wolałabym żyć w tych czasach niewyświechtanej mowy niż w tym dzisiejszym padole pełnym wyzwisk. Morderstwo nawet wygląda bardziej elegancko w takiej oprawie.
Mordecai ujął mnie swoją naturalnością, wrażliwością, pociągiem do romantycznych historii i przenikliwością umysłu. Spektakularny finał możemy zawdzięczać wyłącznie jego genialnemu mózgowi.
Niestety na morderstwie Lidii się nie kończy, co chwila na podium wskakuje nowy podejrzany, więc naprawdę ciężko jest stwierdzić kto za tym wszystkim stoi. Może całe Dalmering jest zgniłe od zła?
W książce jest moment kiedy Mordecai traci na chwilę trafny osąd sytuacji i "błąka się" bez konkretnie obranego celu. Wtedy poczułam zniechęcenie i przestałam czytać. Pomyślałam, że po bardzo dobrym początku może już napięcie siadło totalnie i nic się zmieni. Jednak ten stan nie potrwał długo. Ów fragment książki to tylko robiący czytelnika w trąbę element, bowiem potem Mordecai pokazuje jakim jest wytrawnym "detektywem" i już do samego końca powieść czyta się jednym tchem.

Mordecai Euripides Tremaine to sympatyczny starszy pan na emeryturze, który ma ciekawe hobby. Rozwiązuje on bowiem zagadki morderstw, ale co najważniejsze, nie odbywa się to wyłącznie w jego głowie - tak jak jest przykładowo ze mną, kiedy to sobie oglądam Kryminalne Zagadki Las Vegas i rozkminiam czy może to żona zabiła męża, a może był to jego młody i jędrny kochanek......