Bill Bryson w sentymentalnej podróży po współczesnej Ameryce, czyli rzecz o tym, jak niepohamowany konsumpcjonizm niszczy kraj i ludzi. Ku przestrodze.

„Chciałem podróżować. Chciałem zobaczyć Amerykę. Chciałem wrócić do domu”.

Przez trzydzieści osiem stanów, od głębokiego Południa po Dziki Zachód, Bill Bryson telepie się samotnie w chevrolecie chevette, rozkoszując się krajobrazami „jak z reklamy dezodorantu” i unikając turystów (zwłaszcza niemieckich). Oszczędza na absurdalnie drogich biletach (jest z Iowa), szczęśliwie unika zakupu tandetnej „czapki z gówienkiem”, denerwuje klientów ekskluzywnych restauracji, przyciskając twarz do szyby i patrząc krytycznym wzrokiem na ich jedzenie, oraz – złośliwie – włazi fotografującym w kadr. Na każdym kroku obserwuje niepokojące, przygnębiające zmiany, do których w Ameryce doprowadził bezrefleksyjny konsumpcjonizm. „Zaginiony kontynent” to gorzko-komiczna książka o rzeczywistości, która już ostrzy buty o naszą wycieraczkę.

Billa Brysona nie da się recenzować. Billa Brysona należałoby przepisać w całości, by efekt był dla recenzenta zadowalający. Jego książki pełne są inteligentnego humoru, zabawnych puent oraz trafnych, często zaskakujących obserwacji („Nawet w dzielnicach mieszkalnych St George ulice były szersze niż w jakimkolwiek innym mieście. Widocznie mormoni lubili szerokie ulice. Nie wiem, dlaczego. Szerokie ulice i mnóstwo żon do chędożenia – oto fundamenty mormonizmu”).
(...)
Świat, który znaliśmy – ja i Bill Bryson – odchodzi w niepamięć. Naszym dzieciom zostawiliśmy zanieczyszczone środowisko, nieprzyjazne miasta, okolicę pociętą autostradami, wszechobecny beton i śmieciowe, chemiczne żarcie (trudno nazwać je jedzeniem). Wyrosły w przekonaniu, że szczęście może dać im jedynie kupowanie (np. tandetnych czapeczek z gówienkami czy nowszych modeli smartfonów) i nie mają szans, by cieszyć się z prostych, pięknych rzeczy, które są za darmo – spacerów po mieście, pieszych wędrówek z przyjaciółmi, obcowania z naturą. Nic dziwnego, że – jak twierdzi Jean M. Twenge, autorka książki „iGen” – wyrosło nam pokolenie, które stoi na krawędzi najpoważniejszego od dziesięcioleci kryzysu zdrowia psychicznego: pokolenie kruche emocjonalnie, zmagające się z brakiem poczucia bezpieczeństwa, z samotnością i z depresją.

Fragmenty recenzji opublikowanej na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2019/06/22/przeminelo-z-wiatrem/

Bill Bryson w sentymentalnej podróży po współczesnej Ameryce, czyli rzecz o tym, jak niepohamowany konsumpcjonizm niszczy kraj i ludzi. Ku przestrodze.

„Chciałem podróżować. Chciałem zobaczyć Amerykę. Chciałem wrócić do domu”.

Przez trzydzieści osiem stanów, od głębokiego Południa po Dziki Zachód, Bill Bryson telepie się samotnie w chevrolecie chevette, rozkoszując się...