Autor niniejszej pozycji już wcześniej wielokrotnie dał się poznać jako niekonwencjonalny poszukiwacz prawdy o naszej "ziemskiej historii". A że swoje tezy i odkrycia przedstawia na ogół w przystępny oraz interesujący sposób - nic dziwnego, iż i ta pozycja jest nad wyraz ciekawą lekturą...
Hancock zapoznał się z mnóstwem starych pism i przekazów ze wszystkich (chyba) stron świata. I doszedł do wniosku, że praktycznie cała nasza planeta "nosi" ślady pra-religii, której wyznawcy (czyli nasi odlegli przodkowie) starali się przekazać swą wiedzę/odkrycia potomnym. Najczęściej w postaci solidnych budowli, będących w stanie oprzeć się niszczycielskiemu wpływowi Bezlitosnego Ojca Czasu...
Wiedza ta dotyczyła "odwiecznego" cyklu odradzania (Słońce "umiera" wieczorem, by "narodzić" się rano, Ziemia "stygnie" na zimę, by "rozgrzać" się wiosną, planety znikają na długie miesiące z naszego pola widzenia, by znów pojawić się po jakimś czasie, itp.) - w który ma się również "wpisywać" ludzka dusza, czy - ogólniej, powiedzmy, nasze istnienie...
Wierzono też, że naśladując to, co widać "na niebie" - na Ziemię zostanie sprowadzona (przynajmniej) część owej niebiańskiej doskonałości. I udzieli mieszkańcom naszej planety wielu dobroczynnych wpływów gwiazd...
W każdym zakątku Ziemi znajdziemy budowle odwołujące się do tej tezy.
W Egipcie będą to 3 wielkie piramidy w Gizie, wzorowane (ponoć) na niebiańskim Pasie Oriona. A gwiazdozbiór ten w wielu kulturach uważany było za swego rodzaju "kosmiczną porodówkę", gdzie po zakończeniu ziemskiej egzystencji - odradzały się "dusze". No, przynajmniej niektóre...
W Ameryce Środkowej sławetni Majowie planowali swe miasta tak, by odzwierciedlały one układ ciał niebieskich.
Na poparcie swych tez autor "zabiera" nas także w podróż do Azji, Ameryki Południowej oraz na - zwaną "Pępkiem świata" - Wyspę Wielkanocną...
Ogólnoświatowy kataklizm - czyli potop, skutecznie unicestwił większość z wiedzy/osiągnięć naszych pra-przodków. Z tego, co "po nich zostało" - autor niniejszej książki stara się złożyć całkiem zgrabną historię. Kto wie, może nawet prawdziwą ? A przynajmniej (naprawdę) wartą uwagi i przeczytania....

Autor niniejszej pozycji już wcześniej wielokrotnie dał się poznać jako niekonwencjonalny poszukiwacz prawdy o naszej "ziemskiej historii". A że swoje tezy i odkrycia przedstawia na ogół w przystępny oraz interesujący sposób - nic dziwnego, iż i ta pozycja jest nad wyraz ciekawą lekturą...
Hancock zapoznał się z mnóstwem starych pism i przekazów ze wszystkich (chyba) stron...

Książka bardzo mi się podobała, ciekawa, konkretna i rzetelnie napisana.

Książka bardzo mi się podobała, ciekawa, konkretna i rzetelnie napisana.

Kontynuacja monumentalnego dzieła "Ślady palców bogów". Jednak w przeciwieństwie do poprzedniczki nie jest już tak przykuwającą uwagę pozycją. Książka podzielona jest na 5 części. Przygodę ze "Zwierciadłem nieba" zaczynamy od słabej moim zdaniem części poświęconej kulturą Meksyku (w "Ślady palców bogów" znacznie lepiej opisaną),Pierwsza część ma za zadanie szybkie streszczenie pierwowzoru, wypada w jego świetle blado, część jak dla mnie zbyt chaotyczna, czasami wręcz nudna. Część druga poświęcona jest Egiptowi, jest to też powtórka, bardziej streszczenie "Śladów palców bogów" lecz napisana z większym animuszem i rozmachem, pozwalająca lepiej skupić uwagę na tym co się czyta, zdecydowanie ciekawsza od pierwszej topornej części. Część trzecia traktuje o Kambodży i kulturze tamtejszych Khmerów, z 72 - ma świątyniami Ankgoru, bardzo ciekawa, intrygująca. Część czwarta opowiada o Mikronezyjskiej wyspie, Japońskiej wyspie Younaguni, Wyspie Wielkanocnej, również godna polecenia, wciągająca. Ostatnia piąta część dotyczy Boliwii i Peru, tamtejszych: Płaskowyżu Nazca, stolicy Inków Cuzco, płaskowyżu Altiplano itd. część również godna uwagi. Na zakończenie już w stylu autora reporterskie podsumowanie spinające klamrą całą książkę mówiące o wspólnych cechach wszystkich kultur oraz snujące bardzo ciekawe wnioski na temat cywilizacji pramatki ulokowanej 10 500 lat p.n.e. Reasumując, książka mogła by się obyć bez części pierwszej, każda kolejna wciąga Nas coraz bardziej, a najlepszą częścią jest ta dotycząca Kambodży. Ciekawe porównanie kultur i ukazanie wspólnych cech, miejscami intrygująca i dobrze się czyta, polecam.

Kontynuacja monumentalnego dzieła "Ślady palców bogów". Jednak w przeciwieństwie do poprzedniczki nie jest już tak przykuwającą uwagę pozycją. Książka podzielona jest na 5 części. Przygodę ze "Zwierciadłem nieba" zaczynamy od słabej moim zdaniem części poświęconej kulturą Meksyku (w "Ślady palców bogów" znacznie lepiej opisaną),Pierwsza część ma za zadanie szybkie...

dobra

dobra