Recenzja: „Sodoma” Frédéric Martel

Sodoma i Gomora- motyw biblijny, dotyczący zniszczenia przez Boga położonych w dolinie Siddim miast kananejskich Sodomy i Gomory na skutek niegodziwości ich mieszkańców.

Niegodziwość mieszkańców, tak to z pewnością można powiedzieć o Watykanie. Na okładce książki widnieje napis HIPOKRYZJA I WŁADZA W WATYKANIE i sama lepiej bym tego nie ujęła.
Sodoma to ciężka książka, nie ze względu na ilość stron (715) ale ciężka, ze względu na tematykę.
Martel przeprowadza nas przez pontyfikaty czterech papieży i skrupulatnie opisuje najważniejsze wydarzenia. Ilość nazwisk przytłacza i sprawia, że nie jesteśmy w stanie ich spamiętać jednak nie utrudnia to czytania bo znamy najważniejsze osoby jakimi są głowy Watykanu. Czytając miałam wrażenie jakbym czytała historie wielopokoleniowej rodziny, rodziny która na pewno nie pała do siebie miłością. Intrygi jakich nie powstydziliby się najlepsi pisarze, a najgorsze w tym wszystkim, że to nie fantastyka a rzeczywistość. Wielu z was mogło odnieść błędne wrażenie, że książka będzie spisem grzechów homoseksualnych duchownych, wiem, że wielu z Was myślało, że to takie „50 twarzy Greya- w Watykanie” (sam autor też użył tego porównania) Jednak, i chwała mu za to, nie poszedł w tym kierunku. Książka to rzetelny reportaż, który ma na celu pokazanie nam mechanizmów rządzących wnętrzem Watykanu. To wewnętrzna wojna polityczna i obyczajowa skrajnej prawicy i lewicy. Co mnie osobiście uderzyło to właśnie ta hipokryzja chociaż ja bym to nazwała (nie wiem czy jest takie słowo) hiperhipokryzja. Nie pojmuje, mimo, że autor to tłumaczy, jak można być homoseksualistą jednocześnie będąc homofobem?
Gdyby kościół przyznał dziś, że te 80% duchownych to geje- dużo co?- świat by się zmienił (choć odrobine) 80% to nie jest jeden ksiądz gej, to 80% duchownych. I ci duchowni zamiast chcieć wolności wolą być homofobami i głosić swoje homofobiczne przekłamane „prawdy”
Wolą „siedzieć w szafie” jak opisuje to autor. Sam papież sprawia wrażenie jakby nie wiedział czego chce, raz jest gayfriendly raz gromi za małżeństwa jednopłciowe. Przeciwnicy papieża nie próżnują, knują za jego plecami a ten doskonale sobie zdaje z tego sprawę, zaczyna się gra, niebezpieczna gra, wrogowie Franciszka mają potężne zaplecze finansowe, ale sam papież to inteligentny i cwany przeciwnik. To się naprawdę czyta wyśmienicie. Gra o Tron w Watykanie.
Mój instagramowy przyjaciel pisząc recenzje widział w tych ludziach cierpienie. I ok, o ile wszyscy ci, którzy zabrali głos w tej sprawie zrobili to nie bez powodu, zapewne cierpią, że muszą się ukrywać. Ale ja niestety widzę to trochę inaczej, bo jeśli cierpisz to czy nie robisz wszystkiego by przestać? Czy wspierasz papieża postępowego, który może coś zmienić, czy prawicowego, który mało, że nic nie zmieni to jeszcze będzie ostro potępiał. Nie żyjemy w średniowieczu nikt by ich na stosie nie palił, a jednak stanowiska ich są dla nich ważniejsze od bycia sobą. Nie może źle to ujęłam oni są sobą tak w środku ale zabraniają i krytykują tych wszystkich co są spoza Watykanu. To jest straszne! Dla mnie nie do pojęcia, być może jestem za głupia, ale gdyby Watykan już za czasów Wojtyły przyznał się, że Watykan jest homoseksualny świat by się zmienił znacznie szybciej. Właśnie nasz papież Polak! Święty! Dar od samego Boga. Szukam w głowie i nawet w słowniku ładnego określenia na to co chciałabym napisać i takie słowo nie istnieje. Powiedzmy sobie szczerze, żaden papież święty nie był ale Wojtyła nie tylko święty nie był, ale był złem! Złem w tak czystej postaci, że jeśli by istniało niebo i piekło, nie byłby aniołem a demonem. Ja nigdy nie uważałam go za dobrego, załatwił Polsce konkordat, ukrywał największego pedofila w historii, teraz okazuje się, że to to były wręcz małe wykroczonka w obliczu całego zła jakiego dokonał. Oczywiście czym byłby prawdziwy demon bez swoich przybocznych? I tak poznajemy złe uczynki Delegano i Dziwisza. Ten ostatni powiem prosto, powinien zostać rozstrzelany, a już na pewno skazany. Ta książka sprawia że dostajemy w twarz raz za razem. Ona otwiera oczy, pokazuje jak święty Watykan ci najbliżej boga, mają w sercach wszystko tylko nie Boga. A skoro tam boga nie ma, to nie ma go nigdzie. Wiara to potężne narzędzie do kontrolowania ludzi. Gdyby dziś Watykan przyznał się do homoseksualizmu, cała ta bańka by pękła. Czego życzę nam wszystkim.
Najbardziej boli mnie, że ta książka nie będzie rewolucyjna dla Polski, żałuję, że przeczyta ją tak niewiele osób, a nawet gdyby przeczytali wszyscy nic to nie zmieni- kult papieża Polaka trwa w najlepsze i wyrządza krajowi tylko krzywdę.
Polecam książkę każdemu, najbardziej jednak ludziom wierzącym.
Co do stylu pisania autora nie mam prawa się przyczepić Martel jest świetny w tym co robi. Do tego tak bardzo kupił mnie dopiskami do anegdot, plotek. Przykładowo dostawaliśmy informację po czym był dopisek „tą samą wersje potwierdziło jeszcze trzech rozmówców”- wymieniał ich. Czułam prawdę bijącą z tej książki i mogłam sama, totalnie sama obrać kierunek w jakim pójdą moje odczucia. Częstym problemem nawet dobrych reportaży jest widoczna stronniczość autora, nawet jak nie pisze wprost to czuć stronniczość. W Sodomie tego nie uświadczycie Martel jest tylko i wyłącznie naszym informatorem nie próbuje narzucić nam konkretnego toku myślenia- za co bardzo go szanuje. To książka o tak ciężkiej tematyce, że mogła zostać zniszczona jednym nawet zdaniem, a jednak takie zdanie się nie pojawiło na tych siedmiuset stronach.

Po więcej recenzji zapraszam na instagram @book_mi_swiadkiem

Recenzja: „Sodoma” Frédéric Martel

Sodoma i Gomora- motyw biblijny, dotyczący zniszczenia przez Boga położonych w dolinie Siddim miast kananejskich Sodomy i Gomory na skutek niegodziwości ich mieszkańców.

Niegodziwość mieszkańców, tak to z pewnością można powiedzieć o Watykanie. Na okładce książki widnieje napis HIPOKRYZJA I WŁADZA W WATYKANIE i sama lepiej bym tego nie...