Jedyny powód przez który kontynuują tą serię, to to, że każdą z tych już książek mam, a przeczytanie ich zajmuje mi przerwę i powrót do domu z pracy.

Jedyny powód przez który kontynuują tą serię, to to, że każdą z tych już książek mam, a przeczytanie ich zajmuje mi przerwę i powrót do domu z pracy.

Cały czas lubię postać Murderbota czy - jak przedstawiał(a) się w tej powieści - Rin. Podobało mi się wprowadzenie kolejnego rodzaju bota do historii. Poprzednio poznaliśmy bardzo analitycznego bota sterującego, a teraz mamy bota-zwierzątko, czyli takiego, do którego ludziom jest łatwo się przywiązać.

Ponownie niezbyt interesowały mnie postacie ludzkie, a fabuła wydawała mi się bardziej rozciągnięta niż wcześniej. Gdzieś po drodze zgubiłem się w opisach architektury stacji i ciężko było później osadzić wydarzenia w konkretnym miejscu. Fabuła była bardzo przewidywalna i tym razem mogła nawet przypominać odhaczanie kolejnych punktów z listy głównych zwrotów fabularnych.

Ogólnie czytało mi się to gorzej niż poprzednie części, ale cały czas jest poprawnie. Planuję skończyć pierwszą serię czterech powieści i następnie dać Murderbotowi trochę czasu przed powrotem do tego uniwersum.

Cały czas lubię postać Murderbota czy - jak przedstawiał(a) się w tej powieści - Rin. Podobało mi się wprowadzenie kolejnego rodzaju bota do historii. Poprzednio poznaliśmy bardzo analitycznego bota sterującego, a teraz mamy bota-zwierzątko, czyli takiego, do którego ludziom jest łatwo się przywiązać.

Ponownie niezbyt interesowały mnie postacie ludzkie, a fabuła wydawała...

Fabuła toczy się wokół kolejnego korporacyjnego kryzysu, który nasz bohater chcąc nie chcąc jest zmuszony rozwiązać. Przy okazji zdobywa paru nowych powiedzmy że przyjaciół i potężnych wrogów. Plus cięty, choć sztucznointeligentny humor i trochę rozważań dlaczego, Pinokio, nie jesteś prawdziwym chłopcem? Da się lubić.

Fabuła toczy się wokół kolejnego korporacyjnego kryzysu, który nasz bohater chcąc nie chcąc jest zmuszony rozwiązać. Przy okazji zdobywa paru nowych powiedzmy że przyjaciół i potężnych wrogów. Plus cięty, choć sztucznointeligentny humor i trochę rozważań dlaczego, Pinokio, nie jesteś prawdziwym chłopcem? Da się lubić.

Kierując się usłyszaną w wiadomościach wypowiedzią Dr. Mensah, Murderbot podąża śladem GreyCris na obecnie terraformowaną planetę Milu… Uff, chyba wyrzuciłam z siebie wszystkie trudne słowa w tym podsumowaniu. Co tutaj dzieje się ciekawego? Murderbot wciąż jest sarkastyczny i zmęczony głupimy ludźmi robiącymi głupie rzeczy, zaprzyjaźnia się z kolejnym botem i (bardzo subtelnie) odkrywa nowe rzeczy o sobie.
To kolejna absolutnie wspaniała nowela w uniwersum Murderbota, za którego na tym etapie dałabym się pokroić. Nie tylko dostarcza świetną rozrywkę, ale także doskanałe studium postaci. Nie pamiętam kiedy ostatnio spotkałam się z ewolucją bohatera tak dobrze i subtelnie przeprowadzoną. W prozie Marthy Wells nie pojawiają się elementy przeszarżowane. Wspaniałe, wzruszające, niezwykłe.

Kierując się usłyszaną w wiadomościach wypowiedzią Dr. Mensah, Murderbot podąża śladem GreyCris na obecnie terraformowaną planetę Milu… Uff, chyba wyrzuciłam z siebie wszystkie trudne słowa w tym podsumowaniu. Co tutaj dzieje się ciekawego? Murderbot wciąż jest sarkastyczny i zmęczony głupimy ludźmi robiącymi głupie rzeczy, zaprzyjaźnia się z kolejnym botem i (bardzo...

Kolejny solidny film akcji w klimatach SF. Srsly, mikropowieści o Murderbocie prawdopodobnie możnaby spokojnie przełożyć na język filmu, nawet długość mają dobrą. Dużo akcji, zabawna narracja Murderbota, plot twisty i jedna z mniej rzucających się w oczy estetyk SF.

Ciekawe, że w tej serii mikro najżywszymi i najbardziej zapadającymi w pamięć postaciami są boty/SI - Murderbot, ART czy Miki. Ludzie są tak naprawdę przedstawieni grupowo, zazwyczaj z jakimś zdecydowanym liderem/liderką; ale to zawsze sposób myślenia botów/SI jest najciekawszy i unikalny. Poza tym pomimo rozrywkowego sznytu autorka bardzo dobrze radzi sobie językowo, całość ujmując często w techniczne terminy, jednocześnie ironizując lub nacechowując emocjonalnie wypowiedzi i narrację Murderbota.

Rogue Protocol tak naprawdę mało się różni od poprzednich części, ale jednocześnie sztuką jest zrobić trzy bardzo podobnie strukturalnie mikro i nie zanudzić przy tym czytelnika.

Kolejny solidny film akcji w klimatach SF. Srsly, mikropowieści o Murderbocie prawdopodobnie możnaby spokojnie przełożyć na język filmu, nawet długość mają dobrą. Dużo akcji, zabawna narracja Murderbota, plot twisty i jedna z mniej rzucających się w oczy estetyk SF.

Ciekawe, że w tej serii mikro najżywszymi i najbardziej zapadającymi w pamięć postaciami są boty/SI -...