Książka całkiem spoko jak na wspomnienia z okresu dzieciństwa. Pisana nawet stylem wypowiedzi nastolatka, a przynajmniej tak brzmi jej polski przekład, co podbija autentyczność relacji. Niestety autor nie był zbyt wylewny co do okresu II Wojny Światowej (narracja ogranicza się tylko do spraw, które dotyczyły bezpośrednio jego samego) ale z drugiej strony, to "jego łódzka młodość", i poza tym o pewnych kwestiach w tamtym czasie, jak np. łódzkie getto i to, do czego w nim dochodziło, nie wspomina. Jest to na swój sposób subiektywny zapis faktów z jego życia pozbawiony szerszej emocjonalnej nakładki. Niektórym takie podejście może się podobać, innym już nieco nie, ale generalnie jest ok jak na literaturę faktu. Książka poza tym dość krótka, więc można ją łyknąć nawet w jeden dłuższy wieczór. Dla łodzian może być dodatkiem do historycznych relacji, obserwacją człowieka, który wywodził się z jednej z "czterech kultur" współtworzących Łódź w epoce lat 30. XX wieku.

Książka całkiem spoko jak na wspomnienia z okresu dzieciństwa. Pisana nawet stylem wypowiedzi nastolatka, a przynajmniej tak brzmi jej polski przekład, co podbija autentyczność relacji. Niestety autor nie był zbyt wylewny co do okresu II Wojny Światowej (narracja ogranicza się tylko do spraw, które dotyczyły bezpośrednio jego samego) ale z drugiej strony, to "jego łódzka...