Grzegorz Wielgus powraca z kryminałem obsadzonym w średniowieczu! W książce „Czarcie słowa” ponownie spotkamy się z bratem Gotfrydem i rycerzami Jaksą i Lambertem. Jesteście ciekawi, jakie przygody spotkają naszych bohaterów?

Austria, rok 1279. Sześć lat po wydarzeniach w Krakowie nasi bohaterowie spotykają się na zamku Rappottenstein. Po zakończeniu krwawej wojny o koronę królestwa Niemiec cały kraj cieszy się spokojem, a król Rudolf Habsburg, chcąc zadowolić swoich poddanych, zamierza zorganizować rycerski turniej. Na to wydarzenie zostają zaproszeni także wojownicy i władcy z ościennych krajów. Choć atmosfera jest pogodna i beztroska, nie brakuje wśród zgromadzonych spiskowców. Na traktach wokół zamku zacznie dochodzić do serii brutalnych ataków, a w miejscach masakry pozostaną tylko okaleczone zwłoki i wyryte na drzewach słowa. Co znaczą? Niektórzy twierdzą, że to sprawka diabła – Titivillusa – demona słów. Czy tak jest naprawdę? Rozwiązania tajemnicy mordów podejmie się doświadczony inkwizytor brat Gotfryd a pomagać mu będą Jaksa Gryfita i Lambert z Myślenic. Czy dojdą do prawdy?

W ‘Czarcich słowach” autor uchyla rąbka tajemnicy dotyczącej przeszłości brata Gotfryda. Dowiemy się m.in. dlaczego wstąpił do zakonu. Niezmiennie jednak moim ulubieńcem pozostaje Jaksa. Po prostu uwielbiam tego bohatera za poczucie humoru oraz sarkazm! Przez sześć lat przeszedł także przemianę, choć nadal jest zadziorny, to zaczął wieść osiadły tryb życia i nawet ma swojego giermka. W życiu Lamberta także wiele się zmieniło – ustatkował się oraz ożenił. Jaksę i Lamberta wciąż łączy jedno – zawsze są gotowi by ruszyć na pomoc Gotfrydowi. Do naszych bohaterów dołączy też wielu wspaniałych rycerzy i król. Tylko na początku miałam problem, by zapamiętać wszystkie nazwiska oraz tytuły, oraz zorientować się, kto jest dobrym, a kto złym. Nie zapominajmy, że wśród licznego grona gości przebywa spiskowiec!

Fabuła jest prowadzona dwuwątkowo. Będziemy obserwować zmagania rycerzy podczas turnieju, tętent kopyt, zgrzyt kopii i chrzęst zbroi – niczego tu nie zabraknie! Dodajmy do tego także spisek na królewskim dworze, komu zależy, by doprowadzić do wojny? Ponownie autor wprowadził do fabuły pogańskie wierzenia i stwory, pojawi się tutaj siejący panikę wśród mieszkańców sam Titivillus – ożywieniec. Cóż to jest za potwór i z jakiego powodu morduje wieśniaków? Ciekawszy był dla mnie wątek dotyczący polowania na potwora, pojedynek z nim czytałam z wypiekami na twarzy!

Czytając pierwszą część – „Pęknięta Koronę”, miałam tylko jedno zastrzeżenie, a mianowicie, że książka jest za krótka, bo miała tylko 240 stron. Po wzięciu najnowszej książki do ręki ogromnie ucieszyło mnie to, że tym razem autor rozbudował fabułę i wydłużył czas spędzony na lekturze książki. To ogromny plus! Miałam także jedno zastrzeżenie dotyczące języka, wydawał mi się on za bardzo współczesny, widać to było w porównaniach użytych w dialogach oraz w przekleństwach. I tu ponowne zaskoczenie, ponieważ autor pracując nad tą częścią wziął sobie wszystkie uwagi do serca i zadbał o to, by słownictwo nie przypominało tego współczesnego. Wielkie brawa! Autor nie zrezygnował z łacińskich zwrotów i archaizmów (bez obaw, wszystko jest wytłumaczone), co nadało książce autentyczności. Czytanie dialogów Jaksy i Lamberta jest zawsze ogromną przyjemnością, bowiem nie brak w nich humoru oraz sarkazmu.

„Czarcie słowa” to książka, która nie ustępuje poziomem swojej pierwszej części. Wciąż pozostajemy w fascynującym klimacie średniowiecza, dojdzie do niejednego morderstwa i pojawi się przerażający stwór. Do samego końca trzyma w napięciu i już teraz jestem ciekawa, czy powstanie następna część i jakie przygody spotkają naszych bohaterów.

Grzegorz Wielgus powraca z kryminałem obsadzonym w średniowieczu! W książce „Czarcie słowa” ponownie spotkamy się z bratem Gotfrydem i rycerzami Jaksą i Lambertem. Jesteście ciekawi, jakie przygody spotkają naszych bohaterów?

Austria, rok 1279. Sześć lat po wydarzeniach w Krakowie nasi bohaterowie spotykają się na zamku Rappottenstein. Po zakończeniu krwawej wojny o koronę...