Wow! Ciągle nie mogę wyjść z szoku po lekturze "Mauzoleum". Co tu się wydarzyło?! Już od pierwszych stron trup ściele się gęsto, a przeszłość zaznacza swą rolę w przebiegu kolejnych wydarzeń.

Na początku odniosłam wrażenie, że przypadkowy list odebrał głównym bohaterom rozum, a ich naiwność połączona z bezmyślnością wywołała u mnie potężną falę irytacji. Bo kto normalny podejmuje tak irracjonalne kroki? Później fabuła porwała mnie w wir przygód, trudności i problemów, z którymi przyszło się zmagać Nickowi i Nicole. Trzeba przyznać, że z niebywałą pomysłowością autor komplikuje ich losy oraz prezentuje (także czytelnikowi) coraz więcej szczegółów, będących jednocześnie kolejnymi niewiadomymi. Zamiast odpowiedzi - pojawiają się nowe pytania. Akcja galopuje, wątpliwości przybywa. Mroczny klimat (związany również z samym miejscem wydarzeń) przenika cały umysł,a emocje bohaterów udzielają się odbiorcy. Dezorientacja, strach i niepewność dominują ponad wszystkim. A zakończenie przeczy wszelkim dotychczas wyciągniętym wnioskom. Wzbudza oszołomienie i na długo pozostawia czytelnika z pytaniem - jak to? Co przeoczyłem?

Zaprezentowana przez autora historia to majstersztyk pod względem misternie dopracowanej intrygi. Thomas Arnold wodzi czytelnika za nos, pozwala mu uwierzyć w pewną wizję kreacji bohaterów tylko po to, by doszczętnie ją zniszczyć i zaskoczyć finałem, a także pozostawić ogromny niedosyt w oczekiwaniu na dalsze losy.
Dotychczas tak specyficzny rodzaj doświadczania książki potrafił zapewnić mi jedynie Sebastian Fitzek, lecz nasz rodzimy autor również trzyma poziom.

To dopiero była przygoda! Polecam!

Wow! Ciągle nie mogę wyjść z szoku po lekturze "Mauzoleum". Co tu się wydarzyło?! Już od pierwszych stron trup ściele się gęsto, a przeszłość zaznacza swą rolę w przebiegu kolejnych wydarzeń.

Na początku odniosłam wrażenie, że przypadkowy list odebrał głównym bohaterom rozum, a ich naiwność połączona z bezmyślnością wywołała u mnie potężną falę irytacji. Bo kto normalny...