Znam poglądy Singera i uważam go za jednego z najlepszych, najciekawszych i najbardziej wpływowych bioetyków współczesnego świata. Niestety nie do końca podzielam jego podejście do zwierząt. Dlczego? Bo chwilami jego filozofia niebezpiecznie ociera się o ekoterroryzm wobec tych, którym ze wszystkich słodyczy najbardziej smakuje schabowy. Czasem bardziej jest ideologiem, niż racjonalnym naukowcem. Jak najbardziej jestem za ograniczeniem niepotrzebnych cierpień w hodowli, za niewykorzystywaniem zwierząt laboratoryjnych do kretyńskich eksperymentów a do tego eksperymentów powodujących niepotrzebne cierpienia tylko po to, żeby jakaś durna paniusia miała lepszą szminkę a facecik lepszy płyn po goleniu. Tu z Singerem się zgadzam. Ale singerowskie propagowanie wegetarianizmu graniczy z szowinizmem wobec mięsożerców. Cokolwiek byśmy sobie myśleli, Homo sapiens nie jest przeżuwaczem, nie jest roślinożerny. Dorosły może postawić sobie granicę - nie jem mięsa. Ale czy wolno pozbawiać białka mięsnego dzieci? Czy dla każdego dziecka to wyjdzie na zdrowie? Śmiem wątpić. Czy w imię miłości i szacunku do zwierząt bylibyśmy skłonni poświęcić zdrowie naszych bliskich?
Co do eksperymentów... Kiedyś czytałem wywiad z pewnym bioetykiem czy lekarzem (nie pamiętam z kim), który ubolewał nad losem myszek i szczurków. Ale odpowiedział szczerze na pytanie dziennikarza, co gotów byłby uczynić, gdyby się okazało, że może odnaleźć lekarstwo na raka dla swojej córki? Odrzekł bez wahania: poświęciłbym wszystkie myszy i szczury świata. I to jest druga strona medalu, której Singer bardzo często w swoich skądinąd mądrych książkach często nie zauważa.

Znam poglądy Singera i uważam go za jednego z najlepszych, najciekawszych i najbardziej wpływowych bioetyków współczesnego świata. Niestety nie do końca podzielam jego podejście do zwierząt. Dlczego? Bo chwilami jego filozofia niebezpiecznie ociera się o ekoterroryzm wobec tych, którym ze wszystkich słodyczy najbardziej smakuje schabowy. Czasem bardziej jest ideologiem, niż...