Biografia piłkarza niekonwencjonalnego zarówno na boisku jak i po zanim. Na pewno mógł zrobić większą karierę sportową ale z ludzkimi słabościami nie tylko Socrates nie wygrał. Dobry obraz brazylijskiej piłki lat 70- i 80- tych

Biografia piłkarza niekonwencjonalnego zarówno na boisku jak i po zanim. Na pewno mógł zrobić większą karierę sportową ale z ludzkimi słabościami nie tylko Socrates nie wygrał. Dobry obraz brazylijskiej piłki lat 70- i 80- tych

Bałem się nudnej i zasypanej faktami książki,a tu całkiem przyjemny obraz, jednego z legend brazylijskiej piłki. Na plus

Bałem się nudnej i zasypanej faktami książki,a tu całkiem przyjemny obraz, jednego z legend brazylijskiej piłki. Na plus

Nazwisko bohatera tej biografii oczywiście było mi wcześniej znane, gdyż przewijał się w relacjach dotyczących mistrzostw świata w piłce nożnej z lat 70 i 80, grał również przeciwko Polsce, dlatego interesując się futbolem z lat minionych trudno nie znać Socratesa. Nie wiedziałem jednak jak bardzo nietuzinkowa to postać.
Socrates był wybitnym piłkarzem, to z całą pewnością. Jednakże sporym zaskoczeniem dla mnie był fakt, że długo nie chciał się zdecydować na zawodowe granie w piłkę, gdyż traktował to jedynie jako zabawę, a swoją uwagę chciał skupić na studiach medycznych. Całe życie szedł pod prąd nałogowo paląc papierosy i spożywając duże ilości piwa. Jednocześnie wierzył w swoje ideały, zawiązywał coś na kształt związków zawodowych piłkarzy, walczył z działaczami i prezesami klubów piłkarskich w różnych kwestiach.
Można byłoby jeszcze długo się rozwodzić nad jego postacią, jednakże z całą pewnością warto go poznać od innej strony, człowieka który sport traktował jako rozrywkę jednocześnie zgłębiając swoje duchowe i filozoficzne strony, a z kolejnej strony trudno jednoznacznie ocenić jego przyjaźń z Fidelem Castro chociażby. Człowiek zagadka.

Nazwisko bohatera tej biografii oczywiście było mi wcześniej znane, gdyż przewijał się w relacjach dotyczących mistrzostw świata w piłce nożnej z lat 70 i 80, grał również przeciwko Polsce, dlatego interesując się futbolem z lat minionych trudno nie znać Socratesa. Nie wiedziałem jednak jak bardzo nietuzinkowa to postać.
Socrates był wybitnym piłkarzem, to z całą pewnością....

Jako wielki fan piłki nożnej czytałem wiele biografii osób związanych z tym sportem, jednak żadna nie wywołała u mnie tak skrajnych emocji, jak opowieść o tym ekscentrycznym Brazylijczyku. Sócrates to zdecydowanie jedna z najbardziej niedocenianych postaci w świecie futbolu, którego wyczyny na boisku zachwycały niemal cały świat. To również człowiek wielu talentów który potrafił łączyć studia medyczne ze sportem na najwyższym poziomie. Kapitan reprezentacji Brazylii i gwiazdor Mundialu z 1982r. nigdy nie ukrywał, iż piłkę nożną traktował jako hobby chcąc jak najszybciej rozpocząć praktykę medyczną, niestety po zakończeniu kariery nigdy nie odnalazł swojej drogi błądząc w odmętach hedonistycznego życia, kochając do samego końca alkohol i wolność, co doprowadziło do jego przedwczesnej śmierci w wieku zaledwie 57 lat. Zdecydowanie polecam opowieść o tej barwnej postaci wokół której roztacza się mistyczna aura, zrozumiała zapewne jedynie dla tych którzy mieli niewątpliwe szczęście by osobiście poznać Magrão.

Jako wielki fan piłki nożnej czytałem wiele biografii osób związanych z tym sportem, jednak żadna nie wywołała u mnie tak skrajnych emocji, jak opowieść o tym ekscentrycznym Brazylijczyku. Sócrates to zdecydowanie jedna z najbardziej niedocenianych postaci w świecie futbolu, którego wyczyny na boisku zachwycały niemal cały świat. To również człowiek wielu talentów który...

Trafiłem na tę książkę przypadkiem, kosztowała tylko 12 zł i postanowiłem zgłębić tę historię. Socratesa oczywiście kojarzyłem, że jest legendą brazylijskiej piłki, ale w zasadzie nic ponad to. Jego historia okazała się bardzo ciekawa. Wychowany w klasie średniej, jego marzeniem było zostać lekarzem, a piłka była długo tylko hobby. Był ciekawą osobowością, miał swoje zdanie i był zagorzałym hedonistą. Książka opisuje jego karierę, czasy gry w Botafogo, później w Corinthians, gdzie został klubową legendą i stworzył tzw demokrację Corinthians. W tej demokracji w zasadzie chodziło głównie o to żeby przeforsować swoje zasady. Socrates nie krył się z piciem i paleniem, nie był też miłośnikiem trenowania. Najbardziej pamiętnym etapem sportowej kariery były MŚ w 82 roku, gdzie Brazylia miała wspaniałą drużynę i grała bardzo efektowną piłkę, ale odpadła z Włochami po 3 golach Rossiego. 4 lata później znów nie udało się dotrzeć do strefy medalowej, tym razem odpadli po karnych z Francją, a Socrates nie strzelił jednego z nich. Piłkarz spróbował swoich sił w Europie, ale roczny epizod w Fiorentinie nie należał do udanych. Brazylijczyk nie chciał się nagiąć do profesjonalnych zachować, próbował zachowywać się tak samo jak w Brazylii i nie wyszło mu to na dobre. Gdy skończył karierę próbował swoich sił w medycynie, ale bez sukcesu. Coraz więcej pił, miał w życiu 4 żony i 6 dzieci, ale do rodzinnych nie należał. Chciał się przede wszystkim dobrze bawić. Dopadły go jego nałogi, a na koniec ponoć przewidział swoje zakończenie i okazał się być prorokiem, gdy powiedział, że "chce umrzeć w niedzielę, w dzień gdy Corinthians zdobędzie mistrzostwo". Historia była niezwykle ciekawa, wniosła mnóstwo wiedzy, przedstawiła sylwetkę wybitnego piłkarza lat 80tych. Można znaleźć pewne podobieństwa z Maradoną, niestety Socrates nie został nigdy mistrzem świata. Polecam piłkarskim koneserom.

Trafiłem na tę książkę przypadkiem, kosztowała tylko 12 zł i postanowiłem zgłębić tę historię. Socratesa oczywiście kojarzyłem, że jest legendą brazylijskiej piłki, ale w zasadzie nic ponad to. Jego historia okazała się bardzo ciekawa. Wychowany w klasie średniej, jego marzeniem było zostać lekarzem, a piłka była długo tylko hobby. Był ciekawą osobowością, miał swoje zdanie...

Socrates to postać nietuzinkowa, niebanalna. Zawodowy piłkarz, który w czasie kariery ukończył studia medyczne, został lekarzem, po czym aktywnie zaangażował się w politykę. Nie trenował, palił papierosy, piwo pił litrami (z czym kompletnie się nie krył),ale nie przeszkodziło mu to w zostaniu wielkim piłkarzem. Człowiek niezwykle inteligentny, ale w życiu prywatnym zagubiony jak dziecko we mgle.
W zalewie sztampowych historii o dobrze ułożonych piłkarzach, wiecznych profesjonalistach, wychowanych w kulcie zwycięstwa, historia Socratesa jest niebywała.
Wielkie brawa dla wydawnictwa ARENA za to, że podjęli się wyzwania i zdecydowali się wydać tę biografię na polskim rynku, mimo iż musieli sobie zdawać sprawę z faktu, iż Socrates nie jest w Polsce zbyt popularny (szczególnie dla pokoleń, które nie pamiętają występów Brazylijczyka). Sama książka wydana w solidnej twardej oprawie, z piękną okładką. Generalnie cały layout to niezwykle solidna robota.

Ocenę obniża duża liczba błędów, m. in. jeden z najbliższych przyjaciół Socratesa raz nazywa się Marinho, innym razem Mourinho; Mały Puchar Świata czyli mundialito z przełomu 1980 i 1981 roku nazwane jest Złotym Pucharem CONCACAF (żadne ze źródeł nie podaje takiej nazwy). To razi w oczy.

Na kilka słów zasługuje przedmowa, którą raczył napisać Johan Cruyff. Czegoś takiego jeszcze nie czytałem. Miało być o Socratesie, ale ego Pana Johana zwyciężyło i zrobił przedmowę o tym jaki to on i jego wizja futbolu są wspaniałe i genialne. Chyba nie na tym to powinno polegać, żebyśmy w książce o Sokratesie czytali jak fantastyczne zdanie ma o sobie Cruyff.

Socrates to postać nietuzinkowa, niebanalna. Zawodowy piłkarz, który w czasie kariery ukończył studia medyczne, został lekarzem, po czym aktywnie zaangażował się w politykę. Nie trenował, palił papierosy, piwo pił litrami (z czym kompletnie się nie krył),ale nie przeszkodziło mu to w zostaniu wielkim piłkarzem. Człowiek niezwykle inteligentny, ale w życiu prywatnym...

Do tej książki podszedłem z ciekawością, częściowo się ona opłaciła.

Socrates to człowiek o wielu osobowościach. Znajdziemy w nim lekarza, piłkarza, kumpla, a czasami po prostu zwyczajnego człowieka.

Wszystkie te osobowości łączy jedna lecz kluczowa rzecz. Charakter. Który u Brazylijczyka bywał kapryśny. Z treści książki mam wrażenie, że przy barze pomocnik byłby naprawdę fajnym kumplem do pogadania na jakikolwiek temat, a i do żartów bywał też skory. Co innego z perspektywy piłkarza lub rodziny wtedy nasz bohater mógł się wydawać koszmarny.

Wspaniałą, ale jednocześnie tragiczną rzeczą, która rzuciła mi się w oczy jest to, że Socrates jako swoją główną i przewodnią wartość wybrał wolność. I to jest jak najbardziej super! Któź w końcu nie chciałby być wolnym? Gorszą sprawą jest to, że jego wolność wraz ze swoim charakterem i stworzyła tragiczną kombinację, która doprowadziła go cierpienia i dolegliwości pod koniec życia.

Przykro czytać w jak zagubionym był stanie po straceniu swoich dwóch najcenniejszych spraw:
piłki nożnej i medycyny

Ta książka częściowo stanowi też dla mnie odpowiedź, że jednak warto swoich "własnych rzeczy" nie tracić, bo tak jak główny bohater można się doprowadzić do stanu pełnego łez i rozpaczy.

Do tej książki podszedłem z ciekawością, częściowo się ona opłaciła.

Socrates to człowiek o wielu osobowościach. Znajdziemy w nim lekarza, piłkarza, kumpla, a czasami po prostu zwyczajnego człowieka.

Wszystkie te osobowości łączy jedna lecz kluczowa rzecz. Charakter. Który u Brazylijczyka bywał kapryśny. Z treści książki mam wrażenie, że przy barze pomocnik byłby naprawdę...

Zacząłem tę książkę dwa lata temu, przeczytałem rozdział i nie mogłem zabrać się do powrotu. A szkoda. Bo to historia osobowości tak skomplikowanej i zawiłej, a jednocześnie prostej w swych poglądach i popełniającej tak banalne - dla "szarego" obywatela żyjącego w 2021 roku - błędy, że nie sposób się od niej oderwać. Wielki gracz, dla którego wartością nadrzędną od zawsze - i do śmierci - była wolność. Dziś ktoś o tak lekceważącym podejściu do treningu, dbania o siebie, a nieraz i kolegów nie miałby prawa bytu w solidnym europejskim klubie. A co dopiero na dwóch mistrzostwach świata, z których co najmniej jeden turniej powinien wygrać.

Zacząłem tę książkę dwa lata temu, przeczytałem rozdział i nie mogłem zabrać się do powrotu. A szkoda. Bo to historia osobowości tak skomplikowanej i zawiłej, a jednocześnie prostej w swych poglądach i popełniającej tak banalne - dla "szarego" obywatela żyjącego w 2021 roku - błędy, że nie sposób się od niej oderwać. Wielki gracz, dla którego wartością nadrzędną od zawsze -...

Znudzony kolejnymi biografiami piłkarzy/sportowców, które wyglądają w 95 % tak samo. Z dużą rezerwą podchodziłem do tej pozycji, mimo że słyszałem, jak oryginalną postacią był Sokrates. Po przeczytaniu tej lektury, mogę się tylko pod tymi słowami podpisać. Piłkarz wyjątkowy i to nie ze względu dokonań boiskowych, mimo że zawodnikiem był wspaniałym, a jego działalności wykraczającej daleko poza futbol, nie wpisującej się w żaden sposób w charakter stereotypowego futbolisty.

Znudzony kolejnymi biografiami piłkarzy/sportowców, które wyglądają w 95 % tak samo. Z dużą rezerwą podchodziłem do tej pozycji, mimo że słyszałem, jak oryginalną postacią był Sokrates. Po przeczytaniu tej lektury, mogę się tylko pod tymi słowami podpisać. Piłkarz wyjątkowy i to nie ze względu dokonań boiskowych, mimo że zawodnikiem był wspaniałym, a jego działalności...

ciekawa postać Sokratesa opisany w całkowicie - moim zdaniem - nieciekawy sposób. za dużo nudnych opisów meczów, za dużo chaosu w książce, żeby czerpać z niej przyjemność, nawet jeśli się jest fanem piłki nożnej.

ciekawa postać Sokratesa opisany w całkowicie - moim zdaniem - nieciekawy sposób. za dużo nudnych opisów meczów, za dużo chaosu w książce, żeby czerpać z niej przyjemność, nawet jeśli się jest fanem piłki nożnej.