Bądźmy szczerzy. Z czym kojarzy się nam Kolumbia? Z kokainą, z nielegalnymi organizacjami zbrojnymi, z ciągłym poczuciem zagrożenia? Na pewno znamy również Shakirę, Pablo Escobara i Gabriela Márqueza. Być może wiemy również o kolorowym miasteczku kolonialnym Salento, o magicznej Las Lajas lub bajecznym Jeziorze Guatape.

Z mediów nadal wynika, że lepiej odpuścić sobie wyjazd do tego państwa. Wojny gangów i karteli narkotykowych przecież wciąż mają tam miejsce. Czy tak jest jednak naprawdę? Na co powinniśmy być przygotowani przed podróżą do Kolumbii? Czy ten kraj w ogóle zaczyna się zmieniać?

Muszę przyznać, że ta pozycja przyprawiła mnie o mocne bóle głowy. Tom Feiling rzuca czytelnikowi pod nogi kłody w postaci długich zdań przepełnionych datami i nazwiskami. Tej książki nie można czytać ot tak. Wręcz przeciwnie, trzeba się maksymalnie skupić na tym, co autor chce nam przekazać. Co prawda przemierzamy wraz z nim interesujące zakamarki slumsów w Bogocie, dzikie połacie dżungli czy małe kolumbijskie wioski, ale to nie jest wcale taka przyjemna wędrówka. Męczy ona niesamowicie, zmusza do bycia na wysokich obrotach i ciągłych rozważań na temat przeczytanych treści.

Poznajemy południowoamerykański kraj, który pomimo trudnej sytuacji na arenie międzynarodowej, bardzo szybko rozwija się pod względem gospodarczym. Widzimy ludzi pochodzących z różnych warstw społecznych. Biali członkowie bogatych elit przeplatają się na kartach tej książki z osobami, które każdego dnia walczą o to, aby mieć co włożyć do garnka.

Odniosłam wrażenie, że z tej pozycji wcale nie można wyciągnąć niczego nowego. Czy wynika to z nagromadzenia dużej ilości informacji historycznych? No cóż, Tom Feiling zrzucił na mnie całą masę politycznych zagadnień, przez co poczułam się przytłoczona ich ciężarem. Duża część tej książki poświęcona jest Rewolucyjnym Siłom Zbrojnym Kolumbii, czyli grupie partyzanckiej, która przez około 50 lat walczyła z rządem. Poznajemy historie jej członków, z którymi autor miał okazję porozmawiać podczas swoich wizyt. Słyszymy o porwaniach, odcinaniu kończyn i innych okropnych działaniach wojennych.

Powiem tak. Sam temat jest interesujący, jednak sposób jego prezentacji mnie do siebie nie przekonał. Nie wiem, czy jest to kwestia wydania, czy samego stylu pisania autora. Książkę czyta się naprawdę ciężko a do tego bardzo powoli. Nagromadzenie tych wszystkich historycznych, politycznych, ekonomicznych faktów sprawia, że odnajdzie się w niej jedynie ten, kto po prostu lubi taką tematykę. Czy jest to reportaż? Myślę, że nie. Tom Feiling często porusza jakieś ciekawe zagadnienie, ale po krótkiej rozmowie z bohaterem porzuca je na rzecz kolejnych faktów dotyczących historii. Wynika zatem, że jest to bardziej książka podróżnicza. Ale czy na pewno? Autor opowiada o swoich obserwacjach i przeskakuje z miejsca na miejsce, ale nie wnosi żadnego świeżego spojrzenia na nowoczesną stronę Kolumbii. Mnie ten tytuł skojarzył się z obszernymi podręcznikami do nauki historii, które niby zawierają mnóstwo informacji, które mogłyby zaciekawić czytelnika, ale z tajemniczych względów tego nie robią. "Drogami wokół Bogoty. Podróże po nowej Kolumbii" czytałam przez blisko dwa miesiące. To powinno być najlepsze podsumowanie mojej opinii.

Bądźmy szczerzy. Z czym kojarzy się nam Kolumbia? Z kokainą, z nielegalnymi organizacjami zbrojnymi, z ciągłym poczuciem zagrożenia? Na pewno znamy również Shakirę, Pablo Escobara i Gabriela Márqueza. Być może wiemy również o kolorowym miasteczku kolonialnym Salento, o magicznej Las Lajas lub bajecznym Jeziorze Guatape.

Z mediów nadal wynika, że lepiej odpuścić sobie...