Nowa książka z wydawnictwa KEW i znów strzał w dziesiątkę! "Załzawione okulary" Gogi Gwaharii to blisko cztery dekady gruzińskiej rzeczywistości przefiltrowane przez wzruszenia wyniesione przez autora z sal kinowych. Okazuje się, że historię państw można pokazać od strony kuchni, co wspaniale zrobił Witold Szabłowski, z obu stron wznoszonych murów, jak w przypadku Davida Frye, ale też za pomocą obrazów filmowych generujących konkretne wspomnienia. Książka jest zbiorem osobistych, chronologicznie uporządkowanych, krótkich esejów obejmujących okres od rządów Breżniewa do pieriestrojki i utracenia przez Gruzję Abchazji. W tym czasie ludzie codziennie wstawali, szli do pracy, robili zakupy i, podobnie jak autor, namiętnie oglądali filmy. "Uśmiech Julietty Masiny jako Cabirii był pierwszym obrazem filmowym, który zapadł mi w pamięć, pierwszą twarzą, za którą pokochałem kino". Później była Marylin Monroe, Audrey Hepburn, Visconti, Pasolini, Fellini, Tarkowski i inni. A także równolegle walka o gruziński język państwowy, śmierć Włodzimierza Wysockiego, Olimpiada w Moskwie czy festiwal rockowy w Tbilisi. Jeden esej poświęcono Hitchcockowi, który "gra na publiczności jak na organach", co zapewne było marzeniem rządzących Gruzją. Nie da się tu uniknąć nostalgicznych porównań PRL-owskiej rzeczywistości z tą gruzińską, wspominaną w książce, a także refleksji autora dotyczących konkretnych tytułów, klasyków kina czy literatury, z własnymi przemyśleniami. To dodatkowy bonus, którego nie sposób nie docenić, choć nie musimy przecież podzielać opinii Gwaharii. Sama obruszyłam się na określenie twórczości Larsa von Triera "skandynawską nekrofilią" Przecież pamiętam do dziś jak płakałam nad "Tańcząc w ciemnościach". I w tym tkwi nieodparty urok tej książki. Odkopuje w naszej pamięci to, co wydawało się już zapomniane, prowokuje do zastanowienia i polemiki, zaciekawia i dostarcza wielu interesujących informacji, a do tego została znakomicie napisana i skonstruowana. No i jeszcze po jej przeczytaniu pozostała mi cała długa lista filmów, które jakoś mi umknęły, a z pewnością warte są obejrzenia.

Nowa książka z wydawnictwa KEW i znów strzał w dziesiątkę! "Załzawione okulary" Gogi Gwaharii to blisko cztery dekady gruzińskiej rzeczywistości przefiltrowane przez wzruszenia wyniesione przez autora z sal kinowych. Okazuje się, że historię państw można pokazać od strony kuchni, co wspaniale zrobił Witold Szabłowski, z obu stron wznoszonych murów, jak w przypadku Davida...

To raczej coś dla miłośników kina, rozdziały bardzo podobne do siebie. Gruzja tylko w tle.

To raczej coś dla miłośników kina, rozdziały bardzo podobne do siebie. Gruzja tylko w tle.