Trudno oceniać z dzisiejszej perspektywy - archaiczna kompozycja, naiwna fabuła, wycięte z kartonu postacie, balansowanie na granicy kiczu i źródeł historycznych. Z tą różnicą, że wiele klasyków lat 70. ma problemy z tempem czy narracją, jak ,,Bernard Prince'' - tymczasem ,,Bob Morane'' zasuwa energicznie nie pozwalając czytelnikowi zasnąć na kanapie. Poza tym nie bałem się ,,odkurzyć'' staroci - czytałem kiedyś skany w internecie. Groteskowe przygody a'la ,,Scooby-Doo'' pochłonęły wyobraźnię - seria była kierowana do młodzieży, dlatego nigdy nie brałem Boba na poważnie. To lekka, zamierzenie zabawna historyjka z różnymi cudami fabularnymi (połączenie estetyki powieści awanturniczych, grozy, fantastyki i szpiegów z dowcipnymi antagonistami na wzór Jamesa Bonda). Pamiętam, że był serial animowany w Polsce, ale dzisiaj niedostępny, zapomniany, i chyba słusznie, bo dzieciaki nie kumają zajawki przystojnych młodzian o czystych sercach - dzisiejsi bohaterowie muszą mieć wady, a Bob Morane to zalotny dowcipniś, który unika sprzeczek i seksistowskich żartów.

Trudno oceniać z dzisiejszej perspektywy - archaiczna kompozycja, naiwna fabuła, wycięte z kartonu postacie, balansowanie na granicy kiczu i źródeł historycznych. Z tą różnicą, że wiele klasyków lat 70. ma problemy z tempem czy narracją, jak ,,Bernard Prince'' - tymczasem ,,Bob Morane'' zasuwa energicznie nie pozwalając czytelnikowi zasnąć na kanapie. Poza tym nie bałem się...