Topornie napisane streszczenie powieści początkowo skutecznie mnie od niej odstraszało, na szczęście okazało się, że nijak się to ma do języka, którym jest napisana / przetłumaczona powieść. To dość przygnębiająca opowieść o kondycji japońskiego społeczeństwa - oczywiście snuta tylko z jednej, bardzo konkretnej perspektywy, czyli człowieka, który doświadczył przemocy - i to właśnie na wątku przemocy rozpięta jest akcja oraz tło (sądząc z cytowanych wiadomości w radiu i telewizji można wręcz odnieść wrażenie, że w Japonii prócz mordowania się nawzajem i katowania dzieci nic innego się nie dzieje). Tym niemniej wydaje się, że za głównym tematem kryje się szereg znacznie szerszych zjawisk, które znajdują odzwierciedlenie w opisywanych zdarzeniach - poczucie beznadziei, braku sensu życia i poczucia własnej wartości, niemożność wyznaczenia sobie perspektyw czy wreszcie tęsknota za bliskością drugiego człowieka, która w zabieganej Japonii staje się nieomal nieosiągalna. Warto przeczytać tę niewielką objętościowo i rozmiarowo książeczkę, bo pokazuje ona inne, niż cukierkowo-turystyczne oblicze Japonii - oblicze "wykolejeńców", nieudaczników społecznych, osób niedostosowanych i pozbawionych możliwości zmiany tego stanu.

Jakkolwiek mam ogólnie pozytywne wrażenia odnośnie książki (jeśli nie liczyć tragicznej tylnej okładki - pomijając wspomniane odrzucające stylistycznie streszczenie: istnieje coś takiego, jak za duża czcionka i za małe marginesy), trochę zdziwiło mnie, że w chwili premiery (czy nawet tuż przed nią), kiedy dodawałam sobie tę książkę na półkę "Chcę przeczytać", miała ona już na LC trzy 10-gwiazdkowe oceny (co, przypominam, oznacza notę "arcydzieło"). Wolę się nie zastanawiać, komu tak bardzo zależało na powodzeniu książki, że uciekał się do tak śmiesznych metod jej "promocji" :)

Topornie napisane streszczenie powieści początkowo skutecznie mnie od niej odstraszało, na szczęście okazało się, że nijak się to ma do języka, którym jest napisana / przetłumaczona powieść. To dość przygnębiająca opowieść o kondycji japońskiego społeczeństwa - oczywiście snuta tylko z jednej, bardzo konkretnej perspektywy, czyli człowieka, który doświadczył przemocy - i to...