Uwielbiam czytać opowieści.
Opowieści od maleńkości kojarzą mi się z czymś wspaniałym, przyjemnym i niewyobrażalnym. Z przygodami, dzielnymi bohaterami i odległymi krainami. Już nawet samo słowo 'opowieści' w tytule wróży mi ciekawą historię, która pozwoli oderwać się od codzienności i przenieść w wyobraźni gdzieś hen daleko, daleko...

I tak to właśnie tutaj jest - w tej książce znajdują się wszystkie składniki prawdziwych opowieści.

Faroje (w oryginale: Føroyar - ma to coś wspólnego i z owcą, i z wyspą) - nikomu nieznane, schowane gdzieś na morzu, tam gdzie szaro, mokro i zimno, tam gdzie nawet drzewa nie chcą rosnąć, tam gdzie owiec jest więcej niż ludzi - na garstce niewielkich wysepek mieszka nieduże społeczeństwo.

Farerowie to ludzie twardzi, bo tak ich zahartowały surowe warunki, dzielni i dumni ze swojej tradycji i historii, a przy tym życzliwi i pogodni.

Po lekturze tej książki ma się wrażenie, jakby samemu się ich poznało, a Wyspy Owcze przewędrowało wzdłuż i wszerz.
Z załączoną mapka śledziłam trasy, które przemierzali autorzy, a wszystkie miasteczka, szczyty i jeziora dodatkowo oglądałam na mapach gogle.

Jedyne co mi się nie podobało, to taka mała liczba zamieszczonych zdjęć. Aż się prosiło o zobrazowanie tych wszystkich opisywanych miejsc, a ja w treści naliczyłam chyba tylko cztery, i to czarno-białe...

Ale, mimo tego książka i tak bardzo mi się podobała, mam słabość do wszelakich wysp, więc dla mnie czytanie jej było ciekawą przygodą i wspaniałą wycieczką.

Uwielbiam czytać opowieści.
Opowieści od maleńkości kojarzą mi się z czymś wspaniałym, przyjemnym i niewyobrażalnym. Z przygodami, dzielnymi bohaterami i odległymi krainami. Już nawet samo słowo 'opowieści' w tytule wróży mi ciekawą historię, która pozwoli oderwać się od codzienności i przenieść w wyobraźni gdzieś hen daleko, daleko...

I tak to właśnie tutaj jest - w tej...