"Marta do dwudziestosześcioletnia kobieta, matka dwóch cudownych dziewczynek i żona prawnika. Wydawać by się mogło, że jest spełniona i szczęśliwa. Jednak to tylko złudzenie. Marta nie potrafi się uśmiechać, cieszyć się chwilą i czerpać radość z tego, co ma. Po odprowadzeniu dziewczynek do przedszkola, robi zakupy, po czym udaje się do domu, gdzie sprząta i gotuje - i tak każdego dnia. Przecież musi zadowolić męża, który nierzadko ją obraża, ubliża jej i krytykuje. Ale ona go kocha i nie zostawi go dla dobra córek, dla których chce pełnej rodziny. Ale gdy pewnego ranka mąż wymierza kobiecie policzek, a następnie upadłej zadaje mocny cios w brzuch, do Marty dociera, że to koniec, że musi uciekać i chronić siebie oraz dziewczynki. Pakuje zatem walizki i wraz z córeczkami udaje się pociągiem do domu rodzinnego. Do matki, która mimo upływu czasu nadal opłakuje zaginięcie męża lubującego się w alkoholu i mającego ciężką rękę. Do miejsca, które przypomina tamten zimowy czas sprzed lat, dający z jednej strony ulgę, a z drugiej rodzący niepokój... Wraca przeszłość, wracają wspomnienia i powraca on...

Moje pierwsze spotkanie z piórem Łucji Wilewskiej okazało się wyjątkowo udane, o czym świadczy fakt, iż książkę pochłonęłam w jedno wtorkowe przedpołudnie. Ukazana opowieść niesamowicie mnie porwała i wciągnęła w wir zdarzeń, emocji, niedopowiedzeń oraz domysłów. Nie potrafiłam się oderwać, pragnąc czym prędzej odkryć pojedyncze karty układanki rodzinnej, ale też poznać zakończenie owej historii. Historii o podłożu obyczajowym stanowiącej kompozycję elementów zagadki kryminalnej, nuty romansu oraz namiastki nadzwyczajnych fluidów, które zdecydowanie najbardziej mnie zaabsorbowały i w pełni skupiły moją uwagę. Historii intrygującej, nostalgicznej, nieoczywistej i będącej paletą rozmaitych emocji."

Cała recenzja: http://wielbicielka-ksiazek.blogspot.com/2018/11/wazki-na-kostce-lodu-ucja-wilewska.html

Serdecznie zapraszam :)

"Marta do dwudziestosześcioletnia kobieta, matka dwóch cudownych dziewczynek i żona prawnika. Wydawać by się mogło, że jest spełniona i szczęśliwa. Jednak to tylko złudzenie. Marta nie potrafi się uśmiechać, cieszyć się chwilą i czerpać radość z tego, co ma. Po odprowadzeniu dziewczynek do przedszkola, robi zakupy, po czym udaje się do domu, gdzie sprząta i gotuje - i tak...