Druga część "Polskiego Archiwum X" spodobała mi się bardziej niż pierwsza. Motywem otwierającym i zamykającym książkę jest jedna z najgłośniejszych, a zarazem najpotworniejszych polskich spraw. Chodzi oczywiście o zabójstwo krakowskiej studentki - Katarzyny Z., której skórę odnaleziono w Wiśle prawie 20 lat temu. W październiku zeszłego roku aresztowano podejrzanego o dokonanie tej makabrycznej zbrodni. Sprawa Kasi jest także motywem spajającym treść książki. Każdy rozdział omawia inną sprawę lub technikę, która ostatecznie przyczyniła się do wspomnianego sukcesu. Dzięki temu możemy pogłębić swoją wiedzę na temat profilowania psychologicznego sprawcy oraz ofiary, badań poligraficznych (wariograficznych), antropologii sądowej, genetyki molekularnej czy tworzenia ekspertyz 3D.
Układ książki jest bardziej logiczny i przemyślany w porównaniu do części pierwszej. Zdecydowanie nie przebierano tutaj w słowach; nie brakuje makabrycznych opisów zbrodni. Zresztą mam wrażenie, że wyselekcjonowano "mocniejsze" sprawy, niż w "jedynce". Oczywiście nie zapomniano o autentycznych zdjęciach, skanach czy cytatach z zeznań świadków. To ogromna zaleta serii. Niestety, nie poznamy zbyt wiele szczegółów sprawy o kryptonimie "skóra", prawdopodobnie dlatego, że proces jest w toku - informacje są więc utajnione. Zmieniono nawet personalia ofiary - Katarzyna Z. została Krystyną S.

Druga część "Polskiego Archiwum X" spodobała mi się bardziej niż pierwsza. Motywem otwierającym i zamykającym książkę jest jedna z najgłośniejszych, a zarazem najpotworniejszych polskich spraw. Chodzi oczywiście o zabójstwo krakowskiej studentki - Katarzyny Z., której skórę odnaleziono w Wiśle prawie 20 lat temu. W październiku zeszłego roku aresztowano podejrzanego o...