W tym czasie austriacka piechota zbliżyła się jeszcze bardziej do miasta, żeby swoimi kulami wybić wyłomy w ogrodowych murach. Większa jej część stała teraz na wzniesieniach przed Przedmieściem See. Na jej ogień odpowiadały działa, ustawione na głównych wałach miasta.
Gdy ostrzał artylerii wydawał się wypełnić swoje zadanie, Austriacy przystąpili do natarcia na lunety i przedmieścia. Szturm na lunetę nr III był prowadzony trzema, maszerującymi jeden za drugim, oddziałami, z których dwa pierwsze ugięły się pod deszczem kul, jednak trzeci, wykorzystując moment wyczerpania się amunicji obrońców, kontynuował natarcie i zajął, bez większych strat, fortyfikację. Natarcie na ogrody zostało jednak z największą odwagą i poświęceniem kilkakrotnie odparte; również atak na rogatkę Dippoldiswalde zakończył się niepowodzeniem. Austriacy za każdym razem docierali z wielkimi stratami do ogrodowych murów, ponieważ jednak nie było w nich odpowiedniej wielkości wyłomów, a atakujący nie posiadali drabin, wdarcie się na przedmieścia było niemożliwe. Jednemu z batalionów udało się przekroczyć ogrodzenie jednego z domostw i wśród atakujących zrodziła się nadzieja, że będzie można wziąć przeciwnika w dwa ognie. Jednak oddzielające zabudowania wysokie mury uniemożliwiały dalszy postęp. Odcięty i zaatakowany z parku Burgerwiese przez rezerwy przeciwnika batalion, po chwalebnym oporze, musiał wkrótce złożyć broń.