Z jednej strony, jeśli ktoś liczył na zaostrzenie rywalizacji szczególnie pomiędzy Mephistophelesem a Megedem to szybko się rozczaruje. Dziwna rywalizacja o przywrócenie boga do życia za pomocą dwunastu nieśmiertelnych organów, co prawda jeszcze się nie skończyła, ale przenosi się na inne tory, wprowadzając kolejnych, czy też kolejnego “wyznawcę”. Owy doskonale napędza dalsze wydarzenia, zwłaszcza że nie jest to już zwyczajna płotka, a wręcz wierchuszka, dodatkowo posiadająca równie potężny dar. Co w efekcie świetnie odświeża całą powieść, wprowadzając ciekawe wątki między postaciami, zarówno znanymi nam z tomu pierwszego, jak i nowymi. A ci skupiają na sobie większość uwagi czytelnika, spychając tytułowego protagonistę na dalszy plan – Doctora z dzielnicy Shinjuku w tym tomie jest wyjątkowo mało. W pierwszych rozdziałach dominuje Soyogi Kazuyuki, nasz nieobyty ze światem bohater, który przejawia niezwykły talent do walki, a zwłaszcza posługiwania się bronią białą, oraz Keishiro Kabane – policjant.

Rozciągnięcie opowieści o kolejne zakątki Piekielnego Miasta sprawiło, że mamy okazję poznać ciekawe relacje zarówno między wspomnianymi, akapit wcześniej, jak i nowymi postaciami, a nawet nieco natury istot jakie w Shinjuku się zrodziły, nieraz nawiązujące do różnych popkultur, m. in. wampirycznej, czy demonicznej, jak Banshee. W ich relacjach nie zabrakło scen o podtekście erotycznym, jak i bardziej krwawych, czy poważnych, pozwalających każdego z osobna lepiej poznać; a niekiedy i trochę infantylnych, które z chęcią pominiemy. Przekrój zarówno postaci ludzkich, jak i “odmienionych” przez Shinjuku, jest bardzo duży, co owocuje raz spotkaniem na gruncie przyjacielskim, a innym razem wrogim.

Nie da się ukryć, że względem poprzedniego tomu historia nie tylko odpowiednio szybko się rozwija, ale dostarcza mnóstwo efektownych wydarzeń, nieraz nakreślonych z dużym rozmachem. Nie zawsze jednak idzie to w parze z rysunkami. Chociaż umiejętności Kairi Shimotsuki są bardzo dobre, czyli wyraźny proporcjonalny i świetnie wycieniowany świat, to kadry czy perspektywa nieraz wymagają dłuższej chwili celem odgadnięcia zaprezentowanych na nich sekwencji. Momentami manga jest ciężka i nie raz warto wrócić o jedną/dwie strony, aby dobrze prześledzić wydarzenia.

Cała recenzja na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/doctor-mephistopheles-02/

Z jednej strony, jeśli ktoś liczył na zaostrzenie rywalizacji szczególnie pomiędzy Mephistophelesem a Megedem to szybko się rozczaruje. Dziwna rywalizacja o przywrócenie boga do życia za pomocą dwunastu nieśmiertelnych organów, co prawda jeszcze się nie skończyła, ale przenosi się na inne tory, wprowadzając kolejnych, czy też kolejnego “wyznawcę”. Owy doskonale napędza...