Skończyłam swoją przygodę z tym tytułem i jestem średnio usatysfakcjonowana.
Może najpierw plusy. Przede wszystkim piękna i cudna kreska. Ale tylko w części dotyczącej panów. Płeć, przysłowiowo brzydka, jest przedstawiona jak cukierki dla oka. Jeden przystojniejszy od drugiego. Do tego stopnia, że ciężko było mi uwierzyć, że najpiękniejszym z nich był tytułowy doktor.
Gorzej jest z postaciami kobiecymi. Zostały przestawione w sposób nadmiernie seksualizowany i wulgarny. Wszystkie, poza staruszką i lalką, wydały mi się tylko stojakami na biusty i bieliznę. Masakra. Również bardzo nie podobał mi się sposób ich traktowania przez mężczyzn - przedmiotowy, poniżający, uwłaczający wszelkiej godności. Kojarzył mi się z słabymi tytułami porno.
Podobała mi się za to przemiana jednego z bohaterów i intrygujące nawiązania do Religii Chrześcijańskiej. Końcówka też była dość zgrabna. Pozostawiła pewien niedosyt, ale wybroniła się jako całość.
Co więc jeszcze mi się nie podobało? Nagromadzenie postaci i ich kiczowatość. Niekiedy zahaczająca wręcz o brak dobrego smaku. Rozumiem horror, rozumiem konwencja, ale posługujący się magią Asgardu i zamieniający w wosk trupi facet w mundurze zbliżonym do niemieckiego i władający pejczem to dla mnie za dużo. Trochę ograniczeń byłoby wskazane. Podobnie jak wyrżnięcie połowy obsady na etapie planowania mangi, albo dodanie ze dwóch tomików. Postaci w tym trzytomowym dziełku jest aż za dużo! Przez co nikogo poza głównym bohaterem i Mephisto nie udaje nam się poznać. A i ich nie jestem do końca pewna.
Tak więc mamy horror, który nie jest szczególnie straszny. Przeznaczony dla pań, ale z dużą ilością mizoginii i fanserwisu przedstawionego z myślą o panach. Piękne postacie bez charakterów. I za dużo wszystkiego. Sami więc rozumiecie, że trudno mi go szczerze polecić. Ale to tylko moje zdanie.

Skończyłam swoją przygodę z tym tytułem i jestem średnio usatysfakcjonowana.
Może najpierw plusy. Przede wszystkim piękna i cudna kreska. Ale tylko w części dotyczącej panów. Płeć, przysłowiowo brzydka, jest przedstawiona jak cukierki dla oka. Jeden przystojniejszy od drugiego. Do tego stopnia, że ciężko było mi uwierzyć, że najpiękniejszym z nich był tytułowy doktor....

Ocena całej serii: Moim zdaniem za dużo postaci, jak na tak krótką mangę. Kreska fajna, ale sceny walki tak chaotyczne, że momentami nie wiedziałam, co się dzieje. Mimo to historia spoko, polecam.

Ocena całej serii: Moim zdaniem za dużo postaci, jak na tak krótką mangę. Kreska fajna, ale sceny walki tak chaotyczne, że momentami nie wiedziałam, co się dzieje. Mimo to historia spoko, polecam.

Sama w sumie nie wiem, co myśleć o tym tomie. Spodziewałam się czegoś innego. To zakończenie niby oryginalne i w sumie ciekawe, ale mam jakiś taki niedosyt. Sądzę, że ta historia byłaby lepsza gdyby dopisać tu jeszcze ze dwa tomy i poprowadzić tą fabułę trochę dokładniej.
Aczkolwiek całościowo to mi się nawet podobało. Pomysł na fabułę fajny, mroczny klimat, bohaterowie groźni i różnorodni.

Sama w sumie nie wiem, co myśleć o tym tomie. Spodziewałam się czegoś innego. To zakończenie niby oryginalne i w sumie ciekawe, ale mam jakiś taki niedosyt. Sądzę, że ta historia byłaby lepsza gdyby dopisać tu jeszcze ze dwa tomy i poprowadzić tą fabułę trochę dokładniej.
Aczkolwiek całościowo to mi się nawet podobało. Pomysł na fabułę fajny, mroczny klimat, bohaterowie...

Nareszcie koniec

Mimo szczerych chęci nie mogę uznać tego zakończenia z a udane. Znów zbyt przyśpieszona akcja sprawiła, że łatwo było się pogubić w akcji.

Mimo chęci rozwinięcia i pokazania przemiany jednej z głównych postaci nie uznaje tego zabiegu z udany. Miał podstawy ale za słabe, żebym mogła w nie uwierzyć.

Zainteresowanym polecam zakręcić się wokół innych tytułów, a ten raczej omijać.

Nareszcie koniec

Mimo szczerych chęci nie mogę uznać tego zakończenia z a udane. Znów zbyt przyśpieszona akcja sprawiła, że łatwo było się pogubić w akcji.

Mimo chęci rozwinięcia i pokazania przemiany jednej z głównych postaci nie uznaje tego zabiegu z udany. Miał podstawy ale za słabe, żebym mogła w nie uwierzyć.

Zainteresowanym polecam zakręcić się wokół innych...

DEVIL QUAKE

Dziś na warsztat biorę nie pojedynczy tom mangi, a całą serię. Serię krótką, zamkniętą w jedynie trzech albumach, ale dość ciekawą. Kobiecą, a jednak mroczną i pełną dynamicznych starć. Bo „Doctor Mephistopheles” to taki horror fantasy skierowany co prawda bardziej do płci pięknej, ale zawierający wszystko to, czego od gatunku się oczekuje.

Rok 20XX. W dzielnicy Tokio Shinjuku dochodzi do trzęsienia ziemi, które zostaje nazwane „Devil Quake. Co w tym wszystkim dziwnego, nikt nie ma pojęcia co jej jego przyczyną, ale odmienia ono oblicze miasta nie do poznania. Tokio zostaje dosłownie rozdarte na dwie części, oddzielone od siebie wielką przepaścią, a Shinjuku staje się odciętym od reszty prawdziwym piekłem, pełnym grasujących w nim duchów i demonów, gdzie nie działa żadne prawo.
Ale nawet w takim miejscu może pojawić się nadzieja. Tą zaś jest legenda o dwunastu „nieśmiertelnych trzewiach”. Tu na scenę wkracza Meed, piekielny duchowny, który chce wskrzesić Boga za pomocą relikwii. Ale lekarz świata demonów, Mephistopeheles, nie zamierza na to pozwolić. Zaczyna się walka o wszystko…

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/09/doctor-mephistopheles-1-3-hideyuki.html

DEVIL QUAKE

Dziś na warsztat biorę nie pojedynczy tom mangi, a całą serię. Serię krótką, zamkniętą w jedynie trzech albumach, ale dość ciekawą. Kobiecą, a jednak mroczną i pełną dynamicznych starć. Bo „Doctor Mephistopheles” to taki horror fantasy skierowany co prawda bardziej do płci pięknej, ale zawierający wszystko to, czego od gatunku się oczekuje.

Rok 20XX. W...

https://wstronelasumang.blogspot.com/2019/05/hideyuki-kikuchi-kairi-shimotsuki.html

https://wstronelasumang.blogspot.com/2019/05/hideyuki-kikuchi-kairi-shimotsuki.html

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/06/manga-tez-ksiazka-doctor-mephistopheles.html

To jest już koniec...


Pierwszy tom „Doctora Mephistophelesa” oczarował mnie swoją tajemniczością i lekką nutą horroru, których tak naprawdę unikam. Czekałam na kontynuację z ogromnymi oczekiwaniami, a kiedy skończyłam tę mangę to zastanawiałam się, czy jestem zadowolona z zakończenia, czy nie.
I wiecie co?
Dalej tego nie wiem.

FABUŁA

Dalszy ciąg przygód i zdobywania świętych trzewi przez najlepszego doktora w Shinjuku jest skupiony głównie na pacjencie naszego Mephisto, który powstał do żywych, po otrzymaniu niektórych części z dwunastu świętych trzewi, czyli Soyogi Kazuyukim. W drugim tomie to właśnie na nim skupia się cała fabuła. Pacjent budzi się i przez przebłyski, które wracają do jego mózgu zaczyna rozumieć, że urodził się, aby bronić księżniczki, czyli (heh) Mephista. Chłopak zaczyna z umarłego być człowiekiem. Uczy się z dnia na dzień nowych rzeczy i zaczyna odczuwać, aż przedostaje się do innego wymiaru i tam spotyka Tamaki Minamoto, która widząc jego miecz, pragnie go odnowić i dobrze naostrzyć. Tymczasem w Shinjuku pojawia się główny zły, który także poluje na trzewia. Mężczyzna ubrany niczym w mundur SS-mana chce zniszczyć Mephista i wszystko, co jest z nim połączone. Jednak nasz doktor dalej jest pełen tajemnic, a każdy jego atak przeciwko wrogom jest pełen finezji.
Walka trwa w najlepsze, ale jaki będzie jej wynik?

OPRAWA GRAFICZNA

Oba tomiki są takie same jak pierwszy. Nie wyróżniają się niczym szczególnym. Obwoluty są kolorowe i ani trochę nie przypominają horroru, a w środku mamy kilka stron pełnych barw. Pod obwolutami mamy normalną okładkę bez udziwnień. Jednak to, jak autorka narysowała głównego bohatera, czyli tytułowego Mephistophelesa jest mistrzostwem. Boże, naprawdę można się w nim zakochać. Ja jestem zauroczona tym jegomościem. Wszystkie trzy tomiki pasują do siebie, a to jest właśnie najważniejsze.

OPINIA OGÓLNA

Wracając do tego, co napisałam do początku. Niby to już koniec historii Mephista, ale aż nie chce się wierzyć, że autorka mogła to tak zakończyć. W sumie to nie jestem szczęśliwa. Mam wrażenie, że manga jest pisana na szybko. Zakończenie jest takie, w sumie nijakie i generalnie zamykając ostatni tomik byłam niepocieszona i nieprzekonana, co do końca tej historii. Mam wrażenie, że autorka nie wiedziała, co poczynić dalej i dlatego postanowiła tak skoczyć swoją opowieść. Szkoda. Manga ma naprawdę duży potencjał. Nie mówię tu o rozciąganiu jej na 30 tomików, ale z 5-7 mogłoby się pojawić i wtedy zdecydowanie lepiej całość tej fabuły została rozwinięta. Mam wrażenie, że ten potencjał, o którym piszę został tutaj naprawdę bezczelnie wprost zmarnowany, ale cóż. Mleko się rozlało, nie ma co płakać.
Cieszę się jednak, że przeczytałam tę historię i chociaż nie kończę jej zadowolona, to i tak jestem szczęśliwa, że mogłam ją przeczytać. „Doctor Mephistopheles” to manga warta przeczytania. Jest to lekki horror, który wciągnie Was, a czy Wam spodoba się jej zakończenie, czy nie to już tylko zależy od Was, Moja opinia, może Was jedynie lekko poprowadzić.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/06/manga-tez-ksiazka-doctor-mephistopheles.html

To jest już koniec...


Pierwszy tom „Doctora Mephistophelesa” oczarował mnie swoją tajemniczością i lekką nutą horroru, których tak naprawdę unikam. Czekałam na kontynuację z ogromnymi oczekiwaniami, a kiedy skończyłam tę mangę to zastanawiałam się, czy jestem zadowolona z...

Trzeci tom Doctora Mephistophelesa przynosi długo wyczekiwane odpowiedzi odnośnie tajemniczych, nieśmiertelnych organów, Soyogiego Kazuyukiego, jak i samego tytułowego bohatera. Czy to dobrze? Tak. Bo chociaż seria była dość zajmująca, to zdecydowanie momentami zbyt powierzchowna.

Od początku wydarzenia dość sprawnie i szybko się rozwijają. Po lekturze poprzednich tomów można było mieć obawy czy autorka podoła zaczętym wątkom – mnóstwo drugoplanowych bohaterów, zmienni agresorzy, zbiegi okoliczności wokół Soyogiego, czy mafijne porachunki. Nie mniej poradziła sobie w większości dobrze, nadając historii spójności z poprzednimi tomami. Całość czyta się więc fajnie i z umiarkowanym zainteresowaniem. Jedynie momentami coś zgrzyta, ze względu na zbyt szybkie zawiązywanie się akcji. Pojawia się wrażenie, że część bohaterów pozostała z boku, bez możliwości rozwinięcia swojego potencjału. Nie jest to jednak zbyt znacząca wada, ponieważ jak na trzytomową serię i tak dzieje się sporo.

Najbardziej emocjonujące są ostatnie sceny, w których uważny czytelnik wychwyci kilka ciekawych informacji, w tym odniesienia do poprzednich części. Zakończenie przesycone jest dość żywymi reakcjami bohaterów, zwłaszcza Soyogiego, który był niewiadomą od samego początku. Zmartwi za to wiadomość, że w przypadku Doctora Mephistphelesa pozostaje niedosyt odnośnie jego intencji. Mam wrażenie, że w finałowych scenach wypadł dość płasko.

Jeszcze więcej wrażeń na temat tego tomu znajdziecie na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/doctor-mephistopheles-03/

Trzeci tom Doctora Mephistophelesa przynosi długo wyczekiwane odpowiedzi odnośnie tajemniczych, nieśmiertelnych organów, Soyogiego Kazuyukiego, jak i samego tytułowego bohatera. Czy to dobrze? Tak. Bo chociaż seria była dość zajmująca, to zdecydowanie momentami zbyt powierzchowna.

Od początku wydarzenia dość sprawnie i szybko się rozwijają. Po lekturze poprzednich tomów...

Fuj, paskudztwo! Wybaczcie, ale jak dla mnie to było obrzydliwe. Walka o flaki, no nie, będę haftowała.

Fuj, paskudztwo! Wybaczcie, ale jak dla mnie to było obrzydliwe. Walka o flaki, no nie, będę haftowała.

Hm...
Manga była wciągająca, ale jakoś dziwnie się skończyła. Myślałam, że pójdzie trochę w innym kierunku, aczkolwiek podobało mi się to.

Hm...
Manga była wciągająca, ale jakoś dziwnie się skończyła. Myślałam, że pójdzie trochę w innym kierunku, aczkolwiek podobało mi się to.