Powieść „Szkoła życia” chyba można zaklasyfikować jako przygodową, ale z różnymi wątkami pobocznymi. Główny bohater Paul zostaje oddany pod opiekę Borela, gburowatego łowczego w posiadłości hrabiego de La Chesnaye, i jego żony. Wkrótce poznaje Totoche’a sprytnego kłusownika, który odkrywa przed młodym paryżaninem tajemnice dzikiej przyrody.

Ta książka jest swoistym hołdem oddanym naturze. Mamy tu niezwykłe przywiązanie człowieka do przyrody, obcowania z nią na co dzień, podporządkowywania się jej, a nie jej sobie. Polowania tak — ale w określony sposób, na określoną grupę zwierząt, zabijanie dla sportu jest w niej mocno napiętnowane.

„Szkoła życia” to również powieść o więzach międzyludzkich. Rodzina, przyjaciele, pierwsza miłość czy przywiązanie do ziemi, na której się mieszka. Boleśnie uświadamia, że nie mamy wcale tak dużo czasu, jak nam się wydaje, a zepsuć jest dużo łatwiej niż naprawić. I chyba to jest najważniejsze w tej powieści, żeby nie chować urazy, żeby spróbować spojrzeć na drugiego człowieka inaczej niż do tej pory, bo może się wówczas okazać, jak duży błąd w ocenie popełniliśmy. Polecam.

Powieść „Szkoła życia” chyba można zaklasyfikować jako przygodową, ale z różnymi wątkami pobocznymi. Główny bohater Paul zostaje oddany pod opiekę Borela, gburowatego łowczego w posiadłości hrabiego de La Chesnaye, i jego żony. Wkrótce poznaje Totoche’a sprytnego kłusownika, który odkrywa przed młodym paryżaninem tajemnice dzikiej przyrody.

Ta książka jest swoistym hołdem...