Książka bardzo mi się podobała, ale czułam, że jest skierowana do czytelnika trochę młodszego ode mnie. Nie potrafiłam się w 100% zaangażować w przedstawione tutaj wydarzenia, a także zabrakło mi czegoś bym mogła całkowicie utożsamić się z bohaterami. Chociaż ci, są największym brylantem dla tej pozycji. Alvie, jak i Stanley, są wykreowani bardzo porządnie, gdyż można odczuć, że faktycznie żyją, lecz patrząc na ich sytuację z dystansu, można zauważyć, że jest to lekko abstrakcyjny obrazek ułożony pod powieść. Tak więc, ich charaktery są jak najbardziej na plus, jednak wykorzystanie ich w takim, a nie innym scenariuszu, stworzyło otoczkę takiej momentami głupiutkiej historii o pierwszej miłości. Oczywiście nie chcę tutaj bagatelizować problemów, jakie wiązały się z chorobami obojga bohaterów, bo są one przedstawione realistycznie i - chociaż specjalistką nie jestem - wydaje się, że autorka wykonała porządny research. Poza tym język książki jest bardzo przyjemny i to on głównie sprawił, że miałam ochotę pociągnąć moją przygodę z Alvie i Stanleyem do samego końca. Ogółem jest to przyjemna i wzruszająca historia o dwójce nastolatków, którzy w swoim dosyć krótkim życiu już wiele przeszli. :D

Książka bardzo mi się podobała, ale czułam, że jest skierowana do czytelnika trochę młodszego ode mnie. Nie potrafiłam się w 100% zaangażować w przedstawione tutaj wydarzenia, a także zabrakło mi czegoś bym mogła całkowicie utożsamić się z bohaterami. Chociaż ci, są największym brylantem dla tej pozycji. Alvie, jak i Stanley, są wykreowani bardzo porządnie, gdyż można...