Serio, nie wiem, co mam myśleć o tej twórczości. Zacznę może od tego, że popełniłam wielki i ogromny błąd - najpierw obejrzałam film a potem (po namowie specjalistki) zabrałam się za książkę. Jak to zazwyczaj była - książka była o wiele lepsza. Niestety niesmak pozostaje przez film.
No, ale od początku. Holly Golightly, dama do towarzystwa. Młoda dwudziestoletnia panienka, która mnie mniej w głowie, niż członkowie ekipy z New Jersey. Jest tylko ładniej opakowana, zadbana, wystylizowana, taka... dopracowana. Pomiata mężczyznami i ich wykorzystują zwalając wszystko na swoją głupotkę, naiwność. Jest typem kobiety, której najbardziej nie lubię. Wszystko obraca w głupiutkie żarty, nie widzi (albo nie chce widzieć), że rani ludzi, którzy są wokół niej. To taki typ kobiety, która jak się zapisuje samochód to od razu dzwoni po pomoc drogową albo do męża, nie sprawdzając nawet, czy przypadkiem paliwo się nie skończyło. Jak dla mnie - straszne. Historia (w książce) jest smutna, bo tak naprawdę Holy jest niezwykle samotna. Odrzuca wszystkie połacie bezpiecznej i prawdziwej miłości z lęku. Sama stwierdza, że dowiaduje się, że ktoś lub coś należało do nie, dopiero jak to straci. Nie rozgryzłam, czy nie wpada na to, bo jest głupia, czy po prostu nie chce na to wpaść.
Sama książka napisana jest cudownie. Świetny styl Panie Capote! Konkretny, ale nie banalny.

Natomiast film - beznadziejny! Okropny! Cieszę się, że obiecałam sięgnąć po książkę, bo inaczej śniadanie byłoby całkowicie spalone! Nie rozumiem fascynacji filmem. W mojej opinii jest nudny, ciągnie się, jak flaki i końca nie widać. Holly - przesłodzona, wszystko jest takie cukierkowate. W książce takie nie jest. Książka jest poważna, trochę smutna, wzruszająca. Film zrobił z głównej bohaterki jeszcze większą idiotkę.Nie rozumiem tej fascynacji słynną sceną stania przed salonem Tiffany'ego i zajadania się rogalikiem popijając kawę. I nie rozumie, dlaczego obecnie Audrey Hepburn wyskakuje mi z lodówki. Gdzie się nie obrócę tam notesiki, kalendarze, kubki z wizerunkiem aktorki w uczesanej sukience i tych wielkich okularach. To się nazywa siła marketingu. Wykreujmy na nowo coś modnego. Parę nowych Audrey pojawiło się też na facebook'u jako zdjęcia profilowe.... ale to już pozostawiam bez komentarza:)

Serio, nie wiem, co mam myśleć o tej twórczości. Zacznę może od tego, że popełniłam wielki i ogromny błąd - najpierw obejrzałam film a potem (po namowie specjalistki) zabrałam się za książkę. Jak to zazwyczaj była - książka była o wiele lepsza. Niestety niesmak pozostaje przez film.
No, ale od początku. Holly Golightly, dama do towarzystwa. Młoda dwudziestoletnia panienka,...