"Niemy świadek" Agathy Christie oddalił się od domu i szczekał. Piszę to, gdyż według zamierzenia, świadkiem morderstwa miał być pies. Jednak jego powiązanie ze sprawą próby zamordowania pani Emilii jest znikome. Nie było go na miejscu owej próby. Przejdźmy do rzeczy.

Pani Emilia Arundell jest posiadaczką krezusowego majątku. Posiada także zdemoralizowaną rodzinkę, która pragnie jej pieniędzy, nawet za cenę jej życia. W obawie przed śmiercią, tuż po próbie morderstwa pisze list do Herculesa Poirot. Tak dokładnie do naszego małego Belga. List napisany jest niejasno, pozornie niewiele z niego wynika, jednak data jego napisania, niepokoi detektywa. Gdy doktor Hastings wraz z Herculesem docierają do małego miasteczka, w którym każdy zna każdego. Okazuje się że staruszka Pani Emilia już nie żyje. Jej dom został wystawiony na sprzedaż. Mały Belg udając raz to biografa nieżyjącego antenata familii Arundell, innym razem osobę zainteresowaną kupnem posiadłości, zbiera informacje o rodzinie Arundell. Dzięki wielu relacjom udaje mu się odsiać plewy kłamstwa od ziaren prawdy. Tak nasz mały Belg, mon cher ami jest niezwyciężony.
Powieść czyta się szybko i przyjemnie, dużo tu jak na Panią Agathę humoru. Jedynie zakończenie lekko rozczarowuje. Brakuje w nim kropki nad i.

"Niemy świadek" Agathy Christie oddalił się od domu i szczekał. Piszę to, gdyż według zamierzenia, świadkiem morderstwa miał być pies. Jednak jego powiązanie ze sprawą próby zamordowania pani Emilii jest znikome. Nie było go na miejscu owej próby. Przejdźmy do rzeczy.

Pani Emilia Arundell jest posiadaczką krezusowego majątku. Posiada także zdemoralizowaną rodzinkę, która...