Montgomery! Nawet jeżeli nic Wam nie mówi to nazwisko (w co wątpię), to na pewno słyszeliście kiedyś o Ani z Zielonego Wzgórza, prawda? Może była to Wasza lektura, a może przeczytaliście ją z własnej woli albo po prostu tak jak ja jesteście zakochany w prozie Maud Montgomery, podobnie jak ja, i każda z jej książek zajmuje jedno z najważniejszych miejsc na Waszej półce. O mojej miłości do jej książek mogłabym mówić długo - przede wszystkim nigdy nie zrozumiem tych, którzy twierdzą, że jej książki są nudne. Jeżeli Wy też tak sądzicie (biada Wam) - wierzcie mi, nie czytaliście jeszcze nudnej książki. Powieści Maud Montgomery zawsze cechuje to samo: piękny, absolutnie niepowtarzalny styl pisarki, która nawet najbanalniejszy opis jakiegoś tam ładnego kwiatka potrafi zamienić w coś niesamowitego. Jej pióro jest czasem ironiczne, czasem bardzo romantyczne, tak jak w przypadku tej książki, a najczęściej jest po prostu... idealne. Maud Montgomery miała dar, który nie miał żaden pisarz przed nią i żaden pisarz po niej - choćby jej książki opowiadały o dojeniu krowy czy mozolnemu przygotowywaniu nudnej popołudniowej herbatki, wciąż są ponadczasowymi arcydziełami. Rozmowa z tą panią widnieje bardzo wysoko na mojej liście "marzeń nie do spełnienia". Mówiąc krótko: uwielbiam wszystko, co Montgomery napisała (no dobra, może prócz jej wierszy. Z prozą szło jej znacznie lepiej).

Okładka książki Kilmeny ze Starego SaduDziewczę z sadu jest jednak trochę inna od jej książek. Jest słodką, wręcz przesłodzoną opowieścią o trochę banalnej, zalatującej Romeo i Julią miłości. Mamy Erica, twardo stąpającego po ziemi młodego nauczyciela i Kilmeny - niemą dziewczynę obdarzoną niezwykłym talentem. Wkrótce, co było do przewidzenia, młodzi się w sobie zakochują. Eric jednak nie wie, że za niemową Kilmeny kryje się coś więcej niż zwykła choroba. Krok po kroku odkrywa kolejne sekrety rodu Gordonów, a każdy coraz bardziej oddala go od ukochanej... Wątek romantyczny zawsze wiódł prym w książkach Montgomery, jednak ta książka była nietypowo wręcz ckliwa i różowa. Ponadto wydaje mi się, że autorka trochę tę powieść... olała. Napisała naprawdę piękną historię o uzdrawiającej miłości, tylko dlaczego taką krótką? Wiele wątków można by ciekawie rozwinąć, nad niektórymi postaciami i wydarzeniami zatrzymać się trochę dłużej. Maud Montgomery podejrzanie skróciła coś, co mogłoby być długą, intrygującą zahaczającą o grozę historią, w którą znikąd wplątuje się w Eric. Podczas lektury nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że autorka jak najszybciej chciałaby już teraz napisać zakończenie i raz na zawsze zamknąć tę książkę. Trochę szkoda.

Zakończenie jest banalne do szpiku kości, przewidywalne i schematyczne, już po pierwszych paru stronach czytelnicy mogą łatwo zgadnąć, jakie ono będzie i Montgomery nie wyprowadza ich z błędu. Jednak tym razem muszę przyznać jej rację - końcówkę można łatwo odgadnąć, ale ta historia naprawdę nie mogła się inaczej skończyć.

Jak zwykle w książkach Montgomery nie mogło zabraknąć... tak, opisów! Pięknych, niepowtarzalnych, niesamowitych, nieważne czy dotyczyły one nieziemskiej gry na skrzypcach Kilmeny czy też różnobarwności kwiatów w sadzie, który ją otaczał. Czytając Dziewczę z sadu dosłownie czujemy delikatny zapach trawy i powiew wiatru, a kiedy na scenie pojawiają się zakochani dosłownie nie możemy powstrzymać uśmiechu na twarzy. Romantyczna, cukierkowa, pod koniec odrobinę przedramatyzowana - taka jest raczej mało znana powieść kanadyjskiej pisarki. Myślę jednak, że warto ją przeczytać - choćby po to, żeby nie myśleć, że Lucy Maud Montgomery pisała tylko o rudowłosych szalonych sierotach.

recenzja pochodzi z mojego bloga: http://zakochana-w-ksiazkach-i-w-czekoladzie.blogspot.com/2014/10/92-dziewcze-z-sadu-l-maud-montgomery.html

Montgomery! Nawet jeżeli nic Wam nie mówi to nazwisko (w co wątpię), to na pewno słyszeliście kiedyś o Ani z Zielonego Wzgórza, prawda? Może była to Wasza lektura, a może przeczytaliście ją z własnej woli albo po prostu tak jak ja jesteście zakochany w prozie Maud Montgomery, podobnie jak ja, i każda z jej książek zajmuje jedno z najważniejszych miejsc na Waszej półce. O...