Jest to druga książka wydawnictwa Jedność, z jaką się zetknęłam. I kolejna porażka. Szczerze się przyznam, że porzuciłam lekturę tych opowiadań już po dziesiątym. Spytacie dlaczego? To bardzo proste, są po prostu źle napisane. Po pierwsze, są przeładowane informacjami, które dla małego dziecka są po prostu nudne. Żarty jeśli się pojawiają, są skierowane do dorosłego czytelnika, maluch ironii i podtekstów raczej nie zrozumie. Poza tym w każdej historii występują inni bohaterowie. A ponieważ każde opowiadanie ma długość dwóch stron formatu A4, innymi słowy jest krótkie, to mały czytelnik nie jest w stanie się z nimi utożsamić, zaprzyjaźnić albo chociaż ich polubić. Ostatnia baśń była o nietoperzu i porzuciłam ją w momencie, gdy rozmawiające persony zaczęły się wyzywać. Naprawdę nie jest to forma wypowiedzi, jaką chciałabym promować u czterolatka. Podsumowując, jeśli chcecie poczytać dziecku coś wartościowego, sięgnijcie po inną książkę. Może przygody wikinga Tappiego, może Mamę Mu, a może Wesołego Ryjka? To będzie zdecydowanie lepszy wybór.

Jest to druga książka wydawnictwa Jedność, z jaką się zetknęłam. I kolejna porażka. Szczerze się przyznam, że porzuciłam lekturę tych opowiadań już po dziesiątym. Spytacie dlaczego? To bardzo proste, są po prostu źle napisane. Po pierwsze, są przeładowane informacjami, które dla małego dziecka są po prostu nudne. Żarty jeśli się pojawiają, są skierowane do dorosłego...