Poprawnie, przyzwoicie, przeciętnie. To jednak z tych książek, które czyta się łatwo, a zapomina jeszcze szybciej - wciągająca, okraszona ciekawymi szczegółami i kilkoma satysfakcjonującymi anegdotkami, ale nie wnosząca nic poza tym, co można przeczytać w bardziej szczegółowych monografiach.
W przeciwieństwie do monografii historycznych "Tokio" Mansfielda nie koncentruje się na jednej epoce, ale prowadzi nas przez dzieje Tokio od jego początków w grząskiej, bagnistej ziemi zatoki, aż po moloch z betonu i szkła. Z jednej strony to dobre rozwiązanie dla czytelników, którzy nie mają ochoty doktoryzować się z całej historii okresu Muromachi, Edo, Meiji i dalej - dostajemy jak na tac dokładnie tyle, ile szukaliśmy, odpowiednio efektownie i barwnie podane.

Z drugiej strony takie ujęcie ma też swoje wady: zwłaszcza w ostatnich częściach, poświęconych już nie Edo, ale Tokio, czytelnik musi zachować napiętą uwagę, ponieważ autor nie zawsze wyjaśnia wszystkie zdarzenia historyczne czy polityczne niuanse, a do tego miejscami pozwala sobie na dość mocne skróty myślowe. Nie wprowadza czytelnika w błąd, ale natłok informacji może zniechęcić.

Poprawnie, przyzwoicie, przeciętnie. To jednak z tych książek, które czyta się łatwo, a zapomina jeszcze szybciej - wciągająca, okraszona ciekawymi szczegółami i kilkoma satysfakcjonującymi anegdotkami, ale nie wnosząca nic poza tym, co można przeczytać w bardziej szczegółowych monografiach.
W przeciwieństwie do monografii historycznych "Tokio" Mansfielda nie koncentruje...