Naprawdę się uśmiałem :)

Naprawdę się uśmiałem :)

Jutro klasówka 7/10
Afera w "Złotym Plastrze" 7/10
Wyspa Strachowica 6/10

Jutro klasówka 7/10
Afera w "Złotym Plastrze" 7/10
Wyspa Strachowica 6/10

Książka składa się z pięciu odrębnych, nie związanych ze sobą opowiadań. Pierwsze opowiadanie jutro klasówka jest genialną farsa. Trzecie z kolei wielka heca jest wręcz dreszczowcem. Ogólnie opowiadania lekkie i przyjemne.

Książka składa się z pięciu odrębnych, nie związanych ze sobą opowiadań. Pierwsze opowiadanie jutro klasówka jest genialną farsa. Trzecie z kolei wielka heca jest wręcz dreszczowcem. Ogólnie opowiadania lekkie i przyjemne.

Oto Niziurski w klasycznej, najwspanialszej odsłonie: uczniowie klasy VI A szkoły im. Konarskiego w Niekłaju, Jarek Strzębski, Cykucki i Majta (z klasy C) za wszelką cenę próbują uniknąć klasówki z matematyki u profesora Kwasa, i wpadają na pomysły, które prowadzą do kolejnych, niewiarygodnych wprost perypetii! Hokeiści stają się znachorczykami, a dzięki swemu sprytowi i, jakże charakterystycznej dla Niziurskiego, inteligencji, angażują doktora Otrębusa w pomoc pacjentom Karolusa. Świetne zwroty wartkiej akcji, kapitalne pomysły i niebywałe zakończenie - książkę połknąłem na raz!

Oto Niziurski w klasycznej, najwspanialszej odsłonie: uczniowie klasy VI A szkoły im. Konarskiego w Niekłaju, Jarek Strzębski, Cykucki i Majta (z klasy C) za wszelką cenę próbują uniknąć klasówki z matematyki u profesora Kwasa, i wpadają na pomysły, które prowadzą do kolejnych, niewiarygodnych wprost perypetii! Hokeiści stają się znachorczykami, a dzięki swemu sprytowi i,...

"Jutro klasówka" w swoim pierwszym wydaniu zawiera tylko trzy opowiadania: tytułowe, "Afera w Złotym Plastrze" i "Wyspa Strachowica". "Jutro klasówka" jest najlepszym (i najdłuższym) opowiadaniem Edmunda Niziurskiego. Brać szkolna, gogowie, sposoby, ksywki, wielkie plany, zabawne qui pro quo. Czyta się jednym tchem. Zawsze wtedy wracam do lat szkoły podstawowej i chociaż nie było do końca było jak na kartach opowiadania (nie te lata) to bardzo blisko. Eh, beztroskie lata. Teraz Niziurskiego czytają chyba tylko "starsze urwisy" na zasadzie sentymentalnej podróży w czas (bez)troskiego dzieciństwa. "Afera w Złotym Plastrze" jest w podobnym klimacie, chociaż to jest (bardzo odważna) satyra na spółdzielczość (na którą tak parła władza PRL). Jak to puściła wtedy cenzura to nikt nie wie :) Czy polecać tę książkę? Jasne! Komu? No właśnie :( "Gimby nie znajo". Co oni mogą odnaleźć dla siebie w tej książce? Tylko humor? To za mało. Ale każde pokolenie ma swoich bohaterów i swoje książki. Dla "starych urwisów" zdecydowanie... ale któż z nich jej nie czytał? :)

"Jutro klasówka" w swoim pierwszym wydaniu zawiera tylko trzy opowiadania: tytułowe, "Afera w Złotym Plastrze" i "Wyspa Strachowica". "Jutro klasówka" jest najlepszym (i najdłuższym) opowiadaniem Edmunda Niziurskiego. Brać szkolna, gogowie, sposoby, ksywki, wielkie plany, zabawne qui pro quo. Czyta się jednym tchem. Zawsze wtedy wracam do lat szkoły podstawowej i chociaż...

Wróciłam do tej pozycji po latach, bo kojarzyło mi się, że była dobra, a mojego syna znudziła.
Teraz już się nie dziwię, że go znudziła... Okazało się, że pomyliłam ją z inną książką, tej wcale nie czytałam ... a teraz stwierdziłam, że jak na Niziurskiego, to jednak niezbyt wysokich lotów pozycja - choć z morałem.

Wróciłam do tej pozycji po latach, bo kojarzyło mi się, że była dobra, a mojego syna znudziła.
Teraz już się nie dziwię, że go znudziła... Okazało się, że pomyliłam ją z inną książką, tej wcale nie czytałam ... a teraz stwierdziłam, że jak na Niziurskiego, to jednak niezbyt wysokich lotów pozycja - choć z morałem.

Zbiór kilku opowiadań o perypetiach młodzieży . Bardzo zabawne oraz wesołe aczkolwiek trzymające czasami w napięciu historyjki . Warto przeczytać i przenieść się w czasy naszej młodości. coś fantastycznego. Nie można się oderwać od książek Niziurskiego pisanych prostym i lekkim słowem .

Zbiór kilku opowiadań o perypetiach młodzieży . Bardzo zabawne oraz wesołe aczkolwiek trzymające czasami w napięciu historyjki . Warto przeczytać i przenieść się w czasy naszej młodości. coś fantastycznego. Nie można się oderwać od książek Niziurskiego pisanych prostym i lekkim słowem .

100/10 - książka mojego dzieciństwa, którą przeczytałem na początku lat 80, mając lat chyba 8 :-) Była to moja pierwsza książka tego autora, i od razu się zafascynowałem jego twórczością. Tak dawno temu to czytałem, ale pamiętam, że rodzice wpadali do mnie do pokoju, z pytaniem, z czego się tak śmieje ? A mi łzy ze śmiechu po twarzy płynęły :-) Nie zapomniana dawka humoru i emocji, często z latarką pod kołdrą i czytanie po nocy ! Polecam każdemu młodemu i starszemu, literaturę naszego mistrza i klasyka gatunku młodzieżowego !! Sam odstawie chyba na jakiś czas tych wszystkich Nesbo, Lee, Miłoszewskich i Mrozów, i odświeżę wspomnienia :)

100/10 - książka mojego dzieciństwa, którą przeczytałem na początku lat 80, mając lat chyba 8 :-) Była to moja pierwsza książka tego autora, i od razu się zafascynowałem jego twórczością. Tak dawno temu to czytałem, ale pamiętam, że rodzice wpadali do mnie do pokoju, z pytaniem, z czego się tak śmieje ? A mi łzy ze śmiechu po twarzy płynęły :-) Nie zapomniana dawka humoru i...

Jedno słowo: Uwielbiam :)

Jedno słowo: Uwielbiam :)

Powtórka z lektury.
Książka lekka, łatwa i zabawna. Nie jest to może najlepsza pozycja z dorobku Niziurskiego, ale również ma swój urok :)

Powtórka z lektury.
Książka lekka, łatwa i zabawna. Nie jest to może najlepsza pozycja z dorobku Niziurskiego, ale również ma swój urok :)