Książka uświadamia nam w jaki sposób bolszewicy postrzegali obywateli państw demokratycznych. Mam wrażenie że stalinowska breja którą były karmione ich mózgi zrobiła z nich bezmyślne istoty ślepo wykonujące rozkazy a życie innych ludzi nie miało dla nich żadnej wartości. W głowach mieli naczelnego wodza który był przez nich ubóstwiany, żyli w nędzy ponieważ wpajano im że to dla dobra narodu. Dlatego też każdy obywatel Polski którego napotkali na swej drodze był według nich burżujem. Książka warta przeczytania bo pokazuje nam machinę propagandy i jej ostateczne rezultaty.

Książka uświadamia nam w jaki sposób bolszewicy postrzegali obywateli państw demokratycznych. Mam wrażenie że stalinowska breja którą były karmione ich mózgi zrobiła z nich bezmyślne istoty ślepo wykonujące rozkazy a życie innych ludzi nie miało dla nich żadnej wartości. W głowach mieli naczelnego wodza który był przez nich ubóstwiany, żyli w nędzy ponieważ wpajano im że to...

Książka Piaseckiego z początku jest satyra, która pokazuje zregenerowanie, głupotę rosyjskiego oficera. Brak kultury, wiedzy o otaczającym świecie i ślepe zapatrzenie w "sowieckiego bożka", Stalina. Z czasem następuje "ucywilizowanie" bohatera, rozróżnienie dobra od zła, negacja systemu sowieckiego. Wystarczy jednak drobny płomyk, by powrócić do wcześniejszego stanu. Stara mentalność wraca błyskawicznie.

W obecnych czasach, gdy jesteśmy świadkami agresji na Ukrainę, książka jest niezwykle aktualna. Obecna sytuacja pokazuje, że nic nie zmieniło się. Rosjanie są barbarzyńcami, minęło 75 lat od końca II wojny światowej i nic się nie zmieniło. Wciąż mordy, gwałt, ślepe zapatrzenie.

W ostatecznym rozrachunku polecam "Zapiski oficera Armii Czerwonej". W obecnych czasach są one niezwykle aktualne.

Książka Piaseckiego z początku jest satyra, która pokazuje zregenerowanie, głupotę rosyjskiego oficera. Brak kultury, wiedzy o otaczającym świecie i ślepe zapatrzenie w "sowieckiego bożka", Stalina. Z czasem następuje "ucywilizowanie" bohatera, rozróżnienie dobra od zła, negacja systemu sowieckiego. Wystarczy jednak drobny płomyk, by powrócić do wcześniejszego stanu. Stara...

Mam mieszane odczucia co do tej książki, nie potrafię jej ocenić wartością wyrażoną w gwiazdkach. Na początku wydała mi się bardzo zabawna, przede wszystkim dzięki stylizacji językowej i cudnym metaforom. Ale im dalej w las... cóż, tym smutniej. Bo historia człowieka zindoktrynowanego do szpiku kości i ogłupionego przez propagandę jakoś nie pozwala się śmiać, nawet jeśli pisana była w konwencji satyry czy wręcz groteski. Owszem, jest sporo zabawnych scen, ale z drugiej strony zastanawiam się, ile poszczególne zdarzenia mają wspólnego z rzeczywistością (a raczej - historycznym prawdopodobieństwem). Fakt, że takie prawo powieści - nikt nie twierdzi, że jest to książka historyczna, więc pewne zabiegi stylistyczne mają prawo, jak sądzę, oddalać ją od prawdy. Autor zebrał wszystkie historie o specyficznych zachowaniach Armii Czerwonej i skumulował je w jednym bohaterze. W rzeczywistości pewnie były to pojedyncze przypadki. Podoba mi się jednak, że autor podjął próbę wniknięcia w umysł i sposób myślenia całkiem zindoktrynowanego żołnierza (chociaż i tutaj można mieć pewne zastrzeżenia). Według mnie książkę warto przeczytać, ale trzeba przy tym zachować dystans i nie brać tej historii za w pełni wiarygodną.

Mam mieszane odczucia co do tej książki, nie potrafię jej ocenić wartością wyrażoną w gwiazdkach. Na początku wydała mi się bardzo zabawna, przede wszystkim dzięki stylizacji językowej i cudnym metaforom. Ale im dalej w las... cóż, tym smutniej. Bo historia człowieka zindoktrynowanego do szpiku kości i ogłupionego przez propagandę jakoś nie pozwala się śmiać, nawet jeśli...

Napisana z wspaniałym poczuciem humoru i dystansem, jest na pewno odreagowaniem wszystkich poważnych książek o II wojnie światowej

Napisana z wspaniałym poczuciem humoru i dystansem, jest na pewno odreagowaniem wszystkich poważnych książek o II wojnie światowej

Bardzo mnie się te zapiski podobają. Tak. Widać, że ten co pisał to kulturalny człowiek był i byle czego nie prezentował. Umiłował on naszego Dziadzia Stalina i na marne mu to nie poszło. Gnał w skarpetkach zatwardziałych burżujów i wszystkich krwiożerczych pachołków anglo - amerykańskiego kapitalizmu. Pieknie! A tych, co za zdradziecką robotę brali pieniądze od luksemburskich imperialistów do łagrów zasłużenie kierował. No i naszą socjalistyczną własność od zamachów wszelkich reakcyjnych złodziei zabezpieczał. Umiał on grać na instrumencie, co się katarynka nazywa; w mordę dostał od majora, bo pomylił pocisk artyleryjski z termosem (ale to przecież każdemu może się zdarzyć); 3 zegarki na jednej ręce nosił, bo kulturalnemu oficerowi inaczej nie przystoi, tylko budzika nie umiał obsługiwać... Tak, to piękna i wielka socjalistyczna powieść powstała. Potężna jest nasza matka Rosja i nikt nigdy nie będzie mógł jej sprzeciwić się!

Bardzo mnie się te zapiski podobają. Tak. Widać, że ten co pisał to kulturalny człowiek był i byle czego nie prezentował. Umiłował on naszego Dziadzia Stalina i na marne mu to nie poszło. Gnał w skarpetkach zatwardziałych burżujów i wszystkich krwiożerczych pachołków anglo - amerykańskiego kapitalizmu. Pieknie! A tych, co za zdradziecką robotę brali pieniądze od...