"Pana Tadeusza" mogę uznać, jako moje drugie zderzenie z klasyką klasyki w polskiej literaturze. Pierwszą pozycją tego typu było "Quo vadis", a drugim podejściem jest właśnie polska epopeja narodowa. Utwór, który jest na tyle specyficzny, że oceny czytelników popadają ze skrajności w skrajność. "Pan Tadeusz" jest książką spokojną, lekką i rzeczywiście momentami nawet przyjemną. Bardzo dobrze czyta się ten trzynastozgłoskowiec. Lektura mimo wszystko nie trudna, a jedyną przeszkodą dla w miarę dojrzałego i lubiącego czytać ucznia jest jedynie starodawny język. Jednak mnie najbardziej uderzyła fabuła, a dokładniej jej... W pewnym momencie doszczętny brak. Książka zaczyna się jako spokojna historyjka o polskiej szlachcie, starym zamku i miłości dwójki młodych ludzi, a kończy się, jako... I właśnie tutaj mam problem z określeniem tego co Mickiewicz zawarł na ostatnich kartkach swojej pracy. Rozumiejąc dosyć burzliwe okresy w życiu poety staram się być wyrozumiała w stosunku do ciągle zmieniającego się charakteru utworu z pogodnego i niewinnego na dosyć momentami niepokojący. Jednak czytając ostatnie linijki tekstu miałam wrażenie, jakbym zamiast przeczytać jedną lekturę mającą ponad trzysta stron, przeczytałam dwie różne. Jedną o spokojnym życiu w dworze Soplicowo, drugą o ostatnim zajeździe na Litwie i nadziei Polaków w związku z przybyciem Napoleona. Jak dla mnie ta epopeja po prostu tak, jak szybko się zaczęła, tak szybko się skończyła. Przemawiali do mnie ciekawi bohaterowie i otoczenie, ale sama fabuła jest tak zmienna, że nie zrozumiała. Jeśli podchodzicie do tego tekstu obawiając się pospolitej "cegły" nie do przeczytania, nie macie się czego bać, bo czyta się szybko i w miarę sprawnie, ale jeśli oczekujecie po "Panu Tadeuszu" super fabuły, jak uważałam ja, możecie się nieco przeliczyć.

"Pana Tadeusza" mogę uznać, jako moje drugie zderzenie z klasyką klasyki w polskiej literaturze. Pierwszą pozycją tego typu było "Quo vadis", a drugim podejściem jest właśnie polska epopeja narodowa. Utwór, który jest na tyle specyficzny, że oceny czytelników popadają ze skrajności w skrajność. "Pan Tadeusz" jest książką spokojną, lekką i rzeczywiście momentami nawet...