Zachęcona świetną serią o Wielkich Płaszczach sięgnęłam po kolejną książkę autora o zawodach: archeologa, muzyka, mediatora, projektanta interakcji, choreografa walk, nauczyciela, kierownika projektów, aktora i specjalisty do spraw strategii produktu. Spellslinger jest typową fantasy z nastoletnimi bohaterami i na razie mało rozwiniętym światem, co uważam za krok w tył w stosunku do poprzednich książek. No, ale w planach jest jeszcze pięć tomów serii, więc jest na co czekać.

I tym razem fabuła opiera się na solidnych, ciekawych bohaterach. Narrator, młody mieszkaniec grodu czarodziejów, jest niestety kompletnym beztalenciem, który musiał się wycwanić by przetrwać. Od razu go polubiłam, a otacza go może nie tak znakomity duet jak w Wielkich Płaszczach, ale z pewnością ciekawa szajka postaci w odcieniach szarości. Niektóre wręcz powinny mieć więcej czasu ekranowego. Akcja, jak to u tego autora, nie ma ani jednej dłużyzny, i jeśli coś w niej męczy, to czasem zawrotne tempo. Wystarczy powiedzieć, że zaczyna się od przypadkowego uśmiercenia głównego bohatera, który od tej chwili ma już tylko gorzej. Historia, w ogólnym zarysie archetypiczna i przewidywalna, w szczegółach raz po raz zaskakuje. Zarysowany został też szerszy świat i odległa historia, więcej prawd i sztuczek do nauczenia się i emocji do opanowania, dość by zapełnić kolejne części. Przewiduję, że autor rozpisze kolejne lata dojrzewania Kellena od nieudolnego maga do fachowego miotacza zaklęć.

Moim zdaniem po sukcesie Wielkich Płaszczy, z taką okładką i grupą docelową czytelników autor może liczyć na popularność swojego kolejnego wysoce wciągającego czytadła.

Zachęcona świetną serią o Wielkich Płaszczach sięgnęłam po kolejną książkę autora o zawodach: archeologa, muzyka, mediatora, projektanta interakcji, choreografa walk, nauczyciela, kierownika projektów, aktora i specjalisty do spraw strategii produktu. Spellslinger jest typową fantasy z nastoletnimi bohaterami i na razie mało rozwiniętym światem, co uważam za krok w tył w...